در مورد برزخ اين روزهاي علي كريمي / جادوگر، يك «قاب» به پرسپوليس بدهكار است

1) حتي اگر پرسپوليس ي ها هر 24 ساعت يك بار، يك ستاره تراز اول فوتبال ايران را به استخدام دربياورند، حتي اگر نمايندگي مرسدس بنز مستقر در اين باشگاه(!) چپ و راست محصولاتش را هزينه جذب بازيكنان گرانقيمت و پر ادا كند و حتي اگر رويانيان و شركا فهرست تيم ملي را جلوي رويشان بگذارند و از اول تا آخر تمام عناصرش – از كاپيتان نمايشي تيم تا سرمربي نامدار پرتغالي اش – همه را به اردوگاه خودشان بكشانند، باز هم اين اظهار نظر چند كلمه اي علي كريمي در مورد آينده اش در جمع سرخپوشان است كه مي تواند به بزرگترين بمب خبري بازار نقل و انتقالات تبديل شود و همه فعل و انفعالات اين حوزه را شديدا تحت تاثير قرار بدهد. كاپيتان محبوب پرسپوليس ي ها كه سال گذشته در يك نظرسنجي ميليوني موفق شد عنوان مهم ترين خريد فصل را به خودش اختصاص بدهد و بعد با تصاحب عنوان دومين فوتباليست تاثيرگذار ليگ دوازدهم از اين عنوانش دفاع كند، اين روزها در برزخ ماندن و رفتن از پرسپوليس به سر مي برد. در شرايطي كه به نظر مي رسيد مشكلات موجود در راه ادامه همكاري او و باشگاه مورد علاقه اش رفع شده و جادوگر قرمزپوش خواهد ماند، آقاي شماره هشت به فاصله يك ماه پس از بازي با الهلال، در پايان ديدار با تيم ملي قطر دوباره اظهار نظر جنجالي اش پيرامون جدايي از پرسپوليس را مطرح كرد تا شهر به هم بريزد. پس از اين اتفاق بود كه مسوولان باشگاه بيانيه دادند و ضمن تكريم شخصيت كريمي، از عزم جزم شان براي حفظ او سخن گفتند. پس از اين اتفاق، لحن جادوگر هم ملايم تر شد، اما كماكان در مورد ماندن يا نماندن كريمي گمانه زني هاي ضد و نقيضي به عمل مي آيد؛ به ويژه حالا كه الاهلي برايش له له مي زند، سپاهاني ها به منظور پاتك زدن به تك هاي پرسپوليس به او پيشنهاد داده اند و هدايتي هم ملوان را خريده است. سرانجام اين قصه كجاست؛ جادوي سرخ مي ماند يا مي رود؟

2) عده اي مي گويند علي كريمي براي باقي ماندن در پرسپوليس ، بسته شدن يك تيم قدرتمند و نيز بقاي برخي از دوستان نزديكش به ويژه مازيار زارع را شرط كرده است. كاپيتان اما، اين موضوع را به شدت تكذيب مي كند. افكار عمومي هم شايد ترجيح بدهند موضوع را باور نكنند. علي كريمي كه در تمام طول سال هاي خدمتگذاري اش به پرسپوليس هرگز چيزي را براي خودش نخواسته، نمي تواند امروز به بهانه يك رفاقت ساده، رويه ستودني اش را نقض كند و ساز مخالف بزند. او كسي است كه ابتداي دهه هشتاد، چهار ماه رايگان و بدون قرارداد براي پرسپوليس توپ زد تا اين تيم از گير ودار مسابقات آسيايي فارغ شود، او كسي است كه در ابتداي ليگ هشتم به عنوان ارزان ترين بازيكن وقت فوتبال ايران و بدون هيچ قيد و شرطي به پرسپوليس بازگشت و البته او كسي است كه پس از پايان محروميت نانوشته دوساله اش از حضور در اين تيم، دوباره سرخپوش شد و شگفتا كه زير سقف كذايي قرارداد نيز باقي ماند. در رابطه دوسويه پرسپوليس و كريمي، جادوگر «تقريبا» هرگز چيزي براي پرسپوليس كم نگذاشته و حالا هم مخاطبان فوتبال ايران دلشان نمي خواهد باور كنند چنين كاراكتري، مشغول خرج كردن خودش به سود يكي از ضعيف ترين بازيكنان فصل قبل پرسپوليس است. در اين ميان اما، برخي نيز بر اين باورند كه آنچه باعث دلخوري جادوگر شده، اولويت قائل شدن باشگاه براي خريد بازيكنان ديگر با قيمت هاي ميلياردي بوده و به عبارتي پس از اينكه به همه كارهايشان رسيده اند، سراغ كريمي آمده اند. حق با جادوگر است؛ اگر دريافتي يكي مثل محسن بنگر يا محمد قاضي نزديك به يك ميليارد تومان باشد، حداقل پنج برابر اين رقم را بايد به كريمي بپردازند تا حق مطلب ادا شود. حلقه مفقوده ماجرا اما، «تفسير» اين تفاوت است. اگر باشگاه شاه ماهي اش را موقتا رها مي كند تا در گرداب نقل و انتقالات سرمايه و انرژي اش را صرف صيدهاي به مراتب كوچكتر كند، دليلش بيش از هرچيز ديگري اهليت پرسپوليس ي كريمي است. امثال سيدجلال، كريم انصاري فر و خلعتبري، پول پرسپوليس ي نبودن شان را دريافت مي كنند. آنها صرفا فوتباليست هاي نسبتا به درد بخوري هستند كه مطلقا پاداش مهارت شان را مي گيرند و هيچ هويت غيرفني جداگانه اي نيز نخواهند داشت؛ امروز كارگر يك تيم اند و فردا كارمند باشگاهي ديگر كه لابد پول بيشتري مي دهد. سال ها بعد، به ندرت كسي زير آسمان اين شهر به ياد خواهد آورد ستاره هايي مثل جلال حسيني و هادي عقيلي كه بودند و چگونه يك دهه در تيم ملي بازي كردند. با اين وجود اما، تا اسم پرسپوليس در دنيا باقي باشد، نام، آوازه و محبوبيت علي كريمي هم پابرجا خواهد بود. او شايد يكي از حداكثر پنج نفري باشد كه از آنها به عنوان عصاره پرسپوليس و مالكان بي گفت وگوي اين خانواده چند ده ميليوني ياد مي شود؛ چنين موهبتي آيا به مراتب جاويدتر و ارزشمندتر از صفرهاي پرشمار قراردادهايي نيست كه اين روزها در پرسپوليس منعقد مي شوند؟

