آره؛ خدا همون بالاست!

پنالتی پرسپولیس اشتباه بود. این اصلا اشتباه ترین پنالتی همه تاریخ بود، اما این موضوع معرکه گیری مضحک رسول خطیبی را در کنار زمین توجیه نمی کند. اینکه به سبک دهه چهل تیمت را بیرون بکشی، به قصد کتک زدن داور خیز برداری و برای زمین و زمان شاخ و شانه بکشی، جایی در فوتبال امروز ندارد.

ترفند ماشین سازان جواب داد و ضربه علیپور هم مثل خیلی از پنالتی هایی که در آن وقفه می افتد از دست رفت. قاب طلایی بازی اما همین جا خلق شد؛ جایی که رسول خطیبی با رگ گردن بیرون زده جلوی همه دوربین ها ژست «خدا آن بالاست» گرفت و بعد در قامت سردار محق و فاتح از سکوها بالا رفت. دقایقی بعد اما همه فهمیدند او راست می گفت. خدا واقعا همان بالاست و به همین دلیل بود که گل ثانیه آخری وحید امیری، قاتل تیمی شد که از دقیقه یک دنبال «چرک بازی» آمده بود.

با هر وزش باد چند بازیکن ماشین روی زمین ولو می شدند و دور خودشان می پیچیدند. دفاع مطلق از ناحیه تیمی که زورش به حریف نمی رسد هیچ ایرادی ندارد، اما این بحرینی بازی ها به خدا در خود بحرین هم منسوخ شده است. خدا آن بالا بود که مزد بهترین بازی فصل پرسپولیس را با یک گل ترکیبی درجه یک بدهد و خطیبی درست در همان ثانیه‎ ای که به استقلال گل زد، از پرسپولیس گل بخورد.

خدا آن بالا بود و این بار اجازه نداد بالانشینی اش ابزار دست سرمربی تیمی شود که همه چیزش عاریه ای است؛ از جمله مالکش، هوادارانش و اهدافش. تیمی که هنوز کسی نمی داند به چه مجوزی و با چه منطقی در لیگ ایران شرکت می کند. تیمی که صاحبش یک هفته شال سبز می اندازد و یک هفته شال قرمز. تیمی که آدم را یاد «کاندیدای پوششی» در مناظرات انتخاباتی می اندازد. تیمی که پارسال فقط جلوی یکی از رقبایش دبل شد و هر دو بازی رفت و برگشت را باخت و آن تیم هم تراکتورسازی بود.

بله؛ خدا آن بالاست!