حرمت اين خانواده، بايد از بالا حفظ شود

1- ماجراي بگومگوي تند و بي سابقه علي دايي و محمد رويانيان ، اين روزها تبديل به بحث اول محافل ورزشي كشورمان شده است. در اين ميان و پس از آنكه دو طرف به موضع گيري هاي تند خودشان خاتمه دادند و تصميم گرفتند موقتا سكوت اختيار كنند، بحث به وجود آمده به وسيله ساير اهالي فوتبال و نيز وسايل ارتباط جمعي دنبال شد. خيلي ها ترجيح دادند به اين بهانه، بار ديگر نفس وقوع درگيري هاي پرشمار كلامي در فوتبال ايران را مورد انتقاد قرار بدهند و البته در اين چارچوب، عمدتا رسانه هاي نزديك به دولت و حتي برخي روزنامه هاي تندروي سياسي بيشتر به سمت حمله به دايي و ملامت وي ميل كردند. در نقطه مقابل، شهريار نيز توانست پشتيباني بخش پررنگي از جامعه فوتبال و طبيعتا مسوولان رسمي باشگاه راه آهن را به سود خودش جلب كند و فضاي عجيب و يكطرفه ايجاد شده را تا حدودي رو به تعديل ببرد. با اين همه، عجيب ترين واكنش ها را به اين غائله، دست اندركاران باشگاه پرسپوليس نشان دادند؛ آنجا كه رويانيان ابتدا از تنظيم يك جوابيه پنج صفحه اي سخن گفت و سپس روابط عمومي اين باشگاه با «خانوادگي» تلقي كردن مجادله، همه طرف هاي درگيري را به سكوت دعوت كرد. جالب ترين نكته روز اتفاقا همين است؛ اينكه پرسپوليس ي ها بعد از قلع و قمع كردن تعداد زيادي از عناصر مهم تاريخ معاصرشان، تازه به صرافت حراست از كيان خانواده و باشگاه شان افتاده اند!

2- حقيقت آن است كه از زمان حضور محمد رويانيان بر مسند كار، نه تنها از حجم حاشيه سازي ها و بعضا اسطوره ستيزي هاي مديريت قبلي باشگاه پرسپوليس كاسته نشد، بلكه متاسفانه اين ماجرا با شكل و شمايل متفاوتي ادامه پيدا كرد. اگر آن روزها بعضي از نزديكان باشگاه در اثر برخي غفلت ها اين جسارت را پيدا كردند كه حتي زير گونه دايي را كبود كنند، امروز همين عوامل زير سايه هجوم همه جانبه و بدون توجيه آقاي مديرعامل ، فرصت هتاكي به اين اسطوره را از روي سكوها به كف مي آورند. اين اتفاق در حالي رخ مي دهد كه گويا تنها جرم دايي، مطالبه بستانكاري قديمي اش از اين باشگاه است. در شرايطي كه پرسپوليس ي ها اين فصل هزار جور خرج ناجور كرده اند كه آخرين نمونه اش پرداخت وجه يكصد ميليون توماني به شاهين بوشهر با توجيه ريشه هاي مشترك باشگاهي و تاريخي (!) بوده است، ظاهرا براي آقايان غيرقابل قبول بوده كه يك مربي، دستمزدش را بابت يك سال و نيم كار پرحاشيه در اين تيم از آنها بخواهد! اطرافيان و مشاوران رويانيان اين روزها در حالي با تريبون هاي پرشمار خودشان ادبيات علي دايي را به نقد مي كشند كه به نظر مي رسد در مقايسه با واكنش تدافعي دايي، تحليل كنش تهاجمي و آغازگرانه سردار عمدا مورد غفلت قرار گرفته است. اگر خرده گرفتن از ظاهر ديگران ايراد داشته باشد، تقبيح حق طلبي سايرين هم قطعا محل اشكال خواهد بود. اين، همان نيمه گم شده و مهم تر ماجراست كه حالا سردار و رفقا اصلا علاقه ندارند آن را مورد توجه قرار بدهند !

