آسیا به هوش! فینالیست می آید!

 از عصر امروز پرسپولیس کارش را در لیگ قهرمانان شروع می کند و همه اعضای تیم و دوستدارانش برای بازی اول کلی اشتیاق دارند. این تورنمنت دیگر برای پرسپولیس و هوادارانش چیز کاملاً ویژه ای است. آنها به نوعی شیفته لیگ قهرمانان شده اند و از مدت ها قبل منتظر شروع این فصل بودند. اگر دقیق تر بخواهیم بگوییم از آخرین روز پاییز سال گذشته در دوحه وقتی سوت پایان بازی فینال فصل قبل نواخته شد و یک شکست تلخ دیگر کاری کرد تا پرسپولیس حسرت رسیدن به این جام را طولانی تر کند، همه منتظر سوت شروع بازی نخست در فصل 2021 لیگ قهرمانان بودند.
 
آنچه این پرسپولیس را آسیایی کرد
پرسپولیس با دو فینال و یک نیمه نهایی طی چهار فصل گذشته حالا یک تیم بزرگ، شناخته شده و مدعی در لیگ قهرمانان آسیاست و به جهت همین نمایش فوق العاده و حماسی است که سرمربی و کاپیتانش در کنفرانس خبری قبل از بازی نخست درباره انگیزه ها و امیدهایشان برای رسیدن دوباره به فینال می گویند و از حالا بازی نهایی را به عنوان هدف در ذهن خود ترسیم کرده اند. پرسپولیس در لیگ قهرمانان یک تیم برنده خواه و مقتدر به حساب می آید که خیلی خوب بلد شده پیشروی کند و حتی زمانی که تجهیزاتش در مقایسه با حریفان، کوچکتر و ارزان تر باشد یا حاشیه سازی و محدودیت ها برایش مشکل بیافریند، با جان کندن خودش را بالا بکشد و همه قاره را شگفت زده کند که چطور این مجموعه با این همه کمبود موفق شد؟
 
شرایط متفاوت دو تیم در لیگ داخلی و آسیا
پرسپولیس در شرایطی وارد فصل تازه لیگ قهرمانان می شود که شرایط روانی نسبتاً مساعدی بر تیم حاکم است و تیم یحیی از آرامش دور نیست. آنها حالا صدر جدول لیگ برتر را هم از سپاهان پس گرفته اند و با وجود مبارزه شانه به شانه با مهم ترین رقیب شان برای قهرمانی این فصل لیگ داخلی حداقل می دانند که دیگر عقب نیستند.
برعکس پرسپولیس، الوحده نه در امارات و نه در آسیا بزرگی نکرده. از آخرین قهرمانی این تیم در لیگ امارات بیش از 10 سال می گذرد. آنها فصل قبل در رتبه چهارم جدول لیگ داخلی شان قرار گرفتند اما امسال اوضاع برایشان بدتر هم هست چرا که در نیمه پایینی جدول حضور دارند و بعید است در سه بازی باقیمانده از این فصل شرایطی بهتر پیدا کنند.
از حضور یحیی گل محمدی در پرسپولیس بیش از یک سال می گذرد و او یک فصل کامل را در لیگ قهرمانان با این تیم گذرانده و به یک موفقیت چشمگیر دست یافته اما هنک تن کاته با تجربه و دنیا دیده با کوله باری از افتخار در دوران دستیاری اش موفقیت آسیایی چشمگیری ندارد. باشگاه الوحده هم با وجود حضور مکرر در این رقابت ها به جایگاه جالبی در این مسابقات دست نیافته است تا موفقیت آسیایی برای اسماعیل مطر و تیمش یک حسرت باشد.
این تیم غالباً در مرحله گروهی مسابقات از تورنمنت کنار رفته و حتی بعضاً تنها میهمان پلی آف بوده است. آنها یک بار در سال 2007 به نیمه نهایی رسیده و سه سال قبل از آن هم طعم یک چهارم نهایی را چشیده اند و گرنه بعد از آن بیشتر اوقات درگیر مرحله گروهی بوده و از صعود باز مانده اند. الوحده فصل قبل با استقلال همگروه بود اما بعد از پیگیری مسابقات در قطر به علت ابتلای بازیکنانش به کرونا از این مسابقات کنار گذاشته شد تا مسابقات آن گروه با سه تیم دنبال شود.
 
