برانکو: طارمی بهتر است یا ادینیو؟ من می گویم طارمی / با خرید یک بازیکن خیلی راحت می شود پرسپولیس را به هم ریخت

یکی از رفقا زنگ زد و گفت که با هومن افاضلی در هتل المپیک قرار ملاقات گذاشته تا درباره مربیگری، آنالیز و مسائل فنی فوتبال حرف بزند. این رفیق فوتبالیست ما – که شاید دوست نداشته باشد اسمش را بیاوریم – با چیزی حدود 15 سال سابقه بازی در لیگ برتر و دسته اول حالا قدم های نخست را برای مربیگری برمی دارد. از آنجا که می دانست هومن افاضلی از سال ها پیش با ما هم رفاقت دارد، پیشنهاد کرد که همراهش به هتل المپیک بروم. ابتدا به دلیل مشغله کاری در روزنامه قبول نکردم اما چند دقیقه ای بعد از تماس، جرقه ای در ذهنم زده شد و فکر تازه ای به سرم رسید. هومن افاضلی، هتل المپیک، گپ و گفت درباره فوتبال؛ این جلسه می تواند یک سورپرایز دیگر داشته باشد؛ برانکو ایوانکوویچ!

برانکو در هتل المپیک اقامت دارد و از سال ها قبل که سرمربی تیم ملی بود با هومن افاضلی همکاری می کرد و اکنون هم رابطه خوبی بین آنها وجود دارد. من هم از سال ها قبل با برانکو رابطه خوبی داشتم اما از وقتی به پرسپولیس آمده او را ندیده ام، فرصت خوبی است. به هتل می رویم، باداباد، اگر برانکو را دیدم که نور علی نور، اگر هم نشد که با هومن و رفیق فوتبالیستمان یک ساعت گپ فوتبالی می زنیم.

ساعت 6:30 عصر به هتل المپیک می رسیم؛ سوت و کور. پرنده پر نمی زند؛ فقط در انتهای لابی و روی صندلی های کافی شاپ چند نفری نشسته اند؛ دقیقا همان جای نوستالژیک. یادم می آید که روزها با برانکو در هتل المپیک در همین گوشه دنج و آرام چقدر مصاحبه کرده بودیم و سر فوتبال بحثمان شده بود. در این حال و هوا هستیم که هومن افاضلی از راه می رسد. انگار میهمانان کافی شاپ هم می فهمند که باید آن گوشه را خالی کنند و به ما بسپارند. سلام و علیک و ابراز تبریک به هومن بابت شروع زندگی مشترک. هنوز روی صندلی ها ننشسته ایم که خانم آقای افاضلی از راه می رسد. با او مشغول احوالپرسی و تبریک گفتن هستیم که هومن با موبایلش شروع به حرف زدن می کند. از میان حرف هایش فقط این جمله را می فهمم: «Your old frinds» و بعد رو به من با خنده می گوید: «رفیقت هم اینجاست، الان میاد!» کدام رفیق؟ هتل المپیک، هومن افاضلی، گوشه دنج نوستالژیک، جای چه کسی خالی است جز برانکو؟

در کمتر از چند دقیقه، از پشت آکواریوم بزرگ کافی شاپ یک مرد آشنا با گرمکن قرمز نزدیک می شود؛ خودش است، برانکو ایوانکوویچ، مرد دوست داشتنی این روزهای پرسپولیس وارد کافی شاپ می شود و با همه سلام و احوالپرسی می کند. به من که می رسد با چهره ای بشاش و خندان دستش را جلو می آورد و دست می دهیم و همدیگر را در آغوش می گیریم. هومن از برانکو می پرسد: «سعید را یادت هست؟» که جواب می دهد: «... بله، خیلی خوب، هیچ فرقی با آن روزها نکرده!»

