تنهایی جاویدان

 بعد از چند تقابل بدون جنجال با پرسپولیس و درست در شرایطی که به نظر می رسید علی دایی تصمیم گرفته هنگام ملاقات با تیم سابقش مراقب خط قرمزها باشد، او بار دیگر همه تحلیل ها را به هم زد و در بازی اخیر سایپا و پرسپولیس یکی از بدترین و فراموش نشدنی ترین جنجال های این سالیان را رقم زد.

علی دایی در این روز عجیب همه کار کرد؛ از گره کردن مشت و رقصاندن آن در آسمان تا مصاحبه غیرمنصفانه در مورد پرسپولیس و تحقیر فنی تیم مقابل. دایی این رفتارها را در روزی انجام داد که هواداران پرسپولیس روی سکوها به شدت تشویقش کردند، همه بازیکنان به صف از او رخصت خواستند و امید عالیشاه حتی بعد از تعویض در آغوش او قرار گرفت.

او در روزی خودش را وارد یک دعوای پیش پا افتاده بین بازیکنان دو تیم کرد که سرمربی تیم رقیب یعنی برانکو ایوانکوویچ در کمال هوشمندی تصمیم گرفت فورا وارد رختکن شود و حرفی نزند که تیمش را به حاشیه ببرد یا رابطه اش را با شاگرد قدیمی اش به هم بریزد. دایی اما مراعات نکرد، مدارا نکرد، پرهیز نکرد.

از همان راهروهای شلوغ ورزشگاه تختی می شد فهمید که شهریار دوباره وارد یک بحران عاطفی جدی با هواداران پرسپولیس شده است. به ویژه این بار او بد مقطعی را برای داد و قال انتخاب کرد. نزدیکی این بازی به فینال لیگ قهرمانان آسیا، حساسیت هواداران را دوچندان کرده بود و البته که دایی نتوانست «امانت آرامش» را در پرسپولیس به خوبی حفظ کند.

همان ها که دو هفته پیش در انتخابات AFC برای او رأی جمع کرده بودند، پس از بازی عصر شنبه چنان به او یورش بردند که صدای خودش هم در آمد و گفت: «به جای فضای مجازی، بیایید رودررو و مردانه به من فحش بدهید.» این هزارمین بار است که دایی مخالفانش را به  برخورد رودررو دعوت می کند. از روزی که در حاشیه درگیری اش با یک بوقچی گفت: «از اردبیل اتوبوس اتوبوس آدم می آورم» تا بعدها در نشست خبری ورزشگاه تبریز تا امروز، دایی هر نوع پرخاشگری را با عصبانیت چند برابری پاسخ داده است.

او حالا هم مخالفانش را به مواجهه حضوری دعوت می کند، اما نمی داند خیلی از همین جماعت دلخور، حتی دوست ندارند خط روی صورت دایی بیفتد. بسیاری از اینها، جزو همان کسانی هستند که در فراخوان کمک به زلزله زده ها، به دایی بیشتر از دیگران اعتماد کردند. آنها فقط دوست دارند دایی هم یک سر سوزن برای احساسات شان احترام قائل باشد؛ توقعی که ظاهرا هیچ وقت قرار نیست برآورده شود!

دایی امسال بارها و بارها از بی هوادار بودن سایپا ابراز گله و ناراحتی کرده، اما این سرنوشتی است که تا ابد او را همراهی خواهد کرد. دایی احتمالا به خاطر فعالیت های اقتصادی اش دوست ندارد برای مربیگری از تهران خارج شود. در تهران هم فقط دو تیم محبوب داریم که یکی پرسپولیس است و یکی استقلال؛ تکلیف او با استقلال که روشن است و چنین پیوندی دشوارتر از حد تصور خواهد بود.

پرسپولیسی ها هم اما با این رفتارهای دایی سخت حاضر می شوند بازگشت او به تیم محبوب شان را بپذیرند؛ مخصوصا که پرسپولیس هم مثل تیم ملی دوران موفقیت آمیزی را با مربیان خارجی پشت سر گذاشته و هر دو تیم تا سال ها به مربی ایرانی باز نخواهند گشت. بنابراین دایی با کوله بار اخم و فریادهایش، همچنان باید به سال های تنهایی و بازی در استادیوم های خالی خو بگیرد؛ به شادی های دو نفره با بهزاد غلامپور و بلندترین پرش از کوتاه ترین سقف!