بیم و امیدهای یک فینالیست

بهروز رسایلی| با اعزام کاروان پرسپولیس به هندوستان، فینالیست فصل گذشته لیگ قهرمانان رسما وارد فصل جدید این بازی ها شد. هواداران بسیار امیدوارند تیمی که در 3 سال گذشته 2 بار به فینال آسیا رسیده این بار طلسم را بشکند و جام قهرمانی را بالای سر ببرد. در این میان اما اگر قرار به مقایسه با مسابقات فصل گذشته قطر باشد، پرسپولیس فعلی در برخی جهات بهتر شده و در برخی جهات کار برایش سخت تر است.

  نیمه پر لیوان
  از نظر نیروی انسانی اگر پرسپولیس نسبت به تیم پارسال قوی تر نشده باشد، قطعا ضعیف تر هم نشده است. بله؛ آنها فصل گذشته بشار رسن را داشتند و شجاع خلیل زاده هم تا پایان مرحله نیمه نهایی این تیم را همراهی کرد. با این حال این تیم نسبت به آن زمان وزنه بسیار مهمی به نام مهدی ترابی را اضافه کرده است. ترابی از زمان حضور در پرسپولیس در لیگ هجدهم، به یکی از کلیدی ترین بازیکنان این تیم تبدیل شد. با این حال او پیش از شروع لیگ قهرمانان راهی فوتبال قطر شد. حالا ترابی کنار پرسپولیس است و از صفر استارت خواهد زد. پرسپولیس همچنین شهریار مغانلو را هم به فهرست بازیکنانش اضافه کرده که او هم بازیکن مهمی به شمار می رود. فرشاد فرجی هم دیگر خرید پرسپولیس است که سرانجام اگر از شر مشکل کرونا خلاص شود می تواند به قرمزها کمک کند. آنها البته آرمان رمضانی را از دست داده اند که این خودش یک فضیلت دیگر است!
  عناصر کلیدی دیگری همچون تجربه و هماهنگی را هم از یاد نبرید. برخی از بازیکنان پرسپولیس در فصل گذشته لیگ قهرمانان آسیا
تازه وارد بودند و اساسا شناختی از فضای این مسابقات نداشتند. اغلب نفرات کنونی اما یک فینال آسیا دیده اند و این اصلا چیز کمی نیست. به علاوه این نفرات در آن مقطع زمانی تازه کنار هم قرار گرفته بودند و مسلما هماهنگی چندانی نداشتند. با این حال تیم فعلی مدت هاست شکل گرفته و بازیکنان چشم بسته یکدیگر را پیدا می کنند. این لیست هنوز تمام نشده؛ چرا که حتما به مسایل بدنی هم باید اشاره کرد. طبیعتا بازیکنانی که فصل گذشته بلافاصله بعد از عقد قرارداد با پرسپولیس عازم لیگ قهرمانان آسیا شدند بدنسازی پیش فصل را با این تیم انجام نداده بودند، اما الان از این بابت هم مشکلی نیست و تیم شرایط بدنی یکدستی دارد.

  نیمه خالی لیوان
  در این بخش حتما باید به تفاوت میزبانی امسال و پارسال اشاره کرد. به هر حال فصل گذشته مسابقات به صورت متمرکز در قطر برگزار شد؛ کشوری که بهترین امکانات دنیا را دارد و در شرایط شیوع کرونا هم فعال ترین میزبان در دنیا بود. بسیاری از باشگاه های معتبر جهان برای آماده سازی از کمپ های قطر استفاده می کنند و این خیلی با هندوستان فرق دارد. طبیعتا نه شرایط فنی و زیرساختی و نه اوضاع فرهنگی و اجتماعی این دو میزبان قابل مقایسه نیست. اصلا از خود مسابقات که بگذریم، با توجه به صدرنشینی هندوستان در ابتلا به کووید -19، خیلی از پرسپولیسی ها در درجه اول نگران جان شان هستند که این دغدغه حتما روی کیفیت آنها سایه می اندازد. دیگر حسن مسابقات فصل گذشته این بود که به صورت یکپارچه تا فینال پیش رفت و قال کار کنده شد، اما امسال بعد از پایان مرحله گروهی باز هم غائله انتخاب میزبان ادامه خواهد داشت. علاوه بر این حفظ فرم ایده آل تا مسابقه پایانی هم دشوار خواهد بود.
  پرسپولیس پارسال در حالی برای برگزاری ادامه مسابقات مرحله گروهی راهی قطر شد که کار قهرمانی در لیگ نوزدهم را تمام کرده بود. بنابراین سرخ ها با خیال راحت، پرروحیه و شادمان روی دیدارهای آسیایی تمرکز کردند. حالا اما کورس قهرمانی لیگ بیستم داغ داغ است و سرخپوشان رقبای حساسی مثل استقلال و مخصوصا سپاهان را کنار خود می بینند. این مسئله ممکن است از نظر روحی و روانی به قرمزها فشار بیاورد. همین آسیایی نبودن تیمی مثل سپاهان هم درنهایت می تواند به سود آنها تمام شود.