دلایل ناکامی پرسپولیس و برانکو در جام حذفی/ پروفسوری با 14 بازیکن، تیمی بی دفاع اما پرهزینه

شكست پرسپوليس در جام حذفي برابر تيم ناشناخته و البته قابل احترام قشقايي به اندازه اي عجيب و تکان دهنده بود كه نه تنها هواداران پرسپولیس بلکه حتی براي طرفداران رقيب نيز قابل باور نبود.

پرسپولیسی که اگرچه در غياب 6 ملي پوش خود به شيراز رفت، اما به اندازه اي ستاره نام آور و شناخته شده در ترکیب خود می دید تا بتواند در تقابل با يك حريف ناشناخته به سادگي پيروز شود. هنوز به یاد داریم روزگاری که پرسپولیس با تیم سوم خود حریفان شهرستانی اش را از پیش رو برمی داشت. پرسپولیس روز جمعه مقابل قشقایی ای قرار گرفت که کاپیتانش با محاسن سفید چهره ای آشنا بود. مهدی شیری دوست داشتنی که خیلی از نسل جوان هواداران پرسپولیس بازی های او را در این تیم به یاد ندارند. اما به را حتی متوجه شدند که با این سن و سال و محاسن سفید از تمام هافبک های پرسپولیس بهتر بازی کرد. قشقایی ای که هزینه کلی بازیکنانش از جمله مهدی شیری سرجمع و روی هم با یک بازیکن ناشناخته پرسپولیس همچون ربیع خواه شانه به شانه می زند.

از این رو شكست برابر چنين حريفي با چنين كيفيتي با هيچ متر و معياري قابل قبول نيست و هوادار پرسپولیس حق دارد اگر آن را به یک فاجعه تشبیه کند. در این میان نباید با یک شکست همه چیز را تمام شده تلقی کرد. هرچند که در جام حذفی کار برای پرسپولیس تمام شده. اما این تیم در لیگ امید بسیار زیادی دارد و می تواند پس از 9 سال عنوان قهرمانی را بالای سر ببرد. به شرطی که پرفسور این تیم کمی دست از یکدندگی و لجاجت برداشته و ریشه مشکلات را عمیق تر مورد بررسی قرار دهد.

در ابتدا می توان مدعی شد و نوشت که آبشخور اين ناكامي و دلايل آن را بايد در ابتداي فصل و نحوه تيم بستن سرمربي پرسپوليس و مديران اين باشگاه جستجو كرد. آنهايي كه ابتداي فصل با سر و صدا تيمي نسبتا پرستاره و با نام هاي دهان پركن جمع کردند اما اين تيم پر ستاره به گمان بسیاری از اهالی فن، يك تيم بالانس نيست و به رغم برخورداري از ستاره هاي باكيفيت در برخي از پست ها، در برخي پست هاي ديگر با كمبودهاي جدي و اساسي روبروست.

مهمترين و گل درشت ترين ضعف پرسپوليس كه در طول اين هفت هفته بارها وبارها به آن اشاره شده، ضعف بازيكنان خارجي است. آنهايي كه جملگي با هزينه دلاري و قابل توجهي جذب شده اند و قاعدتا بايد از بازيكنان داخلي از منظر كيفي يك سر و گردن بالاتر باشند اما اين معادله كاملا در جهت معكوس روايت مي شود. خارجي هاي هايي كه حتي با ارفاق هم به درد نشستن روي نيمكت هم نمي خورند و دردي از پرسپوليس را دوا نمي كنند. پلیانسكي و پريموف دو اوكرايني بي نام و نشان که اولين بار آنها را با هیبت های پرچربی شان در محل تمرین پرسپولیس دیدیم. در این میان اولی به اندازه اي ناآماده است كه در هنگام گرم كردن در بازي برابر سپاهان مصدوم شده و دومي نيز كه آشكارا كيلوهاي اضافي رنج مي برد. سومین خارجی هم گولیچ است که پس از گذشت چند ماه همچنان همانند يك شبح سرگردان است.

آندره گولیچ استراليايي به عنوان گرانترين بازيكن پرسپوليس آنقدر بي كيفيت بوده كه برانكو حتي در بازي هاي دوستانه نيز به او اعتماد ندارد و حالا براي تعطيلات رفته و برنگشته! رادوشوويچ هم كه برانکو اصرار فراواني براي جذب وي داشت و او را همسطح بيرانوند مي دانست، اگرچه در طول بازي واكنش هاي نجات بخشي داشت اما در ضربات پنالتي تمامي 7 ضربه را بسان گلرهاي محلي خلاف جهت رفت تا به "آقاي خلاف جهت" معروف شود و هواداران پرسپوليس لقب "حماسه ساز شیراز" را به او اعطا كنند!

در پرسپوليس مشكل اصلي و بغرنج در قلب دفاع است. آنجا كه پرسپوليس تنها و تنها يك مدافع تخصصي به نام سيدجلال حسيني دارد كه او نيز با اصرار مديران باشگاه و بي ميلي برانكو جذب شده و جزو نفرات منتخب پروفسور نبوده است.