چقدر خوب شد که به هتل آمدم؛ از مدت ها قبل بی صبرانه منتظر ملاقات با برانکو بودم اما امان از مشغله های کاری روزنامه. یادم می آید آخرین بار که برانکو را ملاقات کردیم همین جا در کافی شاپ هتل المپیک بود؛ قبل از جام جهانی 2006 و سفر به اردوی سوییس. با برانکو وداع کردیم چون می دانستیم دیگر شاید هرگز همدیگر را نبینیم. آن روزها همه منتقد برانکو بودند و سرمربی تیم ملی می دانست که پس از جام دیگر به ایران نمی آید.

آخرین جمله اش خوب یادم هست؛ الان نمی نویسم چون این جمله را نگه داشتم برای ملاقات بعدی که با هدف مصاحبه انجام می شود چون برانکو در آخر این ملاقات به ما قول داد که پس از بازی با استقلال خوزستان و تعطیلی لیگ روبه روی ما برای مصاحبه بنشیند.

گفت و گو درباره فوتبال پس از سفارش نوشیدنی – همه شیرکاکائو خواستند جز برانکو – شروع شد و بحث خیلی زود بالا گرفت. رفیق فوتبالیستمان را به برانکو معرفی کردیم و توضیح دادیم که می خواهد در مسیر مربیگری قدم بردارد. چقدر هم خوب استقبال کرد و گفت: «هر کمکی از من بربیاید دریغ نمی کنم.» رفیق فوتبالیست ما شروع به سوال پرسیدن کرد و هومن افاضلی در نقش رضا چلنگر ظاهر شد. راستی یادمان آمد چقدر جای رضا هم خالی است. آن روزها خیلی رضا را اذیت می کردیم و به زحمت می انداخیتم اما او صبور بود و همیشه کار راه انداز. خلاصه گفت و گو شروع شد. ابتدا به برانکو گفتم که این یک مصاحبه مطبوعاتی نیست و می تواند راحت حرف بزند چون حرف هایش نوشته نمی شود اما برانکو مجوز نوشتن را صادر کرد و گفت: «چه اشکالی دارد... اگر خواستی حرف های مان را بنویس.» با اجازه برانکو، یک فرصت طلایی نصیب ما شد تا این گپ و گفت داغ فوتبالی را منتشر کنیم.

پرسپولیس نمی تواند دفاعی و تخریبی بازی کند
گواردیولا فکر می کرد بهترین تیم دنیا را دارد، 4 گل از رئال خورد
با سیستم دفاعی هم می شود پیروز شد اما به دفعات محدود
امروز دیگر یک مکتب ثابت در فوتبال نداریم
فرگوسن در سن بالا مجبور شد فلسفه فوتبالش را عوض کند
هر باشگاهی بر اساس فلسفه اش مربی انتخاب می کند
دوران زیدان و پلاتینی تمام شده است
در بازار نقل و انتقالات چه کسی بهتر از بازیکنان پرسپولیس سراغ دارید؟
بختیار تا الان چند گل در لیگ زده؟

برانکو! مربیان برچه اساسی سیستم بازی را انتخاب می کنند؟ فلسفه کاری شما در این خصوص چیست؟
 فرق می کند، مثلا چیرو؛ بلاژویچ همیشه 2-5-3 بازی می کند، برایش مهم نیست اصلا بازیکنان لازم برای این نوع فوتبال را دارد یا نه اما گواردیولا، بازی و سیستم را بر مبنای ایده خودش انتخاب می کند نه براساس کیفیت بازیکنانش؛ مورینیو هم همینطور است (هومن با نظر من موافقی؟) افاضلی: نظری ندارم چون الان نقش چلنگر را بازی می کنم (همه می خندیم!) خب برگردیم به بحث. انتخاب سیستم و مدل بازی به خیلی عوامل بستگی دارد و کلا کار ساده ای نیست. باز هم مثال بزنم؛ پرسپولیس یک باشگاه بزرگ و پرهوادار است و فلسفه خودش را دارد. هر مربی که به پرسپولیس می آید باید این فلسفه را بپذیرد. پرسپولیس نمی تواند فوتبال دفاعی و تخریبی بازی کند چون همه از این تیم انتظار برد و حمله دارند.

