برانکو و حمایتی که لازم دارد/ هزار راه نرفته

 وقتی مهدیِ طارمی مدافعان سپاهان را مثلِ موانع ثابت اسکی جا می گذارد تا گل اول را بزند و وقتی علیپور، جومونگ نمایی عبدالله کرمی را با حرکات ظریف اش به باد می دهد، لابد قرمزها تصور می کنند شوربختی های لیگِ تازه تمام شده و بردِ بازیِ بزرگ، روند لیگ را برای شان عوض خواهد کرد. در پایان نود دقیقه اما دوباره این شکست است که به تقدیر این فصل پرسپولیسی ها سنجاق می شود. حالا شبکه های اجتماعی در تسخیر هواداران دوباره عصبانی هستند تا توئیت های تمسخر و استاتوس های خواهانِ تغییر از راه برسند. تجربه نشان می دهد که اولِ صبح فردا، باید در انتظار مصاحبه های تند اعضای هیات مدیره باشگاه هم باشیم. مدیرانی که کاش به همین مصاحبه ها بسنده کنند و به سراغ اتخاذ تصمیمِ ویژه ای برای نیمکت باشگاه نروند.

البته که در این مدت، انتقادهای زیادی به کار برانکو وارد بوده است. اینکه او با اصرار خالقی فر را حفظ می کند اما سد راه جذب مدافع درجه یکی مثل سیدجلال می شود، اینکه حاضر نیست در بازی بزرگ به سپاهان به بازیکن باانگیزه ای مثل محسن بنگر که با شرایط ورزشگاه هم آشنایی کاملی دارد بازی بدهد و اینکه تیم او هنوز درگیر دستپاچکی ست، بخشی از انتقادهایی هستند که می توانند به سرمربیگری برانکو وارد باشند. با این وجود نمایش پرسپولیس در نیمه اول بازی با پدیده، 10 دقیقه پایانی بازی با استقلال خوزستان و نیمه نخست بازی با سپاهان، در کنار میانگین سنی کمی تیم،نشان می دهند که برانکو باید زمان بیشتری داشته باشد. اگر مدیران پرسپولیس از بازار تابستانی، کمی ثبات برای تیم خریده باشند، به نظر آینده روشنی در انتظار پرسپولیس خواهد بود، در غیر این صورت و با یک تغییر دیگر روی نیمکت، همه چیز در مسیر همیشگی قرار خواهد گرفت. مسیر تکیه کردن به تغییرهای پی در پی که در همه این سال ها تاثیر مثبتی برای باشگاه نداشته اند.

برای آدم هایی که حتی توی شاعرانه ترین بخش ادبیات برای «کمی» صبر کردن به سحرِ «نزدیک»بشارت داده شده اند، نشستن در انتظار طلوع های تمام عیار تیم برانکو ساده نخواهد بود. هنوز هم خیلی ها به محضِ تجربه شکست، با همه بی رحمیِ توی جیب های قلب شان، طوری از لزوم اخراج برانکو حرف می زنند که انگار او در زمین مسابقه به جای فرشاد احمدزاده و علی علیپور، نیمار داسیلوا و لئو مسی را در اختیار داشته و بازی را باخته است. البته که برانکو مسئول اول این نتایج است اما کاش بد نباشد مدیران و هواداران پرسپولیس به جای گوشزد کردن مسئولیت پرفسور به خودش، مسئولیت های خودشان را انجام بدهند. مسئولیتی که طبعا هدایتِ مربی به سمت درب های خروجی باشگاه بعد از اولین ناکامی ها نیست.