اوسمار، یک عکس و یک امضا!

اوسمار بعد از هر برد سه تا از انگشتان دستش را رو به دوربین عکاس باشگاه پرسپولیس می‌گیرد و به این نکته اشاره دارد که سه امتیاز مسابقه را دشت کرده است.

این صحنه‌ای است که تاکنون سه بار تکرار و حالا تبدیل به امضای سرمربی بعد از هر پیروزی شده است. این اتفاقی است که در سه مسابقه از چهار بازی‌ای که لوس ویرا روی نیمکت نشسته رخ داده است و شاید حداقل از نگاه برخی اهالی فوتبال نبردن در آن یک مسابقه باقیمانده هم توجیه عقلانی و منطقی داشته باشد.

اوسمار از چهار مسابقه 10 امتیاز گرفته و به میانگین امتیاز 2.5 از هر بازی رسیده و بدون در نظر گرفتن یک بازی بیشتر از دو رقیب دیگر تیمش را به کورس قهرمانی نیم فصل اول رسانده است. با در نظر گرفتن این مهم حالا پرواضح است که تغییر در کادر فنی و تشخیص درد، بموقع و درست بود و البته گزینه درستی هم برای تغییر شرایط تیم قبل از رسیدن به ثلث اول فصل انتخاب شد.
حالا و در فاصله دو هفته مانده به پایان نیم فصل اول پرسپولیس از 13 مسابقه 22 امتیاز جمع کرده و شرایط در هفت هفته ابتدایی آنقدر بد بوده که حتی تیم اوسمار مقابل آلومینیوم اراک و مس رفسنجان هم پیروز شود با 16 امتیاز از شش مسابقه و رسیدن به میانگین 2.66 باز هم در نهایت با 28 امتیاز نیم فصل را به پایان خواهد رساند و این مجموع امتیاز و میانگینی که به 2 نمی‌رسد در مقایسه با فصول گذشته کافی نیست.

با این حال نشان دادن عدد 3 اوسمار جدا از تأکید روی دستاوردش از آن مسابقه شاید معنای دیگری هم داشته باشد. در واقع لبخند رضایتی که بعد از هر برد با اشاره به عدد 3 روی صورت این برزیلی می‌نشیند حکایت از این دارد که بردن، بردن و فقط بردن از هر چیز دیگری مهم‌تر است. این موضوعی است که خود اوسمار هم بعد از پیروزی سخت مقابل پیکان به آن اشاره داشت و صراحتاً به این نکته اشاره کرد که «فایده ندارد خوب بازی کنید و امتیاز نگیرید».

واقعیت اینکه بعد از برد مقابل پیکان کم کم صداهایی مبنی بر اینکه تیم اوسمار خوب بازی نمی‌کند شنیده شد در حالی که بعد از نمایش نخست با این مربی همه از فوتبال زیبا همراه با امتیاز و بازگشت به فلسفه تاریخی پرسپولیس می‌گفتند. پرسپولیس با اوسمار مقابل استقلال خوزستان با نمایشی جذاب و بردی قاطع پیروز شد اما هر چه جلو آمدیم با وجود کامل‌تر شدن اسکواد مشخص شد قرار نیست این رویه ادامه داشته باشد چرا که هم فاصله تیم‌های لیگ برتری زیاد نیست هم سطح رقابت در بالای جدول به گونه‌ای است که بردن مقابل کوچکترین و کم‌ستاره‌ترین حریفان حتی با حداقل گل و نمایشی پایاپای شیرین و ارزشمند است.

پرسپولیس اوسمار در قزوین خیلی سخت و با حداقل اختلاف گل برنده شد. در دربی نیز با توجه به شرایط خاص این مسابقه همه چیز پایاپای پیش رفت و البته این بار فقط یک امتیاز به دست آمد. مقابل پیکان شرایط سخت‌تر هم شد و دوباره در یک مسابقه نفسگیر، پرسپولیس برنده شد تا رسماً این سؤال برای اولین بار از اوسمار پرسیده شود که قبول‌ داری تیمت زیبا بازی نمی‌کند؟

پاسخ اوسمار البته شبیه خیلی از مربیانی بود که در سطوح مختلف رقابتی، بردن و کسب پیروزی را به هر اتفاق دیگری مقدم دانسته و با توجه به شرایط رقابت‌ها، حریفان، سخت‌افزاری که در اختیار دارد و البته اسکواد تیم خودی ارجح می‌دانند.

واقعیت اینکه احتمال دارد با تکرار این رویه حداقل تا پایان نیم فصل اول صداهای بیشتری از رسانه‌ها و پیشکسوتان درباره مدل بازی پرسپولیس اوسمار شنیده شود اما همان گروهی که فعلاً با صدای آرام انتقاد می‌کنند در ادامه روی این نکته تأکید دارند که حداقل تا پایان نیم فصل و تقویت تیم، پیروزی و کسب سه امتیاز از هر بازی حالا به هر شیوه‌ای که باشد در اولویت است.

اوسمار یک برزیلی است و همواره به فوتبال تهاجمی و اجابت خواسته هواداران تأکید داشته اما جالب است که حالا مدام می‌گوید جمع‌آوری امتیازات و تقدیم قهرمانی به هواداران خواسته اصلی آنهاست و از زیبایی‌های فوتبال چیزی نمی‌گوید. این تحولی است که شرایط این فصل لیگ برتر فوتبال ایران، موقعیتی که باشگاه پرسپولیس در نقل و انتقالات تابستانی ایجاد کرد و هفت هفته‌ای که با وحید هاشمیان گذشت در این برزیلی ایجاد کرده و هر طور نگاه کنید غیرمنطقی هم نیست.