این همه نوستراداموس از کجا آمدند؟

در فوتبال ایران اگر در هر عرصه ای کمبود داشته باشیم، در زمینه تولید نوستراداموس به مرز انفجار رسیده ایم؛ در این مملکت، کالدرون کارش را بلد نیست، ترکیب تیمش را نمی شناسد و همه معتقدندکجایی برانکو که تیمت را نابود کردند!

از کجا به این حکم های قاطع رسیدید؟ اینها تحلیل مبتنی بر دانش شما است یا اینکه مثل فالگیرها پیشگویی می کنید؟ این همه پیشگو از کجا آمده اند که براساس دو بازی بی اهمیت با سایپا و نیروی زمینی، اینطور با قاطعیت درباره کیفیت کالدرون حکم صادر می کنند؟

 باور کنید این جرات و جسارت در اظهارنظر، غبطه برانگیز است.

پرسپولیس دوران آماده سازی پیش فصل را سپری می کند. مثل هر تیم دیگری دوره پرفشار بدنسازی را گذرانده و دو سه بازی دوستانه هم برگزار کرده. کالدرون در بازی با سایپا، نفرات عمدتاً ذخیره و جوان تیم را محک زده و یک بازی کاملاً بی اهمیت را باخته.

از این بازی نه می شود نتیجه گرفت که پرسپولیس در کدام پست ها ضعف دارد، نه می شود کالدرون را متهم کرد که بازیکنان تیمش را نمی شناسد، نه می توان استنباط کرد که تیم مشکل بدنسازی دارد و بدنساز جدید تیم به اندازه مارکو کاربلد نیست و نه مطلقاً هیچ نتیجه دیگری! همانطور که اگر پرسپولیس در جام شهدا هر دو حریفش را با نتیجه دو رقمی شکست می داد، هیچ نتیجه مثبتی نمی شد از این دو بازی گرفت.لیگ نوزدهم که شروع شود، شاید پرسپولیس تیمی باشد که ضعف بدنسازی داشته باشد، مربی آن در چیدن ترکیب اصلی بدسلیقه باشد، در خط دفاعی مشکل داشته باشد و در خط حمله جای خالی یک مهاجم گلزن را حس کند. همه این فرض ها امکان دارد به حقیقت بپیوندد. ولی مساله این است که این فرضیات، با تماشای دو بازی دوستانه قابل اثبات نیست. از منظر هواداری، شمار قابل توجهی از طرفداران پرسپولیس که با برانکو خاطرات خوشی داشته اند، حق دارند از همین شروع کار کالدرون را دوست نداشته باشند و حتی نسبت به این مربی «گارد» بگیرند. این یک واکنش طبیعی در فرهنگ هواداری است. ولی اگر قرار باشد منطق هواداری تبدیل به تحلیل کارشناسی شود، آن وقت است که باید نگران بود. نگران جو ناسالم رسانه ای که فوتبال ایران را احاطه کرده و مدام روی آتش هیجانی هواداری، بنزین می ریزد.

فابیو کاپلو، مربی بزرگ ایتالیایی درباره بازی های دوستانه جمله مشهوری دارد که می گوید: «بازی های دوستانه برای این نیست که من ترکیب اصلی تیمم را بشناسم، این بازی ها مشخص می کند که قرار است کدام بازیکن ها را از تیم خط بزنم» کالدرون هم در بازی با سایپا، احتمالاً سراغ همین اصل رفته بود. بازیکنانی را که قرار است در طول فصل کمتر بازی کنند، محک بزند و با توجه به اینکه با هر خرید جدید مجبور است فهرست بازیکنان فعلی را خلوت کند، یکی دو نفر را هم در منطقه قرمز قرار دهد. ولی توضیح این موضوع ساده، برای نوستراداموس ها سخت تر از هر کار دیگری است. آنها به سختی متوجه می شوند که بازی دوستانه صرفاً «دوستانه» است و نتیجه ای که در آن رقم می خورد، کوچکترین اهمیتی ندارد.

یورگن کلوپ بعد از یک فصل درخشان و قهرمانی در اروپا، سه بازی دوستانه تیمش را بدون پیروزی پشت سر گذاشته؛ شکست مقابل دورتموند و سویا و تساوی با اسپورتینگ پرتغال. کلوپ چه خوشبخت است که مجبور نیست برای نبردن در بازی های تدارکاتی به هواداران لیورپول جواب پس بدهد.