حاجی حواست کجاست؟

در چند سال اخیر کمتر فوتبالیستی در ایران به خاطر رفتارهای شخصی اش همپای محمد انصاری تحسین شده است. متین، آرام، باوقار، بی حاشیه، پرهیزگار در ورود به جدل های عالم ستارگی، اهل هیأت و دیگ نذری و ... او سالهاست حتی سیمایش را هم تغییر نداده تا دستکم از این منظر شبیه مدیرعامل باشگاه محمدحسن انصاری فر باشد که انگار با همین مدل مو و ریش به دنیا آمده است.

یکی از قاب های ویژه ای که از او ماندگار مانده نه درخشش با توپ یا یک گل ویژه که لحظه دریافت مدال و نشان حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا به همراه پرسپولیس است وقتی در حین بازی رباط صلیبی اش پاره شد با عصایی زیر بغل تمام پلکان ورزشگاه آزادی تا جایگاه ویژه را طی کرد و مدال گرفت. او به نمادی از پرسپولیس آن سال تبدیل شد که با پنجره بسته و بدون بازیکن کافی به فینال آسیا رسید؛ مجروح و تن خسته اما سربلند و جنگنده تا آخرین نفس!

محمد انصاری در این سالها مورد اعتماد کامل برانکو ایوانکوویچ بود و حتی کارلوس کی روش هم به تیم ملی دعوتش کرد. با قامت 184 سانتیمتری، مهارت حمل توپ روی زمین، قدرت سرزنی، توانایی دریبل بازیکن مقابل و البته تسلط در لحظات هیجانی و زیر فشار، خود را به عنوان یک مهره قابل اعتماد معرفی کرد. پسری که به جز اخلاق خوب، فوتبال را هم خوب بازی می کرد، عملکردش مقابل استقلال بسیار پایین تر از استانداردهای خودش بود. گل اول استقلال را با یک ضربه سر به تیر دروازه خودی پایه ریزی کرد و روی گل دوم، ارسلان مطهری در حالیکه چند متر از او عقب تر بود خودش را به تیر دوم رساند و جلوتر از حاجی پرسپولیس گل زد.

بعد از آن اشتباه منجر به گل نیمه اول هم انگار تمرکزش را از دست داد، دو بار توپ های ساده از زیر پایش سر خورد و به اوت رفت و کمتر در بازی سازی مد نظر سرمربی مفید بود تا اینکه یحیی گل محمدی برای نجات تیم او را بیرون کشید. این در حالی است که انصاری اتفاقاً شبیه ترین بازیکن از لحاظ رفتاری به خود یحیی گل محمدی است که در خط دفاع اهل تنبیه مهاجم حریف با قلم کردن ساق و کبود کردن پای چشم با آرنج نبود.

آیا این سقف کیفیت بازیکنی مثل محمد انصاری است؟ او در چند سال گذشته پیشرفت محسوسی داشته یا بیش از آنچه که از نظر فنی شایسته اش باشد مورد تحسین قرار گرفته است؟

قضاوت بر اساس یک بازی البته که منصفانه نیست اما این صرفاً یک بازی نیست، دیدار پرسپولیس و استقلال بزرگترین ویترین برای عرضه بهترین کیفیت است. بهمن سال 95 هم در شهرآورد او خیلی ساده مقابل کاوه رضایی مغلوب شد تا پرسپولیس گل سوم را دریافت کند.

بپذیریم که آنچه از حاجی دیدیم کیفیت واقعی او و بازیکنانی شبیه اوست که به واسطه رفتارهای دیگر مورد توجه قرار می گیرند؟ اینکه عصیانگری اجتماعی، همراهی با نارضایتی های مردمی از طریق فعالیت در شبکه های اجتماعی یا حتی متانت و وقار و حضور در فعالیت های مذهبی انگار برایشان هاله ای از مصونیت و خطاپوشی ایجاد می کند که عملاً ربطی به کیفیت حرفه ای آنها در زمین ندارد؟

محمد انصاری خوب نبود و اگر می خواهد کماکان فوتبال بازی کند و عضوی از تیم بزرگی چون پرسپولیس باشد باید همان اندازه که مراقب پرهیزگاری های غیرورزشی است، به فوتبال هم فکر کند. دریافت جام اخلاق های متعدد ممکن است ویترین شخصی اش را پر و پیمان کند اما اگر تمرکزش را بیش از این از دست بدهد احتمال دارد در ادامه فوتبالش اسباب شادی بازیکنان بیشتری مثل ارسلان مطهری را فراهم آورد. پرسپولیس به او پول نمی دهد که در زمین معلم اخلاق باشد، با او قرارداد دارد تا از دروازه تیم مراقبت کند.