بارسلونا و رئال هم باید از فلسفه فوتبال هجومی پیروی کنند، درست است؟
 همه معمولا درباره بازی تهاجمی بارسلونا صحبت می کنند اما آنها در عین حال که در فاز هجومی عالی هستند، استایل و مدل دفاعی فوق العاده ای دارند و چیزهای تازه ای به فوتبال روز دنیا وارد کرده اند.

کلا نظر شما درباره بارسلونا چیست؟
 بهترین تیم سازماندهی شده دنیا هستند هم در فاز دفاعی و هم در فاز هجومی.

یک سوال برای ما پیش آمده. رئال مادرید هم یک تیم بزرگ و پرهوادار است که باید از فلسفه فوتبال هجومی پیروی کند چون همه از این تیم انتظار برد دارند اما مورینیو مقابل بارسلونا از فلسفه بازی تخریبی و دفاعی استفاده می کرد.
 این استراتژی رئال فقط برای یک بازی بود و جزییات خودش را داشت. رئال برای اینکه در مسابقه مقابل بارسلونا نتیجه بگیرد و برنده شود از استراتژی دفاعی استفاده کرد اما در طول لیگ و در سایر مسابقات از فلسفه هجومی تبعیت می کرد. رئال مقابل بارسلونا با 3 مهاجم بازی می کرد؛ بیل، بنزما و رونالدو اما وظایف متفاوتی برای آنها تعریف شده بود و قرار نبود بی مهابا و یکسره حمله کنند برای اینکه مورینیو فهمیده بود که جلوی بارسلونا نمی شود با فضای باز زیادی بازی کرد.

اما هواداران رئال انتظار داشتند در همان تک بازی هم رئال مقابل بارسا هجومی بازی کند.
 یک بار هجومی بازی کرد و نتیجه را هم دیدیم؛ 5-صفر رئال بازی را باخت. من بازی رئال و بایرن مونیخ را از نزدیک دیدم. همان مسابقه ای که رئال 4-صفر پیروز شد، آن هم در مونیخ. در آن بازی گواردیولا فکر می کرد بهترین تیم دنیا را دارد و سراسر هجومی تیمش را آرایش کرد. نتیجه این شد که بنزما و رونالدو با دو مدافع بایرن یک در مقابل یک می شدند. خب معلوم است که رونالدو و بنزما در دوئل های یک در مقابل یک برتر هستند. با اینکه رئال 4 گل زد اما نویر بهترین بازیکن زمین بود و موقعیت های زیاد دیگری را از رئال گرفت. یک مساله را برایتان توضیح بدهم. وقتی یک باشگاه دنبال مربی می گردد، سراغ گزینه هایی می رود که به فلسفه باشگاه نزدیک باشند. به همین دلیل باشگاه هایی مثل یونایتد و بایرن نمی توانند از مربیانی با تفکر دفاعی استفاده کنند.

شما انگار منتقد سیستم های دفاعی هستید.
 نه به هیچ وجه. با سیستم های دفاعی هم می شود پیروز شد اما به دفعات محدود. مثل اینتر که در لیگ قهرمانان از بارسا عبور کرد و قهرمان شد؛ اتوئو آنجا دفاع چپ بازی می کرد.

