درس ال كلاسيكو براي فوتبال ما

مورينيو در پايان بازي و در مصاحبه مطبوعاتي خودش گفت " مسي و كريس رونالدو از دنياي ديگري آمده اند" اما همه داستان ال كلاسيكو در شعبده بازي اين دو ستاره ختم مي شد ؟ در شبي كه 11 بازيكن تيم ملي اسپانيا دو بازيكن تيم ملي پرتغال سه بازيكن تيم ملي برزيل دو بازيكن تيم ملي آلمان و سه بازيكن تيم ملي آرژانتين و يك بازيكن تيم ملي فرانسوي به ميدان رفته بودند تنها دو بازيكن نمي توانستند تمامي حوادث داخل ميدان را معني كنند. ويلانووا و مورينيو بخشي از فوتبالي را به نمايش گذاشتند كه بايد ستاره هايشان مرداني چون كريس رونالدو و ليونل مسي باشند كه آنها فرا زميني مي دانند. براستي بازي ال كلاسيكو فراتر از بازي دربي ميلان و حتي بازي پر هيجان پاري سن ژرمن و مارسي بود كه در يك شب برگزار مي شدند. ال كلاسيكو نمادي از تكنيك و تاكتيك و قدرت بدني و توانائي روحي و بازي خواني و مديريت و رهبري بود. با هم نگاهي به چند نكته اين بازي مي افكنيم.

بارسلونا بدون دو مدافع هميشگي خودش يعني پويول و پيكه به ميدان آمده بود. دو مدافعي كه در سيستم خاص بارسلونا بعنوان سنگر اول شناخته مي شوند. سيستم بارسلونا سيستمي متغير از 3-3-4 است آنها در اصل با سيستم 1-2-2-3-2 بازي مي كنند. اين سيستم كه به نوعي تبديل به 3-2-3- 2 و هم مي شود ويژگي هاي زياد از جمله تعادل در زمين را به تصوير مي كشد. اما اين سيستم زماني كار مي كند كه مردان خاص خودش را به طور مستمر و آماده داشته باشد. بارسلونا در اول بازي آن گونه نبود. آنها با بوسكتس و ماسكرانو در دفاع شروع كردند و آدريانو و ژاوي و آلوز خط دوم را مي ساختند فابرگاس و اينيستا خط سوم و مسي و آلبا و پدرو خط چهارم را مي ساختند. بارسلونا همچنان خلا يك نوك حمله را پس از اتوئو دارد اما اين سيستم اثرلازم را نداشت زيرا آلبا خصوصيات تهاجمي نداشت و آلوز آماده نبود و مثلث طلائي ژاوي و مسي و اينيستا دور از دروازه تشكيل مي شد. پس سيستم تعويض شد خصوصا وقتي رونالدو گل اول را زد. سيستم به اين گونه شد كه آلبابه جاي خود در دفاع چپ رفت و آدريانو به كنار ماسكرانو رفت و مونتايا به خط دفاع و سمت راست بازگشت تا خصوصايت تدافعي در خط دفاع بيشتر شود. اين مسئله باعث شد بوسكتس به سر جاي خود بر گردد كه اولين هافبك است. اينيستا و ژاوي و فابرگاس و پدرو خط بعدي را تشكيل دادند و مسي نزديك فرد به خط دروازه شد. سيستم تبديل به 1-4-1-4 شد. فابرگاس كه مشكل داشت باعث شد كه اينستا به همان پستي رود كه در يورو 2012 و جام جهاني 2010 نقل مكان كند كه بال چپ بود. سانچز به نوك حمله رفت و مسي براي فضاي بيشتر به عقب آمد. اين تنوع تاكتيكي هرچند نتوانست خلا دو مدافع مركزي بارسا را پر كند و اين تيم گل دوم را به همين دليل خورد اما درسي به همه فوتبال دنيا داد كه كمبود بازيكن را بايد با تغييرات در سيستم نه تنها در تغيير با بازيكنان نشان داد. بارسلونا كه در نيمه اول سعي در كنترل و دفاع داشت وقتي تبديل به بارسا هميشگي شد نه تنها مهره هائي چون بنزما و دي ماريا را خنثي كرد بلكه بارها در نيمه دوم به دروازه رئال يورش برد. بارسلونا مي دانست كه سرعت رونالدو تيزهوشي او و اوزيل مي تواند براي تيمش دردسر ساز باشد به همين دليل خطوط خود را افزايش و فاصله رونالدو را از دروازه زياد كرد. هرچند كه به نطر مي آيد اشتباه بزرگ مورينيو ترس بود كه بجاي بازيكني چون مودريچ مهره اي چون كاكا را به ميدان فرستاد زيرا همه ديديم كه در بازي منچستر سيتي و رئال مادريد زوج مودريچ و اوزيل تا چه حد توانستند مفيد باشد.

 حال به فوتبال خود مان برگرديم. فوتبال ملي ما درد دفاع چپ دارد و از سوي ديگر در تيم ملي خودمان شاهد هستيم كه موقعيت براي تك مهاجمان ما خيلي سخت به دست آمده و از سوي ديگر براحتي گل مي خوريم. آيا نمي توان به جاي دفاع چپ از سيستم نيمه بال چپ كه استفاده از يك خط ديگر در جلوي دو مدافع است بهره گرفت ؟ درد بارسا در اين ديدار اين بود كه نه ماسكرانو و نه آدريانو نمي توانستند چون پويول و پيكه ميل تهاجم داشته و بازي تيمي خود را شروع كنند اما تيم ما مهره اي چون منتظري دارد كه مي تواند چنين نقشي را داشته باشد. به ياد داشته باشيم ما با تيم كره جنوي رو به رو هستيم كه از فاكتور سرعت بخوبي بهره مي گيرد پس چه بهتر خواهد بود كه تيم ما هم خطوط را افزايش دهد زوج منتظري و عقيلي مي توانند خط اول باشند پولادي و تيموريان و ماهيني خط دوم را تشكيل دهند تا توان دفاعي تيم ما افزايش پيدا كند. مهره هائي چون نكونام و حقيقي مي توانند خط سوم باشند كه حقيقي در جنگهاي فيزيكي شركت كند و نكونام بتواند توپها بهتري را بفرستد. حيدري در سمت راست و خلعتبري در چپ مي توانند خط بعدي را تشكيل دهند كه هردو بازيكنان سرعتي هستند و در نوك حمله انصاري فرد مي تواند باشد كه يك مهره سرزن و در عين حال تكنيكي است. در رئال مادريد شاهد بوديم عناصر سرعتي چون دي ماريا و رونالدو به همراه عنصر تكنيكي چون اوزيل در كنار عناصر قدرتي چون بنزما و يا هيگوئين تركيب دلنشيني ساخته بودند و اين تركيب در بارسا با اينيستا و ژاوي و مسي از بعد تكنيك و پدرو از بعد سرعت برابري با رئال داشت اما بارسا با سانچز نمي توانست قدرت را چاشني كار خود در خط حمله بكند.

 بهر حال اميدواريم ال كلاسيكو 253 بتواند افقي از خلاقيت و روشن گري را به كادر فني تيم ملي ما بدهد.