دستاورد بزرگ برد اهواز برای پرسپولیس

 پرسپولیس از آنچه در اهواز تجربه کرد راضی و خشنود است و به نظر می رسد این بازی غیر از نتیجه عالی و سه امتیاز شیرینش دستاوردهای بزرگی برای برانکو و کادر فنی داشته است.

حالا برانکو می داند ظرفیت تیمش بیشتر از آن چیزی است که بسیاری تصور می کردند. حالا پروفسور می داند دست بازتری برای چینش ترکیب های متفاوت و استراتژی های گوناگون در ادامه راه خواهد داشت و با ترکیب های متفاوت هم می شود نتیجه گرفت. حالا دیگر هیچ کس نگران فیکس بازی کردن صادق محرمی در دفاع راست نیست و از حضورش در ارنج یازده نفره تعجب نمی کند. یا انتقال ماهینی به دفاع چپ نگران کننده به نظر نمی رسد و جابه جایی ها هر چقدر که عمده باشد اما جواب می دهد. حالا رفیعی و مسلمان و امیری در هر جایی از نیمه زمین حریف بازی کنند مثبت و کارآمد نشان می دهند و تیم آنقدر روی دور افتاده که متوقف کردنش کار فوق العاده دشواری به نظر می رسد.

اتفاقا فولاد هم دنبال ضربه زدن و متوقف کردن پرسپولیس حتی بعد از آن دو گل دقایق ابتدایی بود اما نمی شد. در خط میانی پرسپولیس آنقدر تعداد بازیکنان توپ نگه دار و تکنیکی زیاد شده که کار را برای حریف سخت می کند. برخی بزرگان دنیای فوتبال معتقدند مهم ترین خصوصیت تیکی تاکای بارسلونا در زمان پپ گواردیولا خارج از هر مقوله فنی، به هم ریختن اعصاب و روان تیم حریف بود. حالا پرسپولیس همین کار را با حریفانش انجام می دهد و تعداد پاس های کوتاه در نیمه زمین حریف آنقدر زیاد شده که بعد از رسیدن به گل می توان امیدوار بود هافبک ها آنقدر تیم حریف را به لحاظ روانی اذیت کنند که تردیدی در حفظ نتیجه ایجاد نشود.

از جابجایی های متعدد در خط میانی گفتیم و نگرانی های در این خط که بازی به بازی بیشتر رنگ می بازد. واقعیت این است که وقتی سروش رفیعی به تیم اضافه شد همه نگران تداخل وظایف و پست بازی اش با مسلمان بودیم. برخی تصور می کردند مسلمان از این جابه جایی لطمه می بیند اما هرگز اینطور نشد و مسلمان درهر دو مسابقه قبلی ستاره تیمش بوده است. در واقع به نظر می رسد راست یا چپ بازی کردن مسلمان یا حضور سروش در میانه یا کناره ها تنها وسواس هایی انتزاعی است که به لحاظ ژورنالیستی بولد می شود وگرنه با توجه به جابجایی های متعدد این نفرات در زمین، پرسپولیس به لحاظ پویایی در بازی خود دچار اختلالی نمی شود.

در واقع هر چقدر که بازیکنانی مثل وحید امیری با توجه به نوع بازی تیم ملی در شعاع حرکتی مشخص محدود می شوند اما در پرسپولیس- با توجه به به کار گیری سیستم 2-3-1-4 سیستم شناوری در میانه میدان اجرا می شود- آزاد و رها هستند و ظاهرا همین نکته باعث موفقیت تیم پرسپولیس شده است. برانکو برخلاف بیشتر تیم های ایرانی کاری کرده تا فاصله عرضی بازیکنانش در خط سوم بسیار کم باشد و همین فاصله کم باعث جابه جایی و شناور شدن تیم در فاز حمله می شود.

با تمام این محاسن و در نظر گرفتن اتفاقات خوبی مثل بازگشت طارمی به شرایط آرمانی، دوری از بردهای اقتصادی و حفظ اقتدار در خط دفاع، پرسپولیس خوب می داند تا روز بازی با تراکتورسازی باید فاصله چهار امتیازی با این تیم را حفظ یا بیشتر کند. سرخ ها قبل از مصاف با جدی ترین حریف شان در راه قهرمانی دو بازی با گسترش و صبای قم خواهند داشت و باید در این دو دیدار آنقدر امتیاز جمع کنند که بازی با تراکتورسازی برای بازیکنان حکم فینال یا مرگ و زندگی پیدا نکند و فشار مضاعفی روی تیم و بازیکنان نباشد.