یک سوال دیگر؛ چرا فقط یک بارسلونا در دنیا داریم؟ خیلی از تیم ها دوست دارند مثل بارسلونا باشند، بازیکن گران و ستاره هم می خرند اما مثل بارسا نمی شوند. بارسا بی رقیب است.
 سال ها قبل فوتبال فرق می کرد و فلسفه های متفاوتی حاکم بود. فوتبال برزیلی، فوتبال آلمانی، فوتبال شرق اروپا، فوتبال انگلیسی که در ایران هم برای مدت ها استفاده می شد؛ از چپ و راست سانتر کنید روی دروازه. آن زمان تشخیص فلسفه ها از هم خیلی ساده بود اما امروز دیگر هیچ مکتبی وجود ندارد. اگر برزیلی ها بخواهند مقابل یک تیم اروپایی بازی کنند باید قوی باشند، سریع باشند، از تکنیک خوب برخوردار باشند و بتوانند 90 دقیقه بجنگند، نه اینکه فقط پاس بدهند. فوتبال انگلیسی قدیم که در ایران هم مد بود، براساس ارسال از جناحین تعریف می شد اما الان در انگلیس چه اتفاقاتی رخ داده؟ فرگوسن به عنوان یک مربی سنتی و محافظه کار اسکاتلندی در سن بالا مجبور شد فلسفه کارش را تغییر بدهد. منچستر شروع کرد به مدرن بازی کردن، آرسنال، لیورپول، چلسی و همه متوجه شدند که باید اینطوری بازی کنند؛ الان دیگر یک مکتب نداریم بلکه مدل بازی داریم. مدلی هم برتر است که پیروز می شود. بارسلونا پیروز می شود چون قوی است، اعتماد به نفس بالا دارند، 70 درصد مالکیت توپ دارند و... دیگر لیبرو در فوتبال معنا ندارد، مدل بازی تغییر کرده است. از شما یک سوال بپرسم؛ همه در ایران مدام می گویند بازیساز، بازیساز و بازیساز. از من هم می پرسند چرا پرسپولیس بازیساز ندارد.

برای خود ما هم این پرسش وجود دارد...
 اسم یک نفر را بگویید؛ چه کسی هست؟ کدام تیم در ایران بازیساز دارد؟

مثلا سپاهان...
 بازیساز سپاهان کیست؟

محرم نویدکیا...
 محرم که پا به سن گذاشته است و تمام شده دیگر...

محمد نوری...
 نوری بازیکن خوبی است اما شبیه او نوراللهی و مسلمان را داریم.

اما نوری فانتزی تر از آنها است.
 اوکی! نوری و نویدکیا که شما اسم می برید بالای 30 سال هستند. اصلا به خارج از ایران برویم. یک بازیساز در دنیا اسم ببرید. بازیساز برزیل کیست؟ برزیل هم بازیساز ندارد، اسپانیا هم بازیساز ندارد. اینیستا هم که بازیساز به آن معنایی که مد نظر شماست نیست. بارسا و رئال را مثال بزنم؛ به نظر شما آنها بازیساز دارند؟

لوکا مودریچ و ایوان راکیتیچ...
 بازی آنها هم در رئال تغییر کرده و بیشتر هافبک هستند تا بازیساز. اینها درواقع هافبک های مدرن و جدید امروزی محسوب می شوند.در فوتبال مدرن دیگر بازیساز به شکل سنتی و قدیمی وجود ندارد بلکه هافبک ها با وظایف و عملکرد متفاوت در میانه زمین قرار می گیرند اما هافبک های مدرن چه خصوصیاتی دارند؟

توضیح بدهید...
 بدوند، دعوا کنند وسط زمین، تکنیک لازم را داشته باشند، پاس بدهند؛ اینها ملزومات هافبک های مدرن است. امروزه دیگر در فوتبال شاهد بازیسازهایی نظیر پلاتینی یا زیدان نیستیم.

یک سوال دیگر... این روزها همه از برانکو می پرسند چرا در نقل و انتقالات قصد خرید ندارید و بازیکن جدید به خدمت نمی گیرید. آیا پرسپولیس به بازیکنان جدید نیاز ندارد؟
 از اول شروع می کنیم؛ چه کسی هست که از بازیکنان پرسپولیس بهتر باشد و ما بتوانیم جذب کنیم؟

مثلا بختیار رحمانی نیم فصل آزاد می شود.
 بختیار رحمانی تا الان چند گل برای تیمش زده؟ یک یا شاید هم 2 گل. اگر بختیار به پرسپولیس بیاید، جای چه کسی باید به زمین برود؟ بختیار بازیکن خوبی است، در این بحثی نیست.

