رشوه هاي سياه، رشوه هاي مباح!

1- در يكي از آخرين روزهاي هفته گذشته ، بخش خبري شش و چهل وپنج دقيقه شبكه سوم سيما چيزي نزديك به يك سوم از آنتنش را به پخش گزارشي در مورد نحوه واگذاري ميزباني جام جهاني به كشور قطر اختصاص داد. در اين گزارش كه كلمه به كلمه آن تحت تاثير لحن حماسي نويسنده و گوينده خبر و نيز شور و شعف خارج از تصور آنها قرار داشت، ماجراي موسوم به «قطر گيت» بازتاب يافت كه هفته گذشته فرانس فوتبال براي اولين بار از آن پرده برداشته بود. مجله فرانسوي مدعي است مقامات فوتبال قطر براي گرفتن ميزباني جام جهاني به فدراسيون بين المللي رشوه هاي كلان داده اند و حالا اين تلويزيون دولتي ايران است كه با خوشحالي زايد الوصف خودش اين رسوايي عظيم را انعكاس مي دهد. مدتهاست كه واحد خبر سيما مشي «سياه نمايي» محض از وضعيت روز جهان را به عنوان سياست اصلي كار خودش برگزيده و بر همين مبنا گزارش هاي دريافتي را «دروازه باني» مي كند. به عنوان نمونه طي چند ماه اخير در بخش هاي مختلف خبري تلويزيون ده ها گزارش تند و تيز پخش شده در مورد اين كه برخي از شهروندان پاريسي از دستمزد بالاي زلاتان ناخشنود هستند. با اين وجود وقتي در همين باشگاه پاري سن ژرمن يك اتفاق خجسته رخ مي دهد و ديويد بكام تمام مبلغ قراردادش را يكجا به يك موسسه خيريه مي بخشد، چنين خبري هرگز در سيماي جمهوري اسلامي بازتاب نمي يابد. دقيقا تحت سيطره همين استراتژي است كه لگد «ادن ازر» به توپ جمع كن و حكايت رسوايي قطر نقل و نبات تلويزيون ما مي شود و گويندگان خبر طوري آنها را روايت مي كنند كه انگار يك ستاره هم ميهن مان طلاي المپيك را فتح كرده است!

2-  رشوه طبيعتا چيز خوبي نيست و هركس آن را بدهد يا بگيرد، مرتكب يك بزه و تخلف بزرگ شده است. در همين راستا همانطور كه مذمت رفتار قطري ها سزاوار است، مي توان از تلويزيون ايران توقع داشت ملامت نمونه هاي مشابه داخلي را هم در دستور كار خودش قرار بدهد. همين حالا آرش ميراسماعيلي با يك محروميت شش ماهه مواجه شده كه ظاهرا پيامد پرداخت رشوه توسط او به يك جودوكار ازبك است. اين اتفاق مهم، چقدر در سطح فراگيرترين رسانه كشورمان انعكاس داشت؟ تلويزيون ايران چقدر به شائبه پرداخت غيرقانوني 500 هزار دلار وجه نقد از سوي فدراسيون وزنه برداي به «تاماش آيان» براي رفع تعليق اين مجموعه پرداخت و اين شايعه جدي را مورد واكاوي قرار داد؟ آنهايي كه امروز «قطرگيت» را در بوق و كرنا كرده اند، ديروز چرا از كنار پشت پرده انتخاب فدراسيون فوتبال ايران به عنوان بهترين مجموعه آسيا گذشتند و اين فرضيه محكم كه اين حادثه نوعي بده و بستان بين تيم كفاشيان و جي لانگ – سرپرست چيني AFC- براي انتخابات آتي اين كن فدراسيون بوده را ناديده گرفتند؟ آيا زبان فرش و سكه و زعفران كه مدت هاست به گفتمان غالب خيلي از مديران ورزشي ايران در فضاي بين الملل تبديل شده، هيچ جاي نقدي ندارد و ما همه انرژي مان را بايد صرف به چالش كشيدن پلشتي هاي ديگران كنيم؟

3-  خيلي ها ممكن است براي رفع موانع يا پيشبرد اهداف شان رشوه بدهند، اما مهم اين است كه اين اسلحه فاسد و نامشروع، كدام گره را باز مي كند. اگر قطري ها دست به چنين تخلفاتي مي زنند، هدف شان گرفتن ميزباني جام جهاني است يا چند سطح پايين تر، از نفوذشان بهره مي برند كه محروميت كیرش را تا بازي با قطر تمديد كنند. ما براي كدام هدف به چنين ابزاري متوسل مي شويم؟ اينكه فدراسيون فوتبال مان يك تنديس شيشه اي بي ارزش بگيرد؟ اينكه از شر عقوبت دوپينگ هاي دسته جمعي مان خلاص شويم؟ يا اينكه يك سهميه المپيكي مان را در جودو به دو سهميه افزايش بدهيم تا هر دوي آنها در مراحل ابتدايي حذف شوند؟ اصلا قطري ها جنايتكار، اما باور كنيم چراغ «نقد» به خانه رواتر است.

4- قطري ها جام جهاني 2022 را به احتمال فراوان با شكوه هرچه تمام تر برگزار خواهند كرد و اين شادي كودكانه رسانه ملي(!) ما هم ديري نخواهد پاييد. پرداخت رشوه ، شايد مسير تصاحب ميزباني را براي آنها هموار كرده باشد، اما بي گمان داشته هاي فيزيكي، توان مديريتي و پتانسيل عمراني آنها آنقدر هست كه فيفا براي اعلام نام شان به ترديد نيفتاده باشد. قطري ها جام جهاني را در استاديوم هاي شان برگزار مي كنند، نه در روياهاي شان. كشوري كه تضمين مي كند دماي هواي پايتختش را در تابستان كاهش مي دهد تا گرماي شديد به مهمانان آزار نرساند، لياقت دريافت چنين پاداشي را دارد. در مقابل قطر، مي توانيم از كشورهايي نام ببريم كه آلودگي هوا چپ و راست مسابقات ليگ داخلي شان را تعطيل مي كند و وقتي روياپردازانه تقاضاي ميزباني جام ملت هاي آسيا را ارايه مي دهند، سوژه تفريح و سرگرمي رسانه هاي بومي شان مي شوند!