سنت شکنی برانکو بعد از 8 سال/ پرسپولیس 2-4-4 بازی می کند

افشین قطبی که شیفته سیستم هلندی 1-3-2-4 بود، در همان سال قهرمانی و مد شدن این سیستم در دنیای فوتبال، پرسپولیس را با سیستم مورد علاقه اش به میدان فرستاد و با همین سیستم قهرمان شد. بعد از او به تبع آنچه در فوتبال روز دنیا می گذشت، پرسپولیس با مربیان بعدی اش 1-3-2-4 بازی کرد و البته هرگز قهرمان لیگ نشد.

با وجود پیچیدگی های این سیستم و ابزاری که هر فصل برای اجرای صحیح آن نامناسب به نظر می رسید هر مربی که آمد، سیستم بازی تیمش را تغییر نداد. دایی، وینگادا، مانوئل ژوزه، گل محمدی، دنیزلی، استیلی و برانکو با همین سیستم تیم شان را ارنج کرده و به میدان فرستادند.

با این حال بعد از 8 سال بازی با سیستم 1-3-2-4 برانکو ایوانکوویچ قصد دارد تیمش را در لیگ پانزدهم با سیستم نسبتا قدیمی 2-4-4 به میدان بفرستد و اینگونه دنبال کیفیت بهتر و نتایج شاخص تری نسبت به فصل گذشته باشد.
برانکو قصد دارد در خط میانی اش کامیابی نیا و کفشگری را در میانه میدان قرار دهد که کفشگری وظایف تدافعی تری دارد و رابط بین خط دفاع و میانی خواهد بود. در کناره ها نیز هادی نوروزی و فرشاد احمدزاده به میدان خواهند رفت. برانکو در خط حمله روی زوج طارمی - عالیشاه حساب کرده است.

تصمیم برانکو برای این تغییر سیستم قطعی است چرا که او در هر 4 بازی دوستانه تیمش مقابل پرسپولیس قائمشهر، گنچلر بیرلیگی، المپیک ترینیداد و توباگو و آلتین نصیر ترکمنستان با همین سیستم به میدان رفت که طی این 4 بازی - که البته فقط یکی از آنها مقابل تیم سوپرلیگی ترکیه مناسب بود - 9 گل زد و گلی هم دریافت نکرد تا حداقل این تغییر سیستم به لحاظ آماری نتایج اولیه مثبتی داشته باشد.

با این حال قطعا در شروع فصل، این تغییر سیستم آن هم پس از 8 سال بازی با سیستم 1-3-2-4 چالش های تازه ای برای پرسپولیس خواهد داشت. اینکه برانکو با بازیکنان فعلی بتواند در این سیستم به نتیجه دلخواه و کیفیت مناسبی از فوتبال برسد و هواداران پرسپولیس را راضی نگه دارد چیزی است که احتمالا بعد از 4-3 مسابقه نخست تا حدودی می توان به آن جواب داد اما علیرضا امامی فر مربی سابق پرسپولیس در توضیح و تفسیر تغییر سیستم می گوید: «به نظر من این سیستم در واقع همان 2-3-1-4 خواهد بود اما قطعا پرسپولیس برای نتیجه گرفتن از این سیستم نیاز به زمان دارد. قطعا خطوط حرکتی بازیکنان در این سیستم با سیستم 1-3-2-4 متفاوت است و همین تغییرات کار را دشوار خواهد کرد.»

امامی فر ادامه می دهد: «در این سیستم بحث دفاع کردن بازیکنان و وظایف آنها تغییر خواهد کرد و باید دید در زمان دفاع چه کسانی و تا کجا باید به عقب برگردند.» مربی سابق پرسپولیس می گوید: «در سیستم 2-4-4 شما دو نفر در خط جلو دارید که وقتی توپ لو می رود آن دو نفر را از دست می دهید. حالا اگر هافبک راست تان هم جلو رفته باشد کار دشوارتر می شود، به همین خاطر باید شعاع حرکتی و اندازه برگشت بازیکنان کاملا مشخص باشد.»
امامی فر می گوید: «به نظر من برانکو با این تغییر سیستم بیشتر می خواهد هجومی کار کند، ضمن اینکه قصد دارد جلوی نفوذ بازیکنان کناری حریفان را بگیرد و اجازه ندهد چپ و راست های تیم مقابل در حملات تیم شان اضافه شوند.»

وی می گوید: «یکی از محاسن استفاده از سیستم 2-4-4 این است که دو مهاجم تیم شما با جاگیری بین مدافعان حریف ترس و دلهره را به جان آنها خواهند انداخت و حتی مدافعان کناری حریف از اینکه مدام نفوذ کنند می ترسند که چه کسی جای شان را پر کند. اگر هم بروند و جای شان خالی شود فضا برای نفوذ و گلزنی هافبک های کناری شما فراهم می شود. در کل سیستم 2-4-4 سیستم خوبی است و تیم حریف را عقب نگه می دارد.»

مربی سابق پرسپولیس در پاسخ به اینکه با پر شدن کناره ها، میانه میدان پرسپولیس در این سیستم خالی نخواهد شد، می گوید: «نه، بسته به در اختیار داشتن توپ باید بازیکن جناح دیگر که توپ ندارد به سمت وسط زمین شیفت کند و اگر کارش را درست انجام دهد، مشکلی به وجود نمی آید. مثلا اگر فرشاد احمدزاده توپ دارد، هادی نوروزی باید به وسط متمایل شود یا برعکس.»

امامی فر در پایان می گوید: «احتمالا در میانه میدان، کامیابی نیا نقش پاسور و کفشگری وظایف تدافعی را بر عهده خواهند گرفت اما به نظر من برای به نتیجه رسیدن با سیستم 2-4-4 شما باید خط دفاع و دروازه بان مستحکمی داشته باشید و اینطور نباشد که هر توپی روی دروازه تان می آید دست و دل هوادار بلرزد.»

حالا در پرسپولیس فصل آینده با در نظر گرفتن چینش احتمالی بازیکنان توسط برانکو، سوال اینجاست که آیا مدافعان و هافبک های کناری مد نظر پروفسور از عهده وظایف شان برخواهند آمد؟ آیا عالیشاه که اساسا قدرت تمام کنندگی بالایی ندارد، می تواند به عنوان زوج مکمل در خط حمله موفق باشد؟ آیا احمدزاده و نوروزی به خوبی به رضاییان و حاتمی (حیدریه) کمک می کنند و البته در پی ریزی حملات به اندازه لازم موثر خواهند بود؟ آیا بین کفشگری و کامیابی نیا توازن و بالانس کامل در جریان دفاع و حمله ایجاد خواهد شد؟ آیا دو مدافع مرکزی و سوشا از کم شدن یکی از هافبک های دفاعی ضربه نمی خورند؟ آیا مهاجم نوک پرسپولیس (طارمی یا علیپور) بیشتر به دروازه حریف نزدیک شده و موقعیت گلزنی بیشتری پیدا می کنند؟ اینها سوالاتی است که شاید بعد از انجام 4-3 بازی با سیستم منتخب برانکو بیشتر درباره شان حرف زد و به پاسخ هایی هم رسید.