یا بحث ادینیو در رسانه مطرح شد که شما گفتید او را نمی خواهید.
 ادینیو؟! (کمی مکث می کند) او فصل پیش بهترین گلزن لیگ ایران بود. چرا در قطر آقای گل نیست و گل نزده است؟

برای ما هم سوال است.
 اما من دلیلش را می دانم؛ ادینیو «استیبل» نیست، یعنی تداوم ندارد و فراز و فرود بسیاری در فوتبالش هست. یک فصل 20 گل می زند، فصل بعد 4 یا 5 گل می زند، فصل بعد هم معلوم نیست چه عملکردی داشته باشد. از همه مهم تر، ادینیو به نظر شما از مهدی طارمی بهتر است؟ من می گویم طارمی بهتر است.

من شخصاً فوتبال طارمی را بیشتر قبول دارم.
 من در پرسپولیس فوتبالیستی می خواهم که از طارمی بهتر باشد.

فوتبالیست خارجی خوب بیاورید.
 اول اینکه تیم برای بازیکن جدید خارجی جا ندارد و سقف ما پر است اما مساله دوم؛ چه بازیکنانی به لیگ ایران می آیند؟ بازیکنانی با قیمت حداکثر 200 هزار دلار. می دانید چه سطح بازیکنانی حاضرند برای 200 هزار دلار به ایران بیایند؟ بازیکنان درجه 6 ! مدام به من می گویند بازیکن جدید بگیر اما چه کسی؟ بازیکن درجه 6 به نظر شما به درد پرسپولیس می خورد و از نفرات فعلی ما بهتر است؟

پرسپولیس چطور از پایین جدول در ابتدای فصل به جایگاه چهارم در پایان نیم فصل رسید و این همه رشد داشته و خوب شده که هواداران را راضی کرده است؟ چه ایده ای با خود به پرسپولیس آورده اید؟
 دیدگاهم این بود که بتوانم فوتبال متفاوتی نسبت به بقیه ارائه کنم و دنبال یکسری از روندهای جدید برای پیشرفت فوتبال بودم. شاید شما بدانید و شاید هم ندانید که روند فوتبال مدرن در دنیا چیست. مثال می زنم؛ تکنیک که یکی از مهمترین چیزها است. مربیان همگی این را می دانند. وقتی با آنها صحبت می کنیم، آنها می گویند که همه چیز را بلدیم اما چرا در زمین اتفاق نمی افتد؟ باید در تمرین کار و کار و کار کرد. مدام مرور کرد. مثال بزنم؛ یک در مقابل یک. می دانید مربیان در تمرین چقدر یک در مقابل یک کار می کنند؟ اگر نگویم اصلا و ابدا، باید بگویم خیلی خیلی کم اما لازم است این تکنیک را مدام در تمرین مرور کنید، شاید به اندازه 100 هزار بار به شکل ها و مدل های مختلف. مگر می شود در تمرین یک در مقابل یک تمرین نکرد و در مسابقه این کار را انجام داد و رد شد؟

برانکو! ما می خواهیم در مورد چگونگی جذب بازیکن برای مان حرف بزنی. اشاره ای کردی که در نیم فصل خیلی دنبال بازیکن خریدن نیستی. بیشتر توضیح بده.
 اینکه فقط یک بازیکن جدید جذب کنید، خوب نیست، حتی اگر بازیکن خوبی باشد. باید عوامل متعددی را در نظر بگیرید. مهم ترین عامل در آوردن بازیکن – چه در باشگاه و چه در تیم ملی – جو و اتمسفر تیم است. خیلی ساده می شود با خرید یک بازیکن یا اعمال تغییرات غیرضروری جو تیم را بر هم زد و خراب کرد. شما با خرید بازیکن جدید که ایده متفاوتی دارد و با فضای باشگاه هماهنگ نیست و باعث به وجود آمدن حرف ها و زمزمه هایی می شود، فضا را خراب می کنید. یک مثال از ونگر بیاورم که می گوید بازیکن جدید 6 تا 8 ماه زمان می خواهد تا با اتمسفر و فضای جدید آشنا شود. هیچ می دانید که چرا منچستر در طول سال های متمادی نتایج خوبی گرفت؟ زمان فرگوسن را می گویم. فرگوسن هم اشتباهات زیادی در این 20 سال داشته ولی اشتباه در یک باشگاه بزرگ طبیعی است. فصل آخر فرگوسن را در نظر بگیرید که با 15 اختلاف امتیاز قهرمان شدند و بعد مربی عوض شد چون فرگوسن رفت. بعد از فرگوسن، باشگاه بیش از 200 میلیون پوند خرج کرد و بازیکنان جدیدی به خدمت گرفت. منچستر از نظر بازیکن، نفرات بهتری به نسبت زمان فرگوسن داشت اما نتایج بدی گرفت. ناکامی پشت ناکامی. امسال حتی در لیگ قهرمانان از گروه خود صعود نکردند. می دانید چرا؟ چون فضا و اتمسفر تیم مثل زمان فرگوسن نبود. در تیم ملی هم باید این قاعده را رعایت کرد. در مدیریت تیم، وقتی سرمربی با گروهی از بازیکنان کار می کند و به نتیجه مطلوب می رسد، خیلی سخت می شود که نفر جدید را به مجموعه اضافه کرده و اتمسفر تیم بر هم نریزد.

