سکوت، واقعا چیز بدی نیست!

به تازگی وحید ‌هاشمیان با حضور در شبکه ورزش، توضیحات گنگ و نامفهومی پیرامون دوران حضور کوتاه و ناموفقش در پرسپولیس ارائه داده که بار دیگر دستمایه انتقادات فراوانی شده است. چنان که گفتیم، به طور کلی اظهارات‌ هاشمیان حاوی نکته خاصی نبود و نتوانست هیچ‌یک از ابعاد آن دوران تیره را قدری روشن کند. جانمایه کلام وحید این بود که عده‌ای نگذاشتند او در پرسپولیس کار کند، اعتماد مدیران و هواداران را نداشت، سبک بازی سرخپوشان بعد از جدایی او تفاوت چندانی نکرده و البته در نهایت هم وعده داد روزی دوباره به پرسپولیس برگردد.

به نظر می‌رسد بزرگ‌ترین لطفی که‌هاشمیان می‌تواند در حق خودش بکند این است که ساکت بماند و اجازه بدهد خاطرات آن دوره فراموش شود! کیفیت حضور او روی نیمکت پرسپولیس، آنقدر بد، بی‌مناسبت و پر از عیب و ایراد بود که هر نوع تلاش برای یادآوری آن فقط و فقط به اسم وحید آسیب مضاعف خواهد رساند. بازگویی هر چیزی از آن دوران، فقط برای خود‌هاشمیان بد است. حقیقت آن است که او تیم را بد بست، به طور مرتب و کاذب از مدیریت باشگاه ابراز رضایت کرد، بخشی از مفت‌ترین امتیازات یک دهه اخیر پرسپولیس را از دست داد و همه تیم‌های گرفتار را از بحران در آورد، از بسیاری از بازیکنان در پست‌های غیرتخصصی بهره برد و حتی پیروزی‌هایش هم قاطعانه به دست نیامد.

به عنوان مثال‌ هاشمیان در همین مصاحبه، از برد تیمش در اصفهان برابر سپاهان حرف می‌زند، درحالی‌که بسیاری از متعصب‌ترین هواداران پرسپولیس هم قبول دارند آن پیروزی بسیار غیرسزاوارانه و صرفا در اثر حوادث فوتبالی رقم خورد. در آن بازی پرسپولیس فقط یک ضربه داخل چارچوب داشت و خوش‌اقبال بود که روی تنها موقعیتش، علیپور به خوبی دروازه را باز کرد. در مقابل اما انواع موقعیت‌های تیم میزبان مفت و مسلم از دست رفت و شاید اگر قرار بود عدالت برقرار شود، پرسپولیس حتی با یک امتیاز هم نمی‌توانست به تهران برگردد. به هر حال مدت زمان زیادی از آن روزها نگذشته و مردم هنوز همه چیز را به خوبی به یاد دارند.

غیر از همه اینها،‌ هاشمیان با تصمیم فاجعه‌بارش مبنی‌بر مازاد کردن سردار دورسون، ضربه مهلکی به تیم زد؛ آنچه تبعاتش برای اوسمار ویرا هم باقی ماند و پرسپولیس کل نیم‌فصل را فقط با یک مهاجم نوک بازی کرد. حتی اینکه‌ هاشمیان به غلط می‌گوید سبک بازی پرسپولیس هنوز هم شبیه تیم او است، می‌تواند ناشی از همین کمبود بازیکن باشد. قطعا اگر ابزار درستی در اختیار مربی برزیلی کنونی سرخپوشان قرار گرفته بود، او می‌توانست نمایش بهتری از شاگردانش بگیرد، اما تیمی که حتی مهاجم ذخیره روی نیمکت ندارد، چه کاری می‌تواند از پیش ببرد؟

از همه ترسناک‌تر اما این بود که‌ هاشمیان قول داد دوباره به پرسپولیس برگردد. امیدواریم دست‌کم در این نسخه، هرگز شاهد چنین اتفاقی نباشیم، چرا که در آن صورت تتمه آبروی وحید هم از بین خواهد رفت و ممکن است با واکنشی از سوی هواداران مواجه شود که تلخی‌اش تا پایان عمر از یاد و کامش بیرون نرود. شاید بهتر باشد او به پول قابل‌توجهی که بابت کاری کوتاه و کم‌ثمر در پرسپولیس دریافت کرد، بسنده کند و رویای مربیگری را جای دیگری پی بگیرد.