صد دقیقه زشت/ حلال کن آقای معمولی

همین اول کار یک نکته را روشن کنم؛ اینکه شخصا هرگز فلسفه این همه اعتماد به محسن ربیع خواه را در تیم برانکو نفهمیدم؛ تا جایی که در آخرین مصاحبه مفصل برانکو در روزنامه گل، مربی کروات را در این مورد به لجبازی متهم کردم. برانکو بر افروخت و جواب داد: «بین من و شما فقط یک چیز حکمیت می کند و آن نتیجه است. من با ربیع خواه سه بار قهرمان ایران شدم، شما چه می گویید؟» او با این سوال مقابل بحث مان نقطه گذاشت و کمتر از دو هفته بعد برای همیشه از ایران رفت. ربیع خواه اما مانده و این روزها شایعاتی در مورد حذفش از پرسپولیس به گوش می رسد.

به هر حال با شاهکار مدیران باشگاه در جذب فرشاد احمدزاده، لیست بزرگسالان تیم پر شده و اگر قرار باشد بازیکن دیگری اضافه شود، طبعا نام بعضی ها باید خط بخورد. لااقل در ذهن افکار عمومی، یکی از اولویت های لیست مازاد هم محسن ربیع خواه است. مسلما نظر نهایی را در این مورد باید شخص کالدرون بدهد و چه بسا او هم به اندازه برانکو شیفته فوتبال محسن شود، اما حتی اگر این اتفاق رخ نداد و ربیع خواه رفتنی شد، حداقل وظیفه مدیران باشگاه این است که حرمت او را نگه دارند.

این بسیار خبر دردناکی است که ربیع خواه صد دقیقه پشت در اتاق مدیرعامل پرسپولیس منتظر می ماند، در این فاصله صد نفر داخل و خارج می شوند و آخرش نوبت به محسن نمی رسد. این جماعت همان آدم هایی هستند که به امید یک «الو» شنیدن روی همه شماره های مهدی طارمی زنگ می زنند و جواب نمی گیرند، اما به ربیع خواه که می رسد طرف را پشت در اتاق قال می گذارند. اینها طوری گرسنه وار با فرشاد احمدزاده مذاکره کردند و قرارداد بستند که انگار لیونل مسی را خفت کرده اند، اما برای بازیکنی که یار دست های خالی باشگاه بود، همه زحمتش را کشید و رباطش را پای تیم گذاشت وقت ندارند؛ حتی آنقدر وقت ندارند که به او بگویند «وقت نداریم».

اگر محسن