آبروی مملکت را نبرید / از پیام صادقیان تا سوشا مکانی

اواخر هفته گذشته خبری منتشر شد که بازتاب های فراوانی داشت. محتوای این خبر آن بود که کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال سوشا مکانی را به مدت 6ماه از حضور در میادین محروم کرده؛ مجازاتی عجیب و سنگین که گفته می شود از زمان عقد قرارداد مکانی با باشگاه جدیدش قابل اجرا خواهد بود. به این ترتیب باشگاهی که تصمیم به استخدام سوشا می گیرد از همان اول باید پیه حداقل یک نیم فصل محرومیت این دروازه بان را به تنش بمالد که در نوع خودش اتفاق فوق العاده ای است! بدون تردید اما بحث برانگیزترین بخش این حکم مربوط به ابهام در علت صدور آن می شود. در شرایطی که مسوولان کمیته اخلاق زبان به دهان گرفته اند و لام تا کام در مورد این پرونده پرسروصدا حرف نمی زنند، در محافل خبری اینطور شایع شده که محرومیت سوشا صرفا به خاطر استفاده او از یک شلوار زرد رنگ بوده است.

مکانی بعد از بازی پرسپولیس و نفت در فاصله دو هفته به پایان لیگ پانزدهم، با پوششی نامتعارف سر تمرین پرسپولیس حاضر شد که این مساله در آن زمان بازتاب زیادی در شبکه های اجتماعی داشت. حالا اما کمیته اخلاق با مدتها تاخیر حکمی صادر کرده که خیلی ها آن را مرتبط با نوع پوشش مکانی می دانند. سکوت سنگین کمیته اخلاق و سایر ارکان فدراسیون در قبال این شایعات باعث شده موضوع قطعی به نظر برسد و همه باور کنند سوشا فقط به خاطر یک شلوار زرد رنگ باید شش ماه گوشه خانه بنشیند. حالا این خبر، یک به یک مرزها را در هم شکسته و در سراسر جهان مورد بحث واقع شده است. امروز به لطف دوستان خوب مان در کمیته اخلاق، همه دنیا دارند در مورد ایران حرف می زنند؛ جایی که اگر رنگ شلوارت مورد پسند مسوولان نباشد، نصف سال باید گوشه خانه ات بنشینی سماق بمکی. تصویر وحشتناکی که حالا از ایران و ایرانی ساخته شده، بیشتر از هر چیز دیگری محصول یک سهل انگاری یا زیاده روی است؛ جایی که اگر حکم سوشا علت دیگری دارد، دوستان از توضیح آن و تنویر افکار عمومی عاجز مانده اند. اگر هم واقعا شش ماه محرومیت به خاطر رنگ شلوار است، واقعا باید به رفقا به خاطر این همه «سلیقه محوری» و چوب حراج زدن به آبروی ملت تبریک و خسته نباشید گفت!

دو- روزی پیام صادقیان دچار اشتباه شد و بدن داور را با حالت عصبانیت لمس کرد. پس از آن کمیته انضباطی او را به بی رحمانه ترین شکل ممکن سه ماه از میادین محروم کرد تا سنگ بنای انحراف پیام از همان زمان گذاشته شود و او را به جایی برساند که حال و روزش معلوم نباشد. این است چراغی که مسوولان فدراسیون سر راه جوانان ما روشن می کنند. باز در مورد صادقیان می شد گفت محرومیت او پشتوانه منطقی داشته و فقط کمی سختگیرانه بوده، اما در مورد سوشا مکانی چطور؟ این چه کاری است که آقایان با یک «جوان» انجام می دهند؟ آیا واقعا با چنین احکامی، به فوتبال و انسانیت خدمت می شود؟!