3) شايد به نفع همه- و البته كتاب فوتبال ايران - باشد كه علي كريمي با محدود باقي گذاشتن خودش در قالب يك بازيكن، همچنان در پرسپوليس بماند و به چشم نوازي ها و خاطره سازي هايش ادامه بدهد. شماره هشت را شايد بتوان جدي ترين ستاره تاريخ اين فوتبال دانست كه البته سايه بداقبالي هرگز از فراز سرش دور نشد. كيفيت فني ممتاز و بي بديل علي، به ندرت با دستاوردها و افتخارات عيني و ملموس توام شد. اوج درخشش جادوگر در جام ملت هاي 2004 با بدبياري و ناداوري عليه تيم ملي ايران عقيم ماند. بعدتر مصدوميت نابه هنگام، سريال رخ نمايي هايش در جمع باوارايي هاي شهير را ناكام گذاشت و بدقلقلي هاي خودش، جام جهاني آلمان را از كفش ربود. جواني اش را عرب هاي باديه نشين به شكلي شيك و محترمانه به سرقت بردند و در اغلب سال هاي حضورش در ايران نيز - به غير از اواخر دهه 70- ميراث دار و غمخوار تيم هاي ورشكسته و بحران زده اي شد كه صد جادوي كريمي هم نمي توانست بناي كج و معوج شان را به سامان كند. او تا اينجاي كار، سوپراستار بديمن اين فوتبال بوده كه بيشتر از لذت بردنش، تصاوير حسرت خوردنش در حافظه دوربين عكاس ها جا مانده است. ما از اين نبوغ محض، از اين استعداد شگفت انگيز و از اين رباعي سحرآميز فوتبالي، تقريبا هيچ قاب درخشاني نداريم كه به يادگار نگه اش داريم و گاهي با تماشاي دوباره اش ياد گذشته ها بيفتيم. آرشيو ذهني حقيقي و مجازي همه ما، پر است از دريبل ها و گل ها و اعجازهاي كريمي. اين وسط اما، جاي چيزي خالي است؛ شايد جاي قابي كه در آن، جادوگر يك جام قهرماني را بالاي سر مي برد. پرسپوليس امسال، چه بسا بتواند به كريمي كمك كند تا اين بدهي معنوي اش را به تيم محبوبش بپردازد.

4) اين بار ديگر بازگشتي در كار نخواهد بود و هيچ صد هزار نفري نمي توانند براي استقبال از ستاره شان گردهم جمع شوند. كاش كريمي اگر قصد رفتن دارد، به اين هم بينديشد؛ به خداحافظي غريبانه در يك لباس ديگر. تحريمي كه اين مرتبه و با اين تصميم او را از پرسپوليس دور مي كند، يك حرمت عقلاني قابل قبول است كه نمي توان نفي اش كرد؛ ممنوعيتي از جنس سالخوردگي و بازنشستگي. اين هواداران، طلبشان را مي خواهند آقاي كريمي!