3-  دقت در جزئيات مجادلات انبوه رويانيان با منتقدانش طي يك سال اخير، پرده از يك واقعيت تلخ و دوست نداشتني بر مي دارد؛ اينكه گويا استراتژي اصلي مديرعامل پرسپوليس و مشاورانش براي به خاك ماليدن پشت مخالفان، رجوع به گذشته آنان و بيرون كشيدن برگه هاي بايگاني شده پرونده آنهاست. محمد رويانيان از بدو حضورش در فوتبال، بارها از شخصيت علي دايي تقدير كرده بود، اما شگفت انگيز است كه وقتي سردار عزم رزم مي كند، ناگهان به رفتار ماه ها قبل او فلاش بك مي زند و شادي هاي پس از گلش در بازي فصل گذشته را مورد استناد قرار مي دهد! اگرچه از نقطه نظر حرفه اي حتي به همان خوشحالي هاي غلو شده هم نمي توان ايراد گرفت، اما آن رويكرد دايي در زمان خودش به اندازه كافي مورد سرزنش قرار گرفت و اتفاقا سردار در فاصله آن روز تا امروز، بارها به ستايش از شهريار پرداخت. اكنون اما، وقتي قرار است «پرونده سازي» رخ بدهد و جنگي دربگيرد، مي توان بي مقدمه از همان ماجرا سراغ گرفت و مورد نكوهش قرارش داد. رويه آقاي مديرعامل در باقي منازعاتش نيز كم و بيش همين بوده است. وقتي قرار شد از دنيزلي جدا شود ادعا كرد «روزي به طور مفصل در مورد معرفت و مردانگي هاي آقامصطفي حرف خواهم زد» و وقتي بيش از اندازه در استخدام مربي جديد و شروع آماده سازي تاخير كرد، به اين استدلال پناه برد كه «دنيزلي با تعللش ما را عقب انداخت و به پرسپوليس ضربه زد» در مورد علي كريمي هم داستان همين بود. تا وقتي مشكلي وجود نداشت، جادوگر بهترين بازيكن اين مملكت و ليدر پرسپوليس كهكشاني به حساب مي آمد، اما وقتي بنا به دلايل مبهم بين دو نفر اختلاف سليقه به وجود آمد، سردار دوباره به گذشته شماره هشت سرك كشيد و اين بار اختلافاتش با كادر فني پيشين را دستاويز قرار داد؛ اصطكاكي كه معلوم نيست چرا در همان برهه مورد برخورد مديريتي قرار نگرفته و از آن تنها به عنوان گزكي براي در تنگنا قرار دادن كريمي در موقعيت هاي بعدي استفاده شده است. او حتي در دفاع از انتخاب بحث برانگيزش براي پست سرپرستي پرسپوليس نيز، ناچار شد به گذشته عابديني مراجعه كند و ناشناخته بودن سرپرستي را كه مهندس 20 سال قبل براي سرخپوشان برگزيده بود را محور استدلالاتش قرار بدهد. طي ساليان اخير متاسفانه رويه استناد به سوء سابقه هاي احتمالي مخالفان و نيز توسل به اين برهان كه «چون ديگران اشتباه كرده اند، ما هم مجاز به تكرار همان خطا هستيم» در حوزه هاي مختلف اجتماعي كشورمان رواج يافته و حالا متاسفانه گويا به يمن حضور سياسيون در ورزش، همين آفت گريبان فوتبال ما را هم گرفته است.

4- اگر واقعا پرسپوليس ي ها قائل به آن هستند كه امثال دايي و كريمي جزو خانواده اين باشگاه به شمار مي روند، لازم است كه حفظ شأن و احترام اين خانواده از سرسلسله آغاز شود؛ جايي كه در حال حاضر به امانت نزد رويانيان سپرده شده و او فعلا عملكردي نااميد كننده در موردش داشته است.