توفیق اجباری!

روزگار پر شتاب است. آدمها بی حوصله هستند و حکایت یک شبه ره صد ساله رفتن بیداد می کند. نگاه به جماعتی می کنیم که بدون ورزش و رژیم خیال دارند با قرص و آمپول  چون هرکول و ونوس شوند یا در ده روز از بلای خانمان سوز اعتیاد رهایی یابند و مطالعه کردن ها تنها به اینترنت خوانی آن هم با منت است. جماعت شاعر و عارف و آرتیست یک روز یاشبه بیداد می کند و...

ورزش هم نتیجه می خواهد و شاید دگر شجاعتی چون فرگوسن ها یا دهداری ها نباشد که دل به جوانهایی دهند تا روزی بکهام و گیگز و اسکولز و یا محرمی و عابدزاده و نامجو مطلق ...کشف شوند. کسی دل به جوان نمی دهد و می بینیم قانون  عدم استفاده از بازنشسته ملعبه دست تبصره می شود تا مدیران جوان که البته ژن برتر هم نباشند در خلوتکده ها بپوسند و خاک شوند و شاید اگر استفاده از جوانان اجبار و نه از سر انتخاب شود آنگاه توفیقی می توان بر آن نام نهاد. هفته پیش  از شادمانی نسل مربیان جوانی چون گلمحمدی و تقوی گفتیم و حالا از جوانانی می گوییم که اجبارا به میدان می آیند و چه زیبا نمایشی دارند.

بازی های پنجشنبه گذشته را دیدیم و شاهد بودیم که دو تیم پرسپولیس و ماشین سازی در غیاب بسیاری از بازیکنانشان چه بازی زیبایی را نمایش دادند. در پرسپولیس ادام همتی یک نیمه سردرگم در پست مدافع راست داشت اما در نیمه دوم با جا افتادن در ان پست بسیار بهتر ظاهر شد. حسین پور هم بسیار خوب بود و محمد امین اسدی چون اندک زمانی که در بازی با پیکان بسیار موثر بازی کرد و حتی گل صحیح او مردود و ضربه ایستگاهی منجر به گل ماحصل تلاش او بود. در روزهایی که پرسپولیس با کمبود بازیکن مواجه است و مردانی چون علیپور و منشا افت فاحش و یا خستگی زیاد دارند این جوانان می توانند موثرتر هم باشند. در ماشین سازی هم از این نوع بازیکنان داشتیم مردانی چون پیمان بابایی و مسیح زاهدی و ...

فوتبال ما نیازمند حمایت از جوانان است. جوانگرایی در سطح مدیریت ها اسیر مناسباتی است که در مدیریت و اقتصاد دولتی وجود دارد اما در عرصه مربیگری و بازیکنان لزوم  شجاعت از جوانان بیشتر حس می شود. به مربیان خود اعتماد کنیم به آنها اجازه دهیم گاه به گاهی ستاره های افول کرده و تازه از قید مصدومیت رها شده را بازی نگیرند که بی گمان بهره وری تیم بهتر و توفیق اجباری خواهد بود .