در ستايش فوتبال؛ اين آموزگار بي رحم / هر نوع شوخي «سوپرمني» ممنوع!

درست از همان لحظه اي كه سرمربي الجزيره در نشست خبري قبل از مسابقه به طعنه گفت كاپيتان پرسپوليس «سوپرمن» نيست، معلوم بود كه اين بازي بازي جلال حسيني خواهد بود. آخرش هم اين خود كاپيتان بود كه مهم ترين گل فصل پرسپوليس را در مهم ترين دقيقه بازي به ثمر رساند. طعنه آميز است كه جلال اين فصل هيچ گلي براي پرسپوليس نزده بود. بعد از گلي كه او فصل گذشته در چنين دقايقي روي همين دروازه به استقلال زد، حسيني بيشتر از يك سال در كارهاي تهاجمي ناموفق بود، اما اين بغض يك ساله دقيقا در لحظه اي شكست كه بايد مي شكست؛ درست جايي كه «دادستاني فوتبال» يكي ديگر از شعبده هاي نابش را به رخ كشيد و نشان داد چه قواعد استثنايي تغييرناپذيري دارد. اين فوتبال است؛ يك آموزگار بي رحم كه اشتباه شاگردان موسپيدكرده اش را هم بي جواب باقي نمي گذارد. يكي مثل تن كاته چهل سال است در فضاي فوتبال نفس مي كشد، اما حتي او هم وقتي در يك تله هيجاني گرفتار مي شود و يك جمله نامربوط به زبان مي آورد، به 24ساعت نمي كشد كه به سختي تاوانش را مي دهد.

هيچ وقت با فوتبال شوخي نكنيد، چون طوري تنبيه مي شويد كه تا آخر عمر فراموش نمي كنيد. مثال ريز و درشت هم از همه جاي دنيا زياد است؛ از پرويز مظلومي كه رقص كنار زمينش در داربي ظرف 10دقيقه زير رگبار ايمون زايد به كاريكاتوري هجوآلود بدل شد و در تاريخ ماند تا فرشاد احمدزاده كه پيش از هفته آخر ليگ پانزدهم با غرور خاصي گفت تيمش 10گل به راه آهن مي زند، اما آخرش پرسپوليس قهرماني را به خاطر گل شماري از دست داد و شانه بازيكنان همين راه آهن به پناهگاه هق هق فرشاد و رفقا تبديل شد. سه سال پيش درست در چنين روزهايي، در ميانه هاي اردي بهشت بايرن مونيخ براي رسيدن به فينال ليگ قهرمانان بايد از سد بارسلونا مي گذشت. قبل از آن بازي مانوئل نوير در يك سهل انگاري تاريخي گفت: «امشب به مسي نشان مي دهم رييس كيست»، مسي هم نامردي نكرد و دو گل زد كه يكي از آنها آن ضربه چيپ دلربا با پاي غيرتخصصي بود؛ همان كه بواتنگ را به سوژه جذاب كارتونيست ها و فتوشاپ كاران كل دنيا تبديل كرد. چوی کانگ هی را يادتان مي آيد؟ همان سرمربي بي ادب كره جنوبي كه قبل از آخرين بازي مقدماتي جام جهاني در دوره قبلي، خوشي زد زير دلش و بيخود و بي جهت گفت: «از ايران بدم مي آيد، ترجيح مي دهم ازبكستان به جاي آنها صعود كند.» در اولسان اما رضا قوچان نژاد مثل تير غيب در رفت و اشك چوي را درآورد. نيم ساعت بعد بازيكنان ما داشتند با پرچم ملي دور زمين مي دويدند، اما كره اي ها وسط ميدان راديو به دست در هراس از آن بودند كه در سيرك تاشكند، ازبكستان يك گل ديگر به قطر بزند و خودشان حذف شوند. اين فوتبال است؛ جايي كه بعد از باخت استقلال در داربي رفت وريا غفوري اشك مي ريزد و در داربي برگشت خود او تك گل مسابقه را مي زند. فوتبال اگر قرار باشد درس بدهد، حتي به پست بازيكنان هم كاري ندارد؛ اينجا وريا و جلال، گلزن تر از تيام و عليپور مي شوند. جنون فوتبال، تا ابد پايدار باد!