بهاریه ...

سال پر ماجرائی گذشت. سالی که در آن عشق و هجر نیز همراهیمان کرد. روزهائی که مهر و نفرت گاه بی گاه همراهمان  شد ندو شجاعت و دلاوری و ترس هم گاه به گاهی به سراغ همه ما آمدند.

سالی که امید رفیق همراه و ناامیدی هم گه به گاه همسایه ما شد. آری لحظه های زندگی آمدند و رفتند تا به روزی دیگر رسیدیم که آن را نوروز نامیده اند و حکیم خرد فردوسی چه زیبا قصه آن را گفته است:

به فر کیانی یکی تخت ساخت
چه مایه بدو گوهر اندر شناخت

که چو خواستی دیو برداشتی
ز هامون به گردون بر افراشتی

چو خورشید تابان میان هوا
نشسته بر او شاه فرمانروا

جهان انجمن شد بر تخت اوی
فرومانده از فره بخت او

به جمشید بر گوهر افشاندند
مر آن روز را روز نو خواندند

سر سال نو هرمز فروردین
بر آسوده از رنج تن دل ز کین

بزرگان به شادی بر خاستند
می و جام و رامشگر خواستند

چنین روز فرخ از آن روزگار
بمانده از آن خسروان یادگار

آری از روزگار کهن تا به امروز ,ما را مانده یادگار شادمانی و رهائی و دل و تن زکین و روزی نو را نوروزی نامیدند.

 سال نو می شود در سالی که فوتبال ما راهی جام جهانی شد عبور می کنیم و وارد سالی می شویم که جام جهانی را تجربه خواهیم کرد. امید بسیار است، امیدی که ناشی از عشقی است که به فوتبال و افتخار این سرزمین داریم اما با توجه به این نحوه عملکرد ی که در نزد مسئولین خود شاهدیم بعید می دانیم که حکایت بزرگی در جام جهانی در انتظار ما باشد اما معتقدیم خود حضور در جام جهانی برای فوتبال ما با این زیر ساختها و برنامه ریزی ها و درگیری ها کاری بس سنگین و تا حد زیادی شاهکار است.

فوتبال ما در سال گذشته تکراری ها را باز تکرار کرد. لیگ فرسایشی و تبانی و ارتشا که اوج آن پرونده محسن قهرمانی بود و نشان داد که در فوتبال سراسر ناکامی باید هم که فساد سر آمد باشد و چنین نیز بود. در کنار پرونده محسن قهرمانی شاهد بودیم که چگونه فوتبال به ظاهر حرفه ای ما از کوچکترین اصول حرفه ای یعنی تعهد به امضا و قراردادها طفره می رود که اوج آن رها کردن بازیکنان استقلال بود که براحتی شاهد بودیم مردانی چون نکونام و منتظری چه آسان این تیم را رها کردند و فرهاد مجیدی چه آسان خداحافظی بی معنائی دارد.

و یا اعتصاب بازیکنان پرسپولیس و صبای قم و راه آهن را شاهد هستیم که براحتی بازیکنان می توانند تمرینات را تعطیل کنند.

سو مدیریت و حضور نا آشناها در فوتبال ایران را شاهد بودیم جائی که این نا آشنا ها بلائی بر سر این فوتبال آوردند که بعید می دانیم به این زودی ها بتوان از عواقب این سو مدیریت ها خلاصی یافت که مردانی چون بابک زنجانی و محمد رویانیان و سعید شیرینی چند نام از این مدیران غریبه ای هستند که بی دلیل پا به این فوتبال گذاشتند.

بی اخلاقی از دیگر دردهای فوتبال ما جایی که پس از قرعه کشی در جام جهانی اوج زشتی را در رفتاری دیدیم که هم وطنان ما در صفحات مجازی با لیونل مسی کردند اتفاقی که پس از گلهای خورده دانیال داوری در بازی در برابر گینه با او نیز می شود.

در سوی دیگر حکایت بی پولی و اعتصاب و رسوایی فوتبال دولتی به صدا در آمد و نشان داد تا زمانی که تفکری سازنده در این دیار برای فوتبال نباشد باید هم روزگار به این گونه باشد.

باری سخن به آخر رسید و آرزوها ماند امید که در سال 1393 سالی سراسر از شادمانی و سلامتی و موفقت و بهروزی برای ایران و همه ایرانیان عزیز بوده و شاهد روزهای شاد بی کران و از یاد بردن تلخی های گذشته و امید برای آموختن از شکستها همراهتان باشد.

 نوروزتان پیروز