آقای رضاییان! افتخار می دادی جواب پرسپولیس و برانکو را می دادی/ تکلیف باید زودتر روشن شود

ملی پوشان دیگر پرسپولیس هم تادیروز تمرین نکردند. حداقل اینکه با پرسپولیس تمرین نداشتند. هرجایی هم با لباس ورزشی می رفتند، یکی دو باری که به تمرینات سر زدند لباس شخصی داشتند که مبادا کسی برای کیروش خبر ببرد که ای هوار چه نشسته ای که تمام برنامه های تیم ملی دود شد و هوا رفت.

حتی سید جلال حسینی هم آمد و سر زد. احترام گذاشت، اول به خودش، بعد به پیراهن پرسپولیس و هواداران و سر آخر به سرمربی تیم. قبل از همه هم کامیابی نیا آمده بود. آنها که آمدند برای تعهدشان، برای قول و قرارشان، برای امضای خودشان ارزش قائل بودند. اصلا در مخیله نمی گنجد تمرینات شروع شود و بازیکن برای گرفتن اجازه تمرین نکردن، خود را در شروع فصل به سرمربی معرفی نکند. حتی آنهایی که آمدند اما روز اول و دوم نیامدند جای بحث دارد. چه رسد به اینکه اصلا سر نزنی. انگار نه انگار پرسپولیسی وجود دارد. برانکویی در کار است. هواداری هست که بعضی بازیکنان برای محبوب شدن در نظر آنها، برای متعصب جلوه کردن در تصورشان هر شگردی را پیاده می کنند. اصلا تو خوب! تو درست می گویی! حق با تو است و آزادی.

در پرسپولیس که بازی کردی! در پرسپولیس به اندازه تمام عمرت که بزرگ شدی! برانکو که مربی تو بود، بزرگتر که بود. این هوادار تشویقت که کرد. وقتی در 6 بازی 4 شکست داشتید که پشت شما ایستادند. در همان ترکیه ای که الان هوش از سرت برده اگر اینطور نتیجه بگیرند هفت پشت بازیکن را از توی گور در می آورند. رسانه هایش هم زنده زنده پوست طرف را میکنند و طرف را سرخ می کنند. مثل اینجا نیست که تا به بازیکن گفتی بالای چشمش ابرو است هزار جور ناز کند و چون وچرا بیاورد.

راستش را بخواهید از رامین رضاییان انتظار بیشتری می رفت که اتفاقا می شنویم این روزها تمریناتی هم دارد. اصلا ورزشکار حرفه ای، ورزش نکند، مشکل دارد. ولی به هر حال فشار تمرین مهم است.

در تیم ملی گفته بودند با تیم هایتان تمرین نکنید. نگفته بودند حق ندارید به تمرین سر هم بزنید. رضاییان خودش می داند که چه قدر او را دوست داریم. چقدر قبولش داریم. چقدر روی او حساب می کنیم. چه قدر تا جا بیفتد حمایتش کردیم و همین حالا هم هر زمان به مشکل بخورد چه قدر حمایتش می کنیم. اما خودش برخوردش در این مدت را ارزیابی کند و نمره بدهد. ای کاش به هواداران افتخار می داد، سری هم به پرسپولیس می زد. از معلم و مربی خودش رخصتی می گرفت. اصلا به برانکو می گفت قراردادش اینجور و آنجور است. خود او پیگیر می شد تا تکلیف زودتر روشن شود. زور که نیست حق داشته باشد دعایش هم می کنیم. اگر نباشد وضعیت روشن می شود. حداقل خراب نمی شودف ولی الان توپ در زمینش است.

باید نشان می داد، فقط فوتبال و تیپش نیست که دل آدم را می برد. حرفه ای بودنش هم هست. تعهدش را در نظر دیگران خدشه دار نمی کرد.

البته از اول هم بعید بود همه اینها فقط به خاطر توصیه کیروش و برنامه تیم ملی باشد، چون بقیه آمدند. شاید هم از یک چیزی ناراحت است. مثلا اینکه رقم های خیالی نقل و انتقالات پرسپولیس را باور کرده باشد. یا اینکه ناراحت باشد از ندادن رضایت نامه اش تا به فوتبال ترکیه برود.

مسئولان باشگاه می گویند رضاییان نه به تماس های باشگاه و نه به تماس های برانکو جواب نداده که این دیگر خیلی عجیب است. گفته می شود رضاییان اعتقاد دارد بر اساس یکی از بندهای دو بخشی قراردادش می تواند آزاد باشد و اصلا به همین دلیل قرار دوساله را قبول کرد وگرنه از همان اول میخواست یک ساله ببندد، اما باشگاه می گوید بندی با این مفهوم در قرارداد نیست. ما هم قضاوت نمی کنیم چون قرارداد را هم ندیدیم. احتمالا راه حل هم در رفتن به کمیته انضباطی است. در آنجا هم بستگی دارد اعضا قبل از قضاوت سردی خورده باشند یا گرمی! قندشان افتاده یا سرریز شده باشد چون روی تفسیر بند مورد نظر تاثیر گذار خواهد بود، اما حتی با فرض حق به جانب بودن رضاییان هم این عدم پاسخگویی قابل توجیه نیست حال باید صبر کرد و دید پایان این ماجرا چه خواهد شد؟

ابراهیم فتاحی روزنامه پیروزی