خداحافظ مرد خسته ی پرسپولیس

گلن هادل می خواست فهرست نهایی انگلستان برای جام 98 را اعلام کند، رفت اتاق پل گاسگوئین. آسمان ریسمان بافت تا بگوید نمی خوامت. گازا حرفی نزد. فقط وقتی هادل رفت، هرچه در اتاق بود شکست. فهرست که اعلام شد، جای خالی اسمش قلب میلیون ها هوادار سه شیرها در جهان را شکسته بود.

جام سوم: 2006. ستاره مصدوم. تیمی که سه قطعه شده بود. جامی که می توانستی توی زمین راه بروی اما بگویی توی چشمم نگاه کردند و پاس ندادند.

جام چهارم: 2010. ستاره عاصی. اردوی اردبیل، دایی پای آس تیمش نایستاد و گفت برود مشکلش را با فدراسیون حل کند، البته حکمیت و مرجعیت فدراسیون فقط تا لحظه ای اعتبار داشت که خودش سرمربی باشد! سپس اردوی اروپایی تیم افشین قطبی در مجاورت گاوداری و هجوم پشه ها به محل اقامت بازیکنان. بروز حاشیه هایی در تیم. کریمی کنار کشید. قهرمان آن جامی که به اسپانیا رسید: یک جفت دست نازنین که تا آرنج، سبز شده بودند.


جام پنجم: 2014. جاودانگی ستاره. از مهره های مورد اعتماد کی روش. بی هیچ حاشیه ای در هیچ اردویی. پرسپولیس با یحیی گل محمدی در فینال جام حذفی به سپاهان باخت. مهدوی کیا خداحافظی کرد. کریمی برافروخته از نحوه خداحافظی دوستش گفت من هم دیگر بازی نخواهم کرد.

اما مهدوی کیا در دیدار خداحافظی دیگری مقابل پیشکسوتان آث میلان به میدان رفت. مهدوی کیا هیچ جا نگفت کریمی به خاطر من احساسی شده بود. تماسی با کی روش نگرفت و در هیچ مصاحبه ای هم به خاطر کریمی، سرمربی تیم ملی را خطاب قرار نداد.  پیش از آن در دعوای مانوئل ژوزه هم کریمی رفت و مهدی ماند. گرچه وقتی ژوزه رفت و مهدی هم مجبور شد برود، کریمی گفت من هم نمی مانم.


بخوانید خود کریمی چه نوشته امروز: "صرفاً تحت تاثیر خداحافظی غریبانه مهدوی کیا تصمیمی احساسی گرفتم. فضای اندوه بار آن همه بی اعتنایی مرا از فوتبال بیزار کرد و خود را در پایان دیدم. هر چند همین تصمیم احساسی و عجولانه باعث شد تا برخی همه چیز را تمام شده بدانند و مرا با دست خود به مسلخ ببرند."

دایی سرمربی پرسپولیس شد و گفت به بازیکنی که خداحافظی کرده نیازی ندارم. رویانیان هم گفت: "کریمی ام الفساد فوتبال ایران است."

تو که جایت در پنج دوره جام جهانی بود اما نبودی. به جاش در قلب ما هستی. قلب ما جایی است که خیلی ها بودند و بیرون شدند. جایگاهت دست نیافتنی است، چون تمام جام ها را هم با گوشه ای در قلب ملتت معاوضه نمی کنی.

بغض خود را به گلوی ما بسپار که هواخواهان پر شمارت هستیم. به پسرهایت خواهیم گفت در فوتبالی پر از موشک، سلطان، شهریار، ژنرال، هلی کوپتر و ...، مردم تو را فقط "داش علی کریمی" می دانند، چون مقابل هیچ سردار و سرهنگی سر خم نکردی.

تلخ تر از روز خداحافظی ات، روزی است که هاوش و هیرسا کریمی که اسم های زیبای باستانی دارند، بفهمند از رویای آن عظمت و شکوه باستانی، فقط همین اسمها و قصه ها مانده.


نویسنده: مهدی رستم پور