انتظار رفرم در اولین دستپخت سرآشپز برزیلی

با اینکه اوسمار ویرا یک روز قبل از بازی حساس مقابل تراکتور سرمربی پرسپولیس شد اما تقریباً هیچ دخالتی در سیستم و ترکیب آن مسابقه یا استراتژی کادر فنی نداشت. و البته که کریم باقری تأکید کرد اوسمار نکاتی قبل از این مسابقه به او و اعضای کادر فنی متذکر شده اما این‌گونه نبوده که برای آن مسابقه مثل یک سرمربی تازه وارد نقشه‌ای داشته و کار خاصی انجام داده باشد.

با این حساب دیدار عصر جمعه مقابل استقلال خوزستان اولین مسابقه‌ای است که اوسمار روی نیمکت پرسپولیس خواهد نشست و همه منتظر خواهند بود تا اولین دستپخت سرآشپز برزیلی را در این مسابقه ببینند. از بازی تراکتور تا دیدار با آبی‌های اهواز بیشتر از یک هفته فاصله افتاد و اوسمار تمرینات جدی تیمش را از یکشنبه شروع کرد که باید دید در پنج جلسه تمرین تیم پرسپولیس نسبت به مسابقه قبلی خود چقدر تغییر خواهد کرد.

اوسمار لوس‌ویرا حالا مثل یک سرآشپز برزیلی است که آمده تا غذای مخصوص خود را سرو کند و به خورد مخاطبان ایرانی بدهد. او برای پختن چیزی شبیه واتاپا(غذای معروف برزیلی‌ها در شمال و شمال شرق این کشور) با موادی ایرانی باید بهترین و با کیفیت واتاپا را تهیه کند. در واقع همان طور که برای تهیه این خورش که از ترکیب میگو، شیرنارگیل و سبزیجات معطر تهیه می‌شود، اوسمار باید از انواع و اقسام بازیکنان در پست‌های مختلف و سیستم مد نظرش بهترین بازی را بگیرد تا هم کیفیت تیم و فرم مسابقه‌اش بالاتر رفته هم نتیجه بگیرد.

واقعیت اینکه هواداران پرسپولیس بعد از صدرنشینی رقیب سنتی و چهار امتیاز عقب افتادن از آن تیم یا گرفتار شدن در میانه جدول با 15 امتیازی که در بازی‌های قبلی از دست رفته (در حکم 5 باخت از 9 بازی) دیگر تحمل از دست دادن امتیاز را ندارند و با اینکه بازی جمعه تازه اولین تجربه اوسمار در نقش سرمربی پرسپولیس به حساب می‌آید اما همه با توجه به آشنایی او با فوتبال ایران، شرایط لیگ، تیم‌های حریف و البته تیم خودی انتظار یک رفرم آنی را از او دارند. در واقع غالب هواداران پرسپولیس از اوسمار در همین گام نخست می‌خواهند تغییراتی در تیمش اعمال کند که تیم هم زیباتر و تهاجمی‌تر بازی کند هم راحت‌تر موقعیت گل بسازد و آسان‌تر نتیجه بگیرد.

پیش‌نمایشی که امیدوارکننده نبود
کریم باقری در بازی مقابل تراکتور پیش نمایشی از سیستم مد نظر اوسمار ویرا در پرسپولیس را به صحنه برد و تیمی که در یک مسابقه سیستم سه دفاعه را تست کرد بود در بازگشت به سیستم چهار دفاع، این بار از 1-3-2-4 دور شد و به سیستم محبوب یحیی و اوسمار در فصول گذشته برگشت که مشتقی از 2-4-4 به حساب می‌آید.
در این سیستم که چهار مدافع، چهار هافبک، یک مهاجم سایه و یک مهاجم نوک به میدان می‌روند ظاهراً قرار است تیم تهاجمی‌تر بازی کند چرا که انگار از یک هافبک میانی با خصوصیات تدافعی‌تر کاسته شده و به یک مهاجم حتی از نوع سایه‌اش اضافه شده است.

با این وجود نکته اینجاست که اوسمار در این سیستم هم کمبودهایی دارد هم اینکه بازیکنان تعیین‌کننده‌اش تا همین مسابقه قبلی فرم خوبی نداشته‌اند مگر اینکه در این یک هفته متحول شده باشند.

جدا از مشکلات ساختار دفاعی پرسپولیس که در بازی‌های اخیر بروز کرده، پرسپولیس در فاز حمله مشکل داشت چرا که دو مدافع کناری‌اش رونده و در حملات فعال نبودند. این دی‌اکتیو بودن مدافعان کناری باعث شد تا خبری از آن کارهای ترکیبی دوره یحیی در کناره‌های زمین نباشد و پرسپولیس نتواند توپ را خرد خرد به دروازه حریف نزدیک کرده و موقعیت گل بسازد. عجیب اینکه حتی بعد از بیرون رفتن فرشاد احمدزاده و انتقادهای بی‌شمار هواداران و پیشکسوتان و البته اضافه شدن اوریه هم شرایط بهتر نشد چرا که هم محمدی افت کرده بود هم مدافع ساحل عاجی بعد از ماه‌ها دوری از مسابقه رسمی تا فرم ایده‌آل فاصله‌ای نجومی داشت.