الان متوجه می شویم که چرا ابتدای فصل بازیکنان متعددی را معرفی کردند اما شما مخالفت کردید.
 خیلی از مردم ناراضی بودند و نگران؛ در مورد سوشا مثلا. اولا که خیلی از عملکرد او راضی هستیم. از شما می پرسم، چه کسی از سوشا بهتر است؟

مثلا دروازه بان ذوب آهن... رشید مظاهری.
 او خیلی خوب است؛ دروازه بان تراکتورسازی هم خیلی خوب است؛ همچنین دروازه بان نفت تهران.

سوشا از نظر ما هم دروازه بان بدی نیست. شاید عملکرد فنی خوبی داشته باشد اما تعادل ندارد.
 با شما موافق نیستم؛ چقدر سوشا را می شناسید؟

ما بر اساس چیزی که از او می بینیم قضاوت می کنیم. همیشه یک پای دعواها و درگیری ها است.
 (موبایل برانکو زنگ می خورد و از صندلی اش بلند می شود و می رود و 5 دقیقه ای بحث متوقف می شود و بعد برمی گردد.)

برگردیم سر سوشا....
سوشا تا الان چند بازی را محروم بوده و نتوانسته پرسپولیس را همراهی کند؟ آیا این به تیم لطمه نمی زند؟

 شما ببینید چرا محروم بوده؟ واقعا چرا؟ می توانم توضیح بدهم.
بله... چرا که نه.

 بعد از بازی با استقلال چرا محروم شد؟ چون خیلی خوشحال بود و شادی اش را بابت گل دقیقه 93 بروز می داد. در این حالت بازیکنان استقلال به سمتش حمله کردند. به نظر شما باید بایستد و کتک بخورد یا از خودش دفاع کند؟ به خاطر هیچ، 3 بازی محروم شد.
اما محرومیت بعدی سوشا مقابل ملوان بود؛ برای اولین بار در تاریخ مربیگری ام دیدم که داور چهار که 60 متر با صحنه فاصله دارد درخواست کارت زرد بکند برای دروازه بان یک تیم. دلیلش این بود که بعد از گل، سوشا خوشحال بود و رو به هواداران از آنها می خواست تیم را تشویق کنند. مشابه کار سوشا را هزاران بار در مسابقات داخلی و خارجی دیده ایم. کجای کار سوشا اشکال داشت؟ داور چهارم از آن سوی زمین، داور اصلی را صدا زد و گفت که سوشا تماشاگران را تحریک کرده و به او کارت زرد بده و این باعث محرومیت او در بازی با ذوب آهن شد. از همه جالب تر اینکه یک کارت زرد در بازی گرفت، یک کارت دیگر در کمیته انضباطی برایش در نظر گرفتند و محروم شد. هر جوری حساب کنید، به خاطر حرکتی که در زمین انجام داد کارت زرد گرفته بود و احتیاج به مجازات دوباره نبود اما برای یک حرکت او را 2 بار مجازات و جریمه کردند در حالی که از اساس او کار بدی انجام نداده بود.

