سه کد که گفت برانکو بر نمی گردد: گل به خودی

برانکو دیگر قصد ماندن نداشت. به دلایل بسیار موجه و عقلانی برای هر مربی حرفه ای خارجی دیگر در هر کجای جهان. پول بیشتر، آرامش روانی بهتر، تیمی که بازیکنانش هر هفته بخاطر بی پولی اعتصاب نمی کنند و ده ها چیز دیگر در جای دیگر منتظر برانکو بود.چرا باید می ماند و در انتهای لیگ نوزدهم همچنان به دنبال طلبش می دوید؟ عرب و تک تک اعضای هیات مدیره پرسپولیس که همه این سال ها پشت نتایج درخشان، برانکو پنهان شده بودند و تصور می کردند خودشان عامل این موفقیت ها هستند، از سه اتفاق بزرگ که هر یک کد لازم و کافی را برای خروج قطعی برانکو از پرسپولیس مخابره می کرد،هیچ تحلیل محتوایی نداشتند و حالا مجبورند از دست هوادار عاصی در جایی به غیر از باشگاه پنهان شوند.این سه اتفاق کدام بود؟

1- بعد از بازی برگشت پرسپولیس و الاهلی که در امارات برگزار شد، یکی از ایرانی های مقیم دوبی به چند خبرنگار ایرانی گفت شاهد دیدار برانکو با نمایندگان الاهلی عربستان بوده و بهتر است به مدیریت باشگاه بگوئید که سعودی ها که به تازگی سرمربی شان را اخراج کردند به دنبال برانکو هستند. ایرج عرب صریحا همه اینها را کار دلال ها دانست و گفت او قرارداد دارد و نمی رود.

2- روزی که برانکو در حال بستن چمدانش برای تعطلات پایان فصل بود،در اقدامی عجیب تمام لوازم شخصی و همه البسه اش را مهر و موم کرد و به گمرگ فرستاد. منبع خبر هم کسی نبود جز یکی از کارمندان گمرگ که گفت به مدیریت پرسپولیس بگوید این اقا خانه را جارو کرده و تنها لوازمی که قبل از حضورش در خانه بود باقی مانده است. این رفتن یعنی رفتن برای برنگشتن . این بار علاوه بر عرب ،مازیار ناظمی به عنوان سخنگوی وزارت ورزش هم گفت: اینها شانتاژ رسانه ای است.

3- یکی دو شب قبل از دیدار فینال حذفی ،مهاجری مربی وقت ماشین سازی واسطه دیدار محرمانه برانکو و زنوزی در تهران می شود. این دیدار به آن معناست که اگر پیشنهاد تراکتوسازی نقد و خوب باشد، برانکو روی آن فکر می کند. اما بعضی ازعناصر درون باشگاه تبریزی که خواهان جذب دنیزلی بودند، خبر را رسانه ای کردند تا برانکو قید تراکتور را همان فردای دیدار بزند و بگوید که به زنوزی پیام من را برسانید وقتی یک نشست محرمانه و 3 نفره را کل ایران می فهمند یعنی تیمت حفره خبری زیادی دارد و طبیعتا هرگز من به چنین تیمی نمی روم.

اما واکنش باشگاه پرسپولیس چه بود؟ حتی روزهایی که رسانه های سعودی مدام خبر حضور برانکو در الاهلی را مخابره می کردند در اینجا یکی مثل مازیار ناظمی در توئیترش صریحا نوشت: «اسیر القا خبری دلالان نشوید» . از نوشته ناظمی به اندازه کافی اسکرین شات گرفته شد تا هنگام تکذیب حرفش، سندی محکم وجود داشته باشد.

گله ای به عرب، نبی و وزیر نیست. مازیار ناظمی آینه تمام قدی از این مدیران است که متاسفانه بر مسند قدرت نشستند و پاسخگوی هیچ یک از اشتباهات خود نیستند.تنها راه فرار وزیر ورزش هم تکرار همین یک جمله است؛ استقلال و پرسپولیس را باید واگذار کنیم. اتفاقی که بعید است رخ دهد و فقط نشان دهنده توان نازل مدیریت این افراد است. راحت می گویند تیم های پر هوادار بروند تا ما بمانیم و مسائل شطرنج و دیگر ورزش های بی خطر و کم حاشیه.

هوادار یکصدا نام برانکو را مقابل ساختمان خالی از مدیر پرسپولیس فریاد می زند و تردید نکنید این صدای معترضه از همان هفته اول لیگ نوزدهم در ورزشگاه ها شنیده خواهد شد و همین آیتی بزرگ است برای شکست مفتضحانه وزارت ورزش با انتخاب چنین مدیرانی برای پرسپولیس. همان وزارت خانه ای که پس از قهرمانی قرمزها در لیگ هجدهم، سخنگویش با افتخار توئیت می کند که بله این خروجی درایت ماست که در این 5ساله همیشه سرخابی ها در بالای جدول بودند! مصادره به مطلوب دقیقا یعنی همین. آنهایی که در دولت قبل، کوچکترین نزدیکی فدراسیون و دولت را بر نمی تابیدند و مدام در حال فریاد حقیقت به زعم خویشتن بودند، حالا تمام قد معترض به تاج هستند که چرا می گوید، اقای دولت تو که پول نمی دهی دست سنگینت را از روی سر تاس این فوتبال بردار.

این قصه منتقدان ماست؛ آنهایی که بیرون گود همه "چگوارا "و چریک زمانه می شوند و  وقتی آلوده قدرت، منصب و پول شدند 180 درجه علیه دیروز خودشان و بدتر از همه توجیه کننده ظلم و اشتباه.

برانکو رفت. کجا؟ الاهلی. کدام کشور؟ عربستان سعودی. همان هایی که چند سال است از همه ابعاد، چه سیاسی چه ورزشی، با ما وارد جنگ شدند و چه دقیق این بار موفق ترین تیم چند سال اخیر فوتبال ما را نشانه رفتند و پیروز شدند. وقتی رقم قرارداد برانکو با پرسپولیس و الاهلی را قیاس کنید می بیند سعودی ها حتی بدون آنکه آنچنان زیاد ریخت و پاش کنند توانستند اتاق فکر رقیب را بدزدند. پرسپولیس با آپشن های قهرمانی حدود یک و نیم میلیون یورو به برانکو می داد و حالا عنوان شده الاهلی به او 1800 داده است. چه خوب که مدیران بالادستی نظامی ما هیچ شباهتی به گردانندگان ورزش و فوتبال مان ندارند که اگر چنین بود خدا می دانست الان زیر چند من آوار بی مدیریتی و ندانم کاری محض دفن بودیم.