همچنین هافبک‌های میانی پرسپولیس فاقد خلاقیت و قدرت پاسوری بوده و با پاس‌های خلاقانه موقعیت نمی‌ساختند. سروش که برخی فوصل جزو بهترین گلسازان فصل بود حالا بیشتر از اینکه پاس گل بدهد خطا می‌کند و کارت زرد می‌گیرد یا باکیچ بیشتر در عرض پاس می‌دهد. این مسأله در مورد خدابنده‌لو هم تا حدودی مصداق دارد با این تفاوت که بیشتر می‌دود. حتی این خصوصیت در بازیکنی که پست مهاجم نوک بازی می‌کرد نیز دیده نمی‌شد. تغییرات متعدد در پست وینگر راست و چپ هم نشان داد هیچ بازیکنی در این دو پست خوب نبوده و این یعنی که پرسپولیس در فاز حمله هیچ نکته دندانگیری ندارد.

ابزار سیستم متفاوت فراهم است؟
در سیستم مد نظر اوسمار جدا از اینکه مدافعان کناری باید فعال و رونده باشند، در مرکز زمین داشتن یک هافبک دفاعی و یک هافبک خلاق و پاسور ضروری به نظر می‌رسد اما پرسپولیس هیچ بازیکنی با خصوصیات واقعی یک هافبک تدافعی ندارد و آخرین بازیکنی که اتفاقاً اوسمار با او کار کرده و قهرمان شده بود مسعود ریگی بود که کنار گذاشته شد تا تیم پرسپولیس بدون بازیکن پست شش باشد. در واقع مشکل بزرگ پرسپولیس در مرکز زمین ناشی از خلأ بازیکن متخصص پست 6 آنجا بود که هافبک‌های میانی‌اش بدون توپ دوندگی لازم را ندارند و همین نکته باعث شده تا این تیم در فاز دفاع هم آسیب پذیر باشد.

در اسکواد فعلی پرسپولیس شش هافبک میانی شامل سروش رفیعی، باکیچ، سلمانی، عنایت‌زاده، سرلک و خدابنده‌لو حضور دارند که همگی یا بازیکن پست 8 به حسب می‌آیند یا 10. در عین حال به نظر می‌رسد برای سیستم مد نظر اوسمار باید یک بازیکن پست 6 در کنار یک بازیکن پست 10 مرکز زمین را در اختیار بگیرند اما اوسمار ناچار است حداقل تا پایان نیم فصل از یک بازیکن پست 8 کنار بازیکنی در پست 10 استفاده کند.

پرسپولیس همچنین در فصل نقل و انتقالات تبدیل به وینگرستانی شد که البته راندمانی برای تیم نداشت و حالا سؤال اینجاست که چند تا از این وینگرها در سیستم تازه قابلیت و کیفیت لازم را برای بازی در کناره‌های خط میانی ارائه می‌کنند؟

پرسپولیس همچنین برای بازیکن پشت مهاجم نوک چند گزینه دارد اما در مورد تمام آنها تردیدهایی وجود دارد. محمد عمری، عالیشاه، بیفوما، ابوالفضل بابایی و مجتبی فخریان همه می‌توانند در این پست حضور داشته باشند اما در اینکه کدام‌شان گلزن بهتر و مکمل مناسبی برای علیپور باشند تردید اساسی وجود دارد.

اولین ارنج اوسمار پر از نقاط مبهم
با حضور سرمربی جدید روی نیمکت جدا از تغییر سیستم باید منتظر تغییر ترکیب هم بود اما اینکه ترکیب پرسپولیس برای بازی جمعه چقدر نسبت به دیدار قبلی فرق خواهد کرد هیچ چیز مشخص نیست.

در خط دفاع پورعلی‌گنجی محروم است و قاعدتاً باید زوج ابرقویی – کنعانی را در مرکز خط دفاع ببینیم مگر اینکه با درصد پایینی سهیل صحرایی جای ابرقویی بازی کند. در کناره‌های خط دفاع امکان اینکه اوسمار ریسک کرده و به جوان‌هایی مثل براجعه یا همایی‌فر به جای اوریه و محمدی میدان دهد زیاد نیست.

خط به خط که جلوتر برویم ابهام‌ها در ترکیب مد نظر اوسمار بیشتر می‌شود. برای پست هافبک راست او فرشاد احمدزاده، محمدامین کاظمیان، محمد عمری و محمدحسین صادقی را در اختیار دارد اما با توجه به مصدومیت صادقی رقابت بین سه گزینه دیگر خواهد بود. از بین این نفرات اوسمار فقط قبلاً با عمری کار کرده و اگر او را به پست مهاجم سایه نبرد شاید در سمت راست به کار بگیرد.

در پست هافبک چپ بیفوما و اورونوف حضور دارند که شاید با توجه به ناآمادگی وینگر ازبک؛ بیفوما دوباره فیکس شود. البته در این سیستم اگر بیفوما نتواند فضای پشت مدافع سمت خود را پوشش داده و به خط دفاع کمک نکند گزینه خوبی نخواهد بود و شاید اوسمار مجبور شود یکی از هافبک‌های سمت راستش را به جناح چپ بیاورد.

در ترکیب زوج مرکز زمین تردیدهایی اساسی وجود دارد اما خدابنده‌لو، سرلک و یاسین سلمانی هم با این برزیلی کار کرده‌اند و احتمال تغییر با حضور هر یک از آنها در زمین وجود دارد.

مطمئن‌ترین نقطه ترکیب نوک خط حمله است چون جز علیپور گزینه آماده و مهم دیگری وجود ندارد اما برای بازیکن پشت سر او در غیاب عالیشاهی که احتمالاً به این مسابقه نخواهد رسید باید دید اوسمار از بین نفراتی چون عمری، بیفوما، کاظمیان، فخریان و حتی بابایی کدام بازیکن را انتخاب می‌کند.