شیث: فردوسی‌پور روزی سه بار کارتون فوتبالیست ها را می بیند

چه احساسی داری؟

از اینکه موفق شدیم به فینال برسیم خیلی خوشحالم.

حساس کلی و شخصی ات را بگو اینکه در حال حاضر به چه موضوعی فکر می کنی؟

(با مکثی طولانی) نمی دانم این را باید بگویم را نه؟ اما ناراحتم. ناراحتم از اینکه یک پنالتی خراب کردم روحیه ام خوب نیست. از دیشب تا به حال همه اش فکر می کنم چرا باید من پنالتی را خراب می کردم.

اما گفته بودی که خوشحالی؟

بله. اما اگر احساس واقعی ام را می خواهی باید بگویم که در حال حاضر خیلی ناراحتم. حتی دیشب نتوانستم غذا بخورم و تا صبح کابوس پنالتی می دیدم. خودخوری می کنم و هر چه بعد از بازی با من تماس گرفتند یا گفتند که پیروز شدیم و سعی کردم دلداری ام بدهند اما اصلا آرام نشدم.

کلاً بازیکن پنالتی زنی هستی؟

پنالتی زن هستم اما اصلا دوست ندارم پنالتی بزنم. من نمی دانم عادل فردوسی پور براساس چه اطلاعاتی در مورد من قضاوت کرد.

همین که گفته بود، پنالتی زن نیستی؟

بله. من تو لیگ امسال اصلا پنالتی نزدم که خراب کنم. در اول هفته مقابل مس یک پنالتی زدم که گل شد

فصل قبل چی؟

فصل قبل هم در بازی جام حذفی مقابل ذوب آهن یک پنالتی به عیسی اندوی زدم که آن هم گل شد چه گلی شد. به همین خاطر من نمی دانم عادل فردوسی پور کدام بازی ها را می بیند، شاید منظورش کارتون فوتبالیست هاست که شنیده ام هر روز دو، سه بار آن را نگاه می کند.

اما عادل اطلاعات فوتبالی خوبی دارد.

از کجا معلوم؟ او شب ها هنگام گزارش فوتبال های خارجی به مردم اطلاعات می دهد و مردم فکر می کنند که او درست می گوید اگر اطلاعاتی که او به مردم می دهد مثل اطلاعاتی که دیروز از من داشت معلوم است قضیه از چه قرار است. بهتر است عادل فردوسی پور برود اطلاعات فوتبالی اش را قوی تر کند.

مثل اینکه خیلی از فردوسی پور ناراحتی؟

نه بابا ناراحت نیستم، دلخوری ام از این است که او از پشت تریبون هر چه دوست دارد می گوید بدون اینکه ذره ای فکر کند، اظهاراتش مبنای اطلاعاتی درستی دارد یا نه؟

شیث رضایی از این به بعد پنالتی می زند؟

بله می زند. آدم ترسویی نیستم که تا آخر عمر فوتبالی ام سراغ پنالتی نروم. از زدن ضربه پنالتی استقبال نمی کنم، اما اگر بگویند بزن می زنم.

حرکت دروازه بان صبا باتری تمرکزت را به هم نریخت؟

من اصلا به او نگاه نکردم تمام تمرکزم روی توپ بود. دیدید که خیلی راحت او را گول زدم. اما توپ در لحظه آخر با بدشانسی به تیر خورد.

علیرضا حقیقی می گفت که خودش دید که وزش باد مسیر توپ را عوض کرد.

نمی دانم. در آن لحظه حواسم به این چیزها نبود.

حظه ای که پنالتی را خراب کردی و افسوس خوردی به چه فکر می کردی؟

گفتم خدایا چرا گل نشد. من که نذر کرده بودم این توپ گل شود، چرا نشد.

برخورد هواداران با تو چطور بود؟

فوق العاده واقعا من را شرمنده کردند. اول مسابقه وقتی که وارد زمین شدم چنان تشویقم کردند که من فکر کردم علی دایی پشت سرم است، برگشتم عقب را نگاه کردم دیدم نه خودم را دارند تشویق می کنند بعد از بازی هم حسابی من را مورد محبت خود قرار دادند.

اما اگر نتیجه طور دیگری رقم می خورد، قطعاً برخوردها متفاوت بود؟

بعید می دانم، چون هواداران پرسپولیس قدرشناسند و طی سال ها حضور در این تیم فهمیده اند که آنها به خاطر یک توپ همه چیز را فراموش نمی کنم.

سوال آخر اینکه بدجوری ماسک را پرت کردی؟

داور سمت من آمد و گفت که به خاطر ماسک بازیکنان حریف آسیب ببینند.من هم برای اینکه وقت تلف نشود ماسکم را کندم و به گوشه ای اندختم، در آن لحظه فکر استرس علی دایی و فشاری که روی او بود و از سوی دیگر دیدن چهره بیش از ۸۰ هزار تماشاگر که زیر باران ایستاده ما را تشویق می کردند هر فکر دیگری را از جمله مصدومیت دوباره از سرم بیرون کرد.
پرسپولیس قهرمان می شود؟

نپرس قهرمان می شویم یا نه؟ بپرس جام قهرمانی را چطور بالای سر می بریم.