بنجامین باتن ایرانی

در فوتبال خیلی چیزها در طول زمان تغییر می کنند ولی برخی هم مثل گذشته باقی می مانند؛ درست مثل سید جلال حسینی در آستانه ورود به 39 سالگی.

سید جلال حسینی رکورددار خیلی از ترین های ایران است؛ مدافعی که در اواخر 38 سالگی کاپیتان و مدافع ثابت قهرمان ایران و فینالیست آسیا است و کارنامه پرباری از خود در تیم ملی به جای گذاشته است؛ مدافعی که مانند راموس، پنالتی زدن را از بر است و در آستانه ورود به چهل سالگی، مهاجمان حریف را در بازی های رودررو عاصی می کند.

گواهی بر آمادگی بالای او در تمرینات و بازی ها، دیدار پرسپولیس و صنعت نفت آبادان و سایپا بود که او به مهاجمان جوان و پرانرژی نفت مجال تکان خوردن نداد و هر بار بالاتر از آن ها، ضربات سر را زد. اگر چه این فقط عملکرد فنی او در زمین مسابقه است. نقش و تاثیر جلال حسینی را باید در عملکرد و وضعیت تیمی پرسپولیس هم مرور کرد.

او را نمادی برای یک عمر ورزش حرفه ای در فوتبال ایران می دانند. مدافعی که همچنان بازیکنان جوان تر از خود را در ترکیب پرسپولیس به چالش می کشد. حضور او در تمرینات این تیم و نشان دادن آمادگی بالای خود در امور فنی، همان محرکی است که تیم یحیی را به جلو سوق می دهد؛ محرکی که باعث شده بازیکنان جوان تر از او تلاش بیشتری از خود نشان دهند و پشت سر یک بازیکن 39 ساله نمانند. سیدجلال استاد این کار و بالا بردن استانداردهای عملکرد تیم است. او هیچ گاه نمی خواهد ببازد.

خیلی ها که فوتبال را در اوایل 33 تا 34 سالگی کنار گذاشتند، مدعی هستند که می توانستند چندین سال دیگر فوتبال شان را ادامه دهند اما هیچ یک نتوانستند مانند جلال حسینی در تیمی مانند پرسپولیس که شاهد رقابت شدید بازیکنان برای حضور در ترکیب اصلی است، بازی کنند.

به همین دلیل است که سیدجلال در 38 سالگی قابل مقایسه با کمتر بازیکنی در تاریخ فوتبال ایران است؛  کمتر بازیکنی بوده که در سن و سال او در بهترین تیم ایران در ترکیب ثابت حضور داشته باشد. اگر او بهترین مدافع ایران نباشد، قطعا جزو چندین مدافع برتر ایران از نظر فنی است. درباره سیدجلال حسینی همین را باید گفت که اگر جوان تر بود، قطعا در بین بازیکنان مدنظر سرمربی تیم ملی هم جای می گرفت.

با این وجود، هر از چندگاهی منتقدانی هم پیدا می شود که به جای تشویق سیدجلال برای استمرار این روند و نشان دادن اینکه سن یک عدد است، او را به بازنشستگی و خداحافظی با زمین چمن سوق می دهند؛ اتفاقی که در اروپا به شکل دیگری رخ می دهد.

اگر برای زلاتان ایبراهیموویچ در 39 سالگی دست می زنند و او را بنجامین باتن می نامند، کریستیانو رونالدو، مهاجم یوونتوس را در 35 سالگی تعریف و تمجید می کنند، پپه رینا را در 39 سالگی، دروازه بان آماده لاتزیو و سیمونه اینزاگی می دانند، در ایران حرفی از حضور مداوم و دنباله دار سیدجلال حسینی در بالاترین سطح نیست.

اگر سیدجلال حسینی را با متر و معیارهای فوتبال ایران بسنجید، قطعا او جزو اساطیر لیگ برتر ایران و تیم ملی است که همچنان در بالاترین سطح بازی می کند و رهبر پرسپولیس در موفقیت های سالیان گذشته این تیم است.

قهرمانی پرسپولیس با او در لیگ قهرمانان آسیا می تواند رکوردهای دیگری را هم در آسیا جا به جا کند و او تبدیل به مسن ترین بازیکن و کاپیتان فاتح لیگ قهرمانان آسیا شود که قطعا این اتفاق برای فوتبال ایران از اهمیت بالایی برخوردار است.