به مناسبت تولد یک کاپیتان دوست داشتنی/ مرسی که هستی!

وقتي فصل پيش محمد نوري به تدريج از برنامه هاي تاكتيكي علي دايي بيرون رفت، سرمربي تيم ملي هم كاپيتان پرسپوليس را از تيم ملي حذف كرد تا به عجيب ترين شكل ممكن، جام جهاني براي شماره 14 از كف برود. آن زمان دل خيلي ها براي نوري مي سوخت، اما انگار هنوز مانده بود كه نوبت به دلسوزي هاي اصلي برسد! دايي فصل جديد را هم بي اعتماد به نوري شروع كرد، اما رفته رفته فشار منتقدان و ناكامي تيم باعث شد نقش كاپيتان پررنگ تر شود. نوري به تركيب برگشت و به خصوص بعد از جدايي دايي، شروع به درخشش كرد. موتور گلزني اين پسر انگار قرار نبود خاموش شود. او حتي به آرزوي ديرينه اش رسيد و در داربي هم گل زد تا خيال همه راحت شود. وقتي در بازي بدون تماشاگر با فولاد، كي روش براي گل زيباي نوري كف زد، ديگر براي همه مسجل شد كه او يكي از مسافران قطعي استرالياست. كي روش اتفاقا او را به اردو هم فراخواند و دست بر قضا نوري در آفريقا نيز خوش درخشيد. با اين همه اما كي روش با خط زدن او براي جام ملت ها، همه را شوكه كرد.

محمد نوري اين روزها حال غريبي دارد كه شايد كمتر كسي بتواند دركش كند. او مثل پيام صادقيان نيست كه عين خيالش نباشد، مثل محسن مسلمان هم نيست كه پايش را بگيرد و اردو را بپيچاند. او دلش مي خواست بماند و در تيم ملي بدرخشد، اما جام جهاني را به دايي باخت و جام ملت ها را به كج سليقگي كي روش. كاپيتان آماده پرسپوليس اين روزها دل و دماغ تمرين كردن هم ندارد. او هر كاري كه بلد بود انجام داد تا شايد جزيي از تيم ملي كشورش باشد، اما نشد. گاهي نمي شود كه نمي شود. نوري حالا 32 سالش را پر كرده و از فردا، جمعه، روز آغاز جام ملتها وارد 33 سالگي مي شود؛ سني كه نشان مي دهد ديگر بايد با روياهايت خداحافظي كني. خط خوردن نوري از مسابقات استراليا، نوعي خداحافظي غيررسمي او از تيم ملي هم بود...

وسط اين همه اتفاق نااميدكننده اما، حقيقتي هست كه مي تواند دردهاي نوري را تسكين بدهد، اينكه مردم دوستش دارند و به او احترام مي گذارند. نوري يكي از آنهاست كه بازوبند كاپيتاني پرسپوليس روي دستان شان آرامش دارد. او حتي اگر مسافر استراليا مي شد، احتمالا پشت تفكرات محتاطانه كي روش متوقف مي ماند و ناچار مي شد بازي شجاعي را ببيند، اما حالا معاف از پرواز طولاني تا ملبورن، آقاي كاپيتان با رفتار محترمانه اش در قلب هواداران به پرواز درآمده است. مرسي كه هستي، محمد نوري!

نویسنده: بردیا احمدی