دل نوشته ای از روزهای تلخ و شیرین/ تولد دوباره ات مبارک پسر شر و شور جنوب

روزهای تلخی بود. انگار مزه و هیجان جذب برخی ستاره ها مثل وحید امیری، بیرانوند، سیدجلال و یا تمدید با امید عالیشاه و دیگر اتفاقات شیرین نقل و انتقالات همگی هیچ بودند و پوچ. آن شب شوم و آن عکس های سیاه و سفیدی که فریاد می زد آقای گل با تیم ترکیه ای قرارداد بسته برایم مثل پتکی بود، گیج و منگ با روح و روانی درهم ریخته پیش خودم می گفتم؛ حالا چه پاسخی برای هواداران داریم؟ چی باید بگیم بهشون؟ چی بود و چی شد؟ چرا؟!

روزها می گذشت و هروقت بروبچه های ادمین کانال پیروزی یا دیگر کانال های هواداری عکسی از پسرجنوب در تمرین ریزه اسپور منتشر می کردند آن حس تلخی که شب عقد قراردادش با تیم ترکیه ای به سراغم امده بود تمام وجودم را مال خودش می کرد. بعد از مدتها و شاید سالیان همان حسی را داشتم که به عنوان یک هوادار نوجوان و جوان به سراغم می آمد. یک حسی انگار بهم می گفت این پرسپولیس بدون آقای گلش یک گمشده ای دارد. عکس های منتشره از پسر حماسه جنوب در تمرین ریره اسپور اما یک واقعیت محض را در دلش داشت.

هر عکسی که از او در تمرین تیم جدیدش منتشر می شد این حس را به من منتقل می کرد که انگار او به شدت پشیمان است و آنجا بدجور احساس غریبی، پشیمانی و ندامت می کند. تصورم این بود بس کلافه است و دل دل می کند چگونه باید از شری که در آن گرفتار شده خلاص شود. حس و برداشتم درست بود انگار. اوایل پیش خودم می گفتم شاید چنین برداشتی یک جورهایی خودفریبی است اما وقتی این موضوع را با دوست خوبم صمد ابراهیمی وکیل طارمی درمیان گذاشتم این جواب را شنیدم که می گفت: میدونی که من و مهدی بعد از قرارداد ارتباطی با هم نداریم ولی تصورت از پشیمونی و کلافگی اش کاملا درسته. مهدی به خیلی از دوستان مشترک مون گفته که پشیمونه و دنبال راهی واسه بازگشت اما......

گذشت تا اینکه چند روز بعد خبرهای جدیدی رسید. خبرهای امیدوارکننده اما نه در ان حد که بشود حرف از بازگشت قطعی زد و آن را در بوق و کرنا کرد. وقت صبوری بود و واسه هلهله شادی خیلی زود. حرف از تلاش برای فسخ بود. ما هم وقتی در پیروزی روز پنج شنبه تیتر زدیم ؛طارمی به دنبال راه برگشت و فسخ قرارداد با موضع گیری برخی هواداران مواجه شدیم که چرا دوباره هوادار را امیدوار می کنید. ترس از اینکه هوادار باردیگر امیدوار به بازگشت شود و آخرش هیچ اتفاقی نیفتد موجب شده بود در کانال مقابل هر فرد و جریانی که به هوادار قول بازگشت آقای گل را می دهد نهیب بزنیم که حالا وقت این چیزها نیست.

تیترهای روی جلد را بسته بودیم که وکیل طارمی صمد ابراهیمی تماس گرفت و گفت: ماجرای فسخ به جایی نرسیده. راهکار دیگری داریم. اگه یادت باشه 24 فروردین و قبل  از دربی توافق دوساله ای با باشگاه داشتیم که خبرش را همه رسانه ها زدند. آن توافق حکم قرارداد را دارد و به استناد همان مهدی برمی گردد و نهایتا ریزه اگر هم شکایت کند مهدی بیست درصد قرادادش جریمه می شود. سر این جریان ما و باشگاه با وکلای خارجی هم که پرونده های مشابه در فیفا داشته اند صحبت کرده ایم. باشگاه پای ماجرا است. مهدی هم گفته: "به هر قیمتی هس برمی گردم حتی اگر محروم شوم"، ولی امید و تحقیق ما این نتیجه را داشته بازگشت او به استناد آن قرارداد یعنی اینکه فوفش او جریمه شود.

باز هم چندان دلم قرص نبود. تیترها را عوض کردیم و خبرهای جدید را بردیم روی جلد ولی جرات ریسک نداشتیم و جنبه احتیاط را رعایت گردیم. فردایش اما خبرها یکی پس از دیگری سورپرایزمان می کرد. از نرفتن مهدی به انریش تا شبی که کودتا شد و فردا شبی که آقای گلمون برگشت به تهران. انگار مرغ از قفس پریده بود.

......عجبب است. کمی هم رمانتیک و البته سرشار از حکمت. چی شد که میان این همه روز آقای گل درست در روز تولدش به پرسپولیس بازگشت. حالا این وسط کودتا چی بود!!! هر چه بود اما پرسپولیس گمشده اش را پیدا کرد. حالا میتونیم به عکس های رنگی و خاص دیگری زل بزنیم؛ عکس هایی پر از واقعیت.عکس هایی که لبخند و حس خوبی را به ما منتقل می کند. حالا آقای گل مال ماست. حالا پسر جنوب همان جایی است که باید باشد. حالا من خوشحالم که پایان این قصه پرغصه لبخند شادی است که برلبان هوادار نشسته. حالا می شود خندید و صورت کیک مالی شده آقای گل را دید و گفت؛ تولد دوباره ات مبارک پسر شر و شور جنوب.

نویسنده: حسین قدوسی