حماسه دیگر یک عادت است / به یک حریف سخت و برد آسان فکر کن!

رسیدیم به روزهای پیش از دربی. به روزهایی که هیجان به اوج می رسد و قلب هوادار تندتر از قبل می تپد! به روزهایی که اضطرابش کم نیست. باز هم به بازی با استقلال رسیدیم. دیداری که نتیجه اش گاهی از قهرمانی هم شیرین تر می شود.

همه گفتند حساسیت زیاد از جذابیت این بازی کاسته اما بازی قبل این پرسپولیس بود که همه گفته ها را باطل کرد و روزی را در دربی پایتخت رقم زد که تکرارش شدنی است اما بسیار سخت جلوه می کند. در روزی که همه می گفتند نمی شود روی این بازی و نتیجه اش مطمئن بود و همیشه تیم برتر برنده نیست پرسپولیس هم برتر بود هم برنده شد هم زیاد گل زد و هم تصویری از اوج هماهنگی تیمی و ذهنی را به نمایش گذاشت. پرسپولیس جلو کشید و گل زد و البته گل هم خورد که فقط التیامی جزئی روی زخم رقیب بود. سوال اینجاست آیا آن اتفاقات دیگر نباید تکرار شود؟! آیا این برد هم مثل برد 6 تایی باید برای پرسپولیس همیشه یک خاطره بماند؟! بهتر است از خاطره بازی این بار فاصله بگیریم و به خودمان بگوییم تکرار این نتایج پر گل شدنی است. برای خودمان هزاربار تکرار کنیم که بازی دربی می تواند برای همیشه پر هیجان و پر گل باشد. می توانیم به عنوان پرسپولیسی که استاد رقم زدن روزهای خوب و حتی حماسه است خودمان را به کسب بردهای پرگل عادت بدهیم.

این پرسپولیس نشان داده از بازیکنانی بهره مند است که می توانند به اوج هماهنگی فنی و ذهنی برسند و کنار هم خیلی ساده و روان فوتبال بازی کنند. خوشبختانه این تیم از دفاع و دروازه بان مطمئن بهره می برد و تیمی که 4 گل به رقیبش زد در این منطقه دارای ضعف هایی بود. قاعدتا نباید از این مسئله مغرور شد اما می توان روی آن حساب ویژه ای کرد و تیم تهاجمی تیم با اطمینان خاطر بیشتر به فکر حمله و گلزنی باشند.

همیشه گفته اند ما هم این حرف را قبول داریم که استقلال اصلا حریف آسانی نیست. واقعا هم استقلال در برابر پرسپولیس حریف ساده ای نیست و مراقبش نباشیم قطعا به ما ضربه می زند اما استقلال حریف سختی است که می توان به آسانی شکستش داد و حتی گلهای زیادی را به این تیم تحمیل کرد. فقط باید در برابر این حریف سخت خیلی آسان و راحت بازی کرد. باید از استرسهای بی جا فاصله گرفت و خیلی راحت استقلال را مثل سایر رقیبان دید.

اگر همه خاطرات خوب و بازیهای حماسی را مرور کنیم می بینید که در هیچکدام از آن بازیها حریف اصلا دست و پا بسته نبود. زمانی دست و پا بسته شد که پرسپولیس و بازیکنانش روحشان را از بند استرس ها خلاص کردند و اصطلاحا توی زمین راحت حرکت می کردند. بازی 9 نفره را به خاطر بیاورید. داور دو بازیکن پرسپولیس را در زمانی از زمین اخراج کرد که تحت تاثیر حساسیت بیش از حد بازی قرار داشتند. اما بعد از اخراج خها تیم به این نتیجه رسید دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد و باید با چنگ و دندان از حیثیت خود دفاع کند. تیم با اینکه تحت فشار 2 یار بیشتر حریف بود اما راحت به توپ ضربه می زد و بازیکنان از نظر فکری به حدی رسیده بودند که دیگر مرتکب اشتباه نشوند.

یا در بازی 10 نفره 10 دقیقه این پرسپولیس بود که 2 گل از تیمی گل خورده بود که می گفتند مربی اش استاد شکست دادن پرسپولیس است. با این تبلیغات وسیع پرسپولیس 2 گل خورد و 10 نفره شد اما وقتی مهدی مهدوی کیا و ایمون زاید بی استرس و راحت در زمین می دویدند و توپ گیری می کردند و در موقعیت گلزنی قرار می گرفتند این استقلال بود که همه برتری هایش را به یکباره از دست داد.

شما اگر بازی خداحافظی فرشاد پیوس را به خاطر داشته باشید باز هم این سادگی و آرامش را در وجود بازیکنان پرسپولیس می بینید اتفاقی که در دربی سال 73 هرگز نیافتاد و پرسپولیس با آن همه بازیکن مطرح برتری 2 بر صفرش را از دست داد و بعد هم تاب نیاورد و ورزشگاه کلا تحت تاثیر این جو به اشوب کشیده شد.

پرسپولیس باید به حریف سختش فکر کند اما نباید از تواندی اش در کسب یک پیروزی ساده غافل شود چون بازیکنانش ثابت کردند توانایی خلاصی ذهنشان را از هیجانات و استرس های کاذب دارند و می توانند به سادگی ،زیبایی فوتبال را به نمایش بگذارند.

پرسپولیس به رقم زدن حماسه عادت دارد اما حالا باید به سادگی حماسه ها را تداوم ببخشد. کاری که برای این پرسپولیس اصلا سخت نیست.

نویسنده: اردلان بزرگ نیا