كمبودي كه سبب شده محمد انصاري با ثبات و باكيفيت كه در سمت چپ خط دفاعي كاملا جا افتاده بود، مجبور به بازي در مركز دفاع شود و با حضور محسن ربيع خواه که معلوم نیست چرا و تحت هر شرایطی باید در ترکیب به میدان برود، در سمت چپ پرسپوليس عملا از دو پست دفاع چپ و مركز دفاع تهي از بازيكن استاندارد باشد. اين فقر تا بدانجا مشهود است كه ايوانكوويچ در برابر قشقايي در غياب سيدجلال، از دو مدافع غیر تخصصي يعني حسین ماهینی و ربيع خواه در مركز دفاع سود برد كه اين تركيب ناهمگون سبب شد تا مهاجمان با انگیزه و ناشناخته قشقايي بارها و بارها در موقعيت گل قرار گرفته و با رادوشوويچ تك به تك شوند.

اين خريدهاي اشتباه و ناكارآمد و البته تيم بستن ناهمگون خيلي زودتر از حد تصور خود را نشان داده كه اولين لطمه آن شكست برابر قشقايي گمنام و حذف از جام حذفي بود. نقصان بزرگي كه نتيجه بي تدبيري بزرگ در تابستان و تيم بستن بدون برنامه و بدون تفكر بود. نقصاني كه در طول فصل بي ترديد تبعات بزرگتري خواهد داشت. آیا به راستی قرار بود پرسپولیس تنها با یک مدافع تخصصی به نام سیدجلال حسینی در سه جبهه لیگ، حذفی و آسیا بجنگد؟

بزرگترین مشکل دیگر پرسپولیس استفاده و اصرار برانکو در بکارگیری تنها 14 بازیکن است. 11 بازیکن ثابت و 3 چهره تعویضی که کاملا مشخص و معلوم به نظر می رسند. دو اوکراینی و احتمالا نورالهی. نورالهی که فصل قبل پدیده فوتبال ایران بود، حالا آنقدر در تیم برانکو به حاشیه رفته که عملا در بازی های پرسپولیس حتی شبهی از گذشته ندارد و بسیار کم رمق و بی انگیزه به توپ ضربه می زند. هنوز یادمان نرفته که برانکو در تیم ملی هم اینگونه بود و سال های سال مهاجم گلزن و باشخصیتی همچون وحید هاشمیان روی نیمکت تیم ملی جان کند تا جانشین علی دایی پا به سن گذاشته شود، یا رضا عنایتی که هنوز در فوتبال ایران بوی گل می دهد، در آن مقطع به نیمکت و سکونشین دائمی برانکو تبدیل شده بود. برانکو باید برای استفاده از بازیکنان ذخیره اش تدبیری بیندیشد.

او که روز قبل در مصاحبه ای صراحتا اعلام کرد که برگزاری دیدار با قشقایی در این تاریخ -نهم مهرماه- با تشخیص و صلاحدید او بوده، در همین مصاحبه تاکید داشت که تمام بازیکنان با نظر مستقیم او جذب شده اند. اظهارنظری که کاملا برخلاف ادعای برخی از تیفوسی ها و طرفداران برانکو بود که مدعی بودند باشگاه در جذب بازیکن دخالت داشته و نظر این مربی اعمال نشده است، برانکو صراحتا در مصاحبه اش تاکید کرد که بازیکنان کاملا با نظر او جذب شده اند. حال سوال این است که چرا پروفسور به بعضی از این بازیکنان که با نظر او جذب شده اند، اعتقاد ندارد و بسیار راحت روی آنها قلم قرمز می کشد. چرا بازیکنی چون نورالهی باید روی نیمکت حرام شود؟ چطور ساسان انصاری که در پرسپولیس یک نیمکت نشین قهار بود پس از جدایی از این تیم حالا به گلزن قهار فولادی ها تبدیل شده است؟ آیا ساسان به درد روزهای نداری و تنهایی برانکو و پرسپولیس نمی خورد؟

امیدواریم برانکو بداند و درک کند که پرسپولیس 23 بازیکن دارد، نه 14 بازیکن. استقلال در نتیجه گیری به شدت ضعیف عمل کرده اما علیرضا منصوریان آنقدر جسارت دارد تا در بزرگترین بازی عمرش در دوران سرمربیگری -دربی 83- به چند جوان بی نام و نشان میدان می دهد که مبلغ قرارداد آنها به اندازه نیمی از قرارداد مهدی طارمی هم نیست. این چند جوان می درخشند و پرسپولیس صدرنشین را متوقف می کنند. اما پروفسور پرسپولیس برای بازی دادن بازیکنی چون انصاری، محرمی، نورالهی و رامین رضاییان دستش می لرزید و می لرزد.

 حامد وفایی