مشکلات فنی بزرگ اما کوچک
حالا الوحده به پرسپولیس رسیده؛ تیمی که چهار فصل فوق العاده را در لیگ داخلی پشت سر گذاشته و در سه فصل از این چهار فصل در آسیا هم بزرگی کرده است. با این حال پرسپولیس یحیی با وجود آرامش نسبی و دوری از حواشی در بدو مسابقات آسیایی خالی از مشکل و ایراد فنی هم نیست.
پرسپولیس در شرایطی به مصاف الوحده خواهد رفت که مشکل گلزنی اش را حل نکرده و در خط حمله همچنان با بحران روبروست. قرار بود این بحران با اضافه شدن نفرات جدیدی مثل ترابی، مغانلو و آل کثیر حل شود اما فرصت هماهنگی و رسیدن این نفرات به شرایط ایده آل کافی نبوده تا مهاجمان پرسپولیس با بهترین کیفیت شان به هند نرسند.
در عین حال مشکلات نگران کننده تر مربوط به خط دفاع است. جایی که همواره نقطه قوت پرسپولیس چه در مسابقات آسیایی و چه داخلی بوده است. پرسپولیس مدافع چپ اصلی اش را به دلیل ابتلا به کرونا از دست داده و باید از یک بازیکن غیر متخصص در این پست استفاده کند ضمن اینکه کلاً در این خط بکاپ مناسبی ندارد و در بازی های فشرده ممکن است آسیب ببیند. با این وجود پرسپولیس با جابجایی نفرات، آنقدر قدرت و توان دارد که از همین حالا و روی کاغذ این تیم را در مصاف با الوحده برنده بدانیم و مشکلات بزرگش را کوچک تلقی کنیم. سرخ ها در آخرین همگروهی با حریف اماراتی در هر دو بازی رفت و برگشت حریف شان را پرگل شکست داده اند و با پیش زمینه خوبی از آن دبل به مصاف الوحده می روند هر چند از آن تیم برنده بازیکنان زیادی در ترکیب تیم فعلی نمانده اند.
 
ترکیب دو تیم با دو ابهام
پیش بینی می شود خط دفاع پرسپولیس در بازی عصر امروز با یک تغییر اجباری تا حدود زیادی شبیه همان ترکیب بازی با نساجی باشد و سیدجلال و کنعانی زادگان مقابل لک در مرکز زمین به میدان بروند و نعمتی و شجاعی مدافعان راست و چپ باشند. احتمال استفاده از زوج نوراللهی – سرلک در مرکز زمین زیاد است اما در کناره ها اگر حضور ترابی را قطعی بدانیم برای هافبک چپ احتمال استفاده از پهلوان، امیری یا عالیشاه وجود دارد. اگر عالیشاه در خط حمله کنار مغانلو بازی کند احتمال بازی دادن به امیری در پست هافبک چپ زیاد است اما اگر امیری به خط خمله برود نمی توان گفت بین عالیشاه و پهلوان کدام شان در جناح چپ خط میانی بازی خواهند کرد.
در ترکیب الوحده هم غیبت محمد برغش مدافع راست و اسماعیل مطر هافبک پشت مهاجم فیمکس شان ارنج اولیه این تیم را با تغییراتی نسبت به بازی آخرشان مقابل الزورای عراق مواجه خواهد کرد. تیمی که دو بازیکن آسیایی اش، عمر خریبین و لی میونگ لی جزو ستون هایش به حساب می آیند. الوحده یک برزیلی جوان و 20 ساله به نام لوکاس پیمنتا در قلب دفاع دارد و از یک شماره 9 خطرناک و اسلوونیایی با سابقه بازی در بوندس لیگا، سری آ و لیگ هلند به نام «تیم ماتاوز» در خط حمله بهره می برد که در تمام رده های ملی کشورش بازی کرده است. الوحده برای مسابقات لیگ قهرمانان و فهرست آسیایی اش مجور به کنار گذاشتن علاء الدین زهیر تونسی، پل ژوزه ام پوکوی کنگویی و روبین کاندوی جوان و پرتغالی شد ضمن اینکه در لیست کلی این تیم یکی دو برزیلی جوان دیگر هم حضور داشتند که مشخص نیست چطور سر از امارات و الوحده در آورده اند.
 
استارت مقتدرانه علیه عوامل طبیعی
شاید این یک جمله کلیشه ای باشد که می گویند در هر تورنمنتی بازی اول و شروع مقتدرانه در آن اهمیت فوق العاده ای دارد. هر چند که فصل قبل پرسپولیس بازی اول در این تورنمنت را باخت و در نهایت به فینال رسید اما وقفه حدوداً 8 ماهه ناشی از کرونا شرایط آن دوره را کاملاً تغییر داده بود. حالا پرسپولیس در همان شرایط تحت فشار و با مشکلاتی مثل کمبود امکانات و آب و هوای نامساعد در هند باید کنار بیاید و از همین بازی نخست نشان دهد که آنچه طی فصول اخیر در آسیا ثبت کرده اتفاقی نبوده و دوباره می تواند به آن اهداف بزرگ فکر کند هر چند باید مثل همیشه گام به گام، با طمأنینه و با نهایت توان و تمرکز در هر مسابقه و احترام به تمام حریفانش در هر میدانی حاضر شود.