دردهای مشترک برانکو و والورده

نزدیک به ۲۰ ساعت پیش از دیدار پرسپولیس و نفت تهران بازی سلتاویگو و بارسلونا در چارچوب کوپا دل ری یا جام حذفی اسپانیا انجام شد. ارنستو والورده در این بازی در ترکیب اولیه از مسی و ترشنگن و سوارز و البا و سرخیو روبرتو و راکتیچ بهره نگرفت. والورده به بازیکنانی چون دینیه و گومژ و سمند و .... فرصت داد تا خود را به ترکیب اصلی تحمیل کنند اما بلو گرانا در یک بازی سراسر از سردرگمی در دیدار رفت در خانه حریف به تساوی رسید. البته از یاد نبریم که در بازی رفت در لالیگا این دو تیم در نئوکمپ هم به تساوی رسیدند.

والورده از نتیجه راضی بود اما بی گمان خشنود از تیم  نداشت. والورده دل به بازگشت ستاره ها و حضور دو باره دمیله و شاید ثبت رویای کوتینیو در پیراهن بارسا در واقعیت باشد. بارسا از ازمودن دور مانده ها از ترکیب اصلی خشنود نشد

برانکو هم درد والورده را داشت. او در غیاب رسن و منشا و احمدزاده و ... به ذخیره هایش دل بست اما نتیجه مطلوب را نگرفت. مشکل برانکو چون والورده بود که ریتم تیمش در غیاب بازیکنان همیشه در ترکیب اصلی اش نوسان داشت. برانکو در این بازی هم از دو هافبک تدافعی استفاده کرد که چندان عجیب نبود چون بازیکنانی نداشت.

نفت تنها دفاع می کرد چون چاره ای نداشت اما پرسپولیس هم اشکالات زیادی در سرعت دادن به بازی و خلاقیت فردی و استفاده از موقعیت ها داشت و سوال مهم این است اگر قرار بود توپها روی دروازه سانتر شود ایا مصلح تعویض بهتری نمی توانست باشد که در خط حمله قرار گیرد؟

پرسپولیس در هفته توقف حریفانش در مقابل نفت با سرمربی تازه اش خیلی راحت فرصت خوبی را از دست داد زیرا ذخیره هایش فاصله زیادی با اصلی ها داشتند. البته نمی توان از اشتباهات داوری و ورزشگاه خالی آسان عبور کرد.