ستاره بساز، به ستاره‌ها نور بتابان!

فصل قبل پرسپولیس از چند جهت ضربه خورد تا تیم در مسیر درست پیش نرود و خبری از عنوان و سهمیه و موفقیت نباشد. در نگاه اول غالب هواداران و کارشناسان ضعف در نقل و انتقالات تابستانی را به عنوان مهم‌ترین دلیل برای ناکامی احتمالی پرسپولیس مطرح کردند و هر بار که تیم از مسیر دور می‌افتاد روی این نکته پافشاری می‌کردند.

با این حال می‌شد در حوزه فنی به نکات مهم دیگری هم اشاره کرد. مثلاً اینکه اسکواد تیم بالانس نبود و در فصل تعدد هافبک‌های دفاعی، دفاع چپ و راست ذخیره فوق‌العاده‌ای در تیم وجود نداشت یا وینگرها به اندازه کافی نبودند. اما در فصل مصدومیت‌ها و بیرون ماندن وینگرهای پرسپولیس، بازیکن خلاقی هم در تیم ظهور نکرد و در فصلی عجیب و غریب خیلی سخت بود که بازیکنی را به عنوان نفر شاخص و برگزیده از تیم پرسپولیس انتخاب کرد.

چند روز قبل فرشاد احمدزاده در توجیه نمایش‌های ضعیفش بخصوص در نیم فصل اول فصل گذشته چند بار گفت: «در تیم ما کی خوب بود؟» که البته جوابی برایش وجود نداشت. علیپور بهترین گلزن تیم شد و مقطعی برای عنوان آقای گلی رقابت کرد، عالیشاه و امیری در مقاطعی کیفیت بالایی ارائه دادند، فرشاد فرجی در دوران گاریدو در بازه‌ای از فصل فوق‌العاده بود، گندوز در برخی مسابقات می‌درخشید، میلاد محمدی در یکی دو مسابقه ابتدای فصل یک خرید رؤیایی لقب گرفت اما آخر فصل نمی‌شد به هیچ کدام از این نفرات عنوان «برترین بازیکن فصل» را اطلاق کرد.

از طرفی حتی اگر از این انتخاب سخت عبور می‌کردید یا با اغماض نام سه نفر از بازیکنان را پشت هم ردیف می‌کردید امکان نداشت که بتوانید به راحتی نام یکی از این بازیکنان را در تیم منتخب فصل لیگ برتر قرار دهید آن هم در شرایطی که پرسپولیس 60 امتیاز جمع کرد و در نهایت به عنوان سومی رسید. البته در بیشتر انتخاب‌ها بعضاً نام علی علیپور با توجه به آمار گلزنی‌اش در تیم منتخب فصل قرار می‌گرفت اما جدا از مسأله شایستگی این بازیکن برای حضور در جمع بهترین‌ها، این انتخاب بیشتر از حیث تنوع یا احترام به پرسپولیس و هوادارانش صورت می‌گرفت.

با نگاه کلی‌تر، صریح‌تر و صادقانه‌تر پرسپولیس فصل قبل تحت هدایت گاریدو و کارتال ستاره‌ای نداشت. در واقع هیچ ستاره از دل این تیم ظهور نکرد و تقریباً تمام ستاره‌های نامدار حاضر در تیم نیز بعضاً یا افت کردند یا روندی پرنوسان را در طول فصل سپری کرده و هم از نظر آماری هم از نظر کیفی در «لیگ متوسط‌ها» قرار می‌گرفتند.

با در نظر گرفتن این مهم و تداوم رقابت با تیم‌های پرمهره لیگ در راه قهرمانی برای فصل جدید، وحید هاشمیان مأموریت سختی در فصل پیش رو خواهد داشت و علاوه بر پیاده کردن فلسفه خود و حفظ پرسپولیس در مسیر قهرمانی باید به احیای تک تک ستاره‌های افت کرده یا در حال نزول کمک کرده و البته به موازات آن در راه ساختن ستاره قدم بردارد.

فصل قبل و در اندک بازی‌هایی که به جوان‌های مستعدی مثل سهیل صحرایی، علیرضا عنایت‌زاده و یعقوب براجعه رسید، مشخص شد این تیم با این جوان‌ها پتانسیل ساختن ستاره و معرفی بازیکنان شاخص به فوتبال ایران را دارد. اتفاقاً وحید هاشمیان علاقه‌مند است که در این راه قدم‌های بزرگی بردارد و انگار گام‌های ابتدایی را در این مسیر برداشته تا پرسپولیس در فصل آینده در زمره باشگاه‌هایی قرار بگیرد که به فوتبال ایران و لیگ برترش ستاره معرفی کرده‌اند.

جدا از مبحث جذاب و مهم پروژه ساختن ستاره‌ها که باید با دقت و در نظر گرفتن جزئیات فنی و غیرفنی پیش برود وحید هاشمیان باید تیم فصل آینده پرسپولیس را دوباره تبدیل به تیم پرستاره‌ای کند و این جزو مهم‌ترین برنامه‌هایش قرار بگیرد. پرسپولیس همین حالا بازیکنان شاخص بسیاری دارد و جمعی از بهترین‌ها در این اسکواد جا گرفته‌اند. این نکته‌ای است که هاشمیان هم به آن تأکید کرده و در تنها مصاحبه خود بارها از این بازیکنان تمجید کرده است. با وجود این مشخص است که بیشتر این نفرات یا بخش عمده‌ای از آنها در فصل گذشته یا شرایط خوبی نداشتند یا در حد انتظار ظاهر نشدند پس هاشمیان در نقش نفر اول کادر فنی مسئولیت دارد تا برای تک تک این بازیکنان و ستاره‌های خاموش برنامه و پلن داشته باشد و دوباره به آنها نور بتاباند.

هاشمیان در نقش بازیکن خودش ستاره‌ای درخشان در آسمان فوتبال ایران بود و ضمن شناخت از وجوه ستارگی (آنچه در دنیای فوتبال تعریف می‌شود نه در فوتبال ایران) می‌داند که برای داشتن یک تیم قدرتمند و متفاوت باید تیمی پر از ستاره باکیفیت، کارآمد و کار دربیار داشته باشد چرا که با دوجین بازیکن معمولی یا افت کرده نمی‌تواند به اهدافی که ترسیم کرده، دست یابد. از سوی دیگر پرسپولیس ذاتاً باید تیمی مملو از ستاره باشد و غیر از این از فلسفه وجودی‌اش فاصله می‌گیرد؛ تیمی که غالباً صاحب بیشترین ملی‌پوش و برترین بازیکنان فوتبال ایران بوده و آخر فصل حتماً باید صاحب چند کرسی در جمع بهترین‌ها و برترین‌های لیگ و فوتبال ایران باشد.

سرمربی پرسپولیس وظیفه دارد سطح همه ستاره‌های خاموش یا نیمه خاموش تیمش را به بالاترین سطح برگرداند تا از قبال کیفیت و تفاوت‌هایی که آنها رقم می‌زنند تیمی در حد قهرمانی بسازد و برای کسب سهمیه و عناوین منتظر نتایج رقبا نماند. البته برای رسیدن به چنین شرایطی او کمی هم باید خوش‌شانس باشد چرا که هم مصدومیت‌ها هم حاشیه‌های رخنه کرده به رختکن تیم در فصل اخیر تا حدودی به ارائه بالاترین فرم از سوی بازیکنان پرسپولیس لطمه زد و در نیفتادن با چنین مشکلاتی می‌تواند شرایط بازگشت به فرم درخشان گذشته ستاره‌های تیم را تسهیل کند.