یک بار هم با مدیر برنامه اش مشکل داشت و محروم شد.
 سوال من این است که چرا باشگاه ها با این همه بدهکاری به اشخاص مختلف محروم نمی شوند؟ مدیر برنامه سوشا مطابق قرارداد باید پولش را از باشگاه می گرفت ولی چون زورش به باشگاه نمی رسید، از سوشا شکایت کرده بود و خیلی جالب است که فدراسیون هم شکایت مدیر برنامه را قبول کرد! هیچ می دانید سوشا تا الان چقدر از باشگاه پول گرفته است؟ تقریبا هیچ دریافتی نداشته و باشگاه به او بدهکار است. چرا پرسپولیس به خاطر بدهی اش محروم نمی شود یا چرا استقلال، ذوب آهن و .... محروم نمی شوند؟

چرا؟ واقعا چرا؟ معلوم است که آدم با این وضعیت دیوانه می شود. همه در مورد سوشا حرف می زنند ولی کسی این چیزها را نمی بیند.

ما برای مصاحبه نیامده بودیم. این دوست ما می خواهد از برانکو در مورد تاکتیک و سیستم های جدید در فوتبال سوال بپرسد. شاید به خاطر حضور من که خبرنگارم صحبت های مان به این سمت و سو رفت.
 خودم می خواهم توضیح بدهم چون همه در مورد سوشا حرف می زنند. همه دنبال این هستند که یک دروازه بان به ما بدهند در حالی که پرسپولیس یک دروازه بان ملی پوش در اختیار دارد.

با این گلر می شود قهرمان شد؟
 چرا که نه... سوشا قبلا با فولاد قهرمان شده است. مشکل ما سوشا نیست بلکه باید یک دروازه بان دوم جذب کنیم. صادقی 5 روز قبل از تمرینات آمد. هیچ می دانید ایجنت صادقی چه کسی است؟

نه...
 من می دانم؛ آقای (...) که ایجنت سوشا هم هست. می خواست از من انتقام بگیرد، رفت دنبال محروم کردن سوشا که او بازی نکند و من مجبور باشم به دروازه بان دوم تیم که با همان ایجنت کار می کند بازی دهم.

چرا دنبال انتقام از شما بود؟
 نمی دانم ولی حتما هدفی دارد!

دوستم می پرسد که می شود تمرینات شما را دید؟
 مشکلی نیست؛ وقتی تعطیلات نیم فصل اول تمام شد و ما تمرینات آماده سازی برای نیم فصل دوم را آغاز کردیم، بیایید و تمرینات را نگاه کنید و بعد از آن هم می توانیم با هم صحبت کنیم.

از شما می خواهیم که یک فرصت برای مصاحبه مفصل به ما بدهید تا با تعدادی از بچه های روزنامه بیاییم...
 الان خیلی سخت است و سرم شلوغ؛ برای تعطیلات نیم فصل چند روزی به کرواسی می روم. وقتی برگشتم و تمرینات شروع شد، در خدمت شما هستم.

یکی از بهترین خاطرات کاری من مربوط به زمانی می شود که شما سرمربی تیم ملی بودید و ما با هم ساعت ها درباره فوتبال بحث و گفت وگو می کردیم.
 خاطرم هست. من این بحث ها را دوست دارم چون چیزهای تازه درباره فوتبال و ایده های جدید دستگیرم می شود.

اما خیلی از مربیان اینطور نیستند.
 آدم ها با هم فرق می کنند؛ بعضی از مربیان مغرور هستند و احساس می کنند که همه چیز را می دانند و به جایی رسیده اند که چیزی از کسی یاد نمی گیرند؛ مورینیو چنین آدمی شده است. حاضر نیست تمرینات مثلا گواردیولا را ببیند. نه اینکه از گواردیولا یاد بگیرد بلکه ایده ها و نحوه کارش را نگاه کند ولی من دوست دارم کنار هم بنشینیم و در مورد فوتبال حرف بزنیم.

منبع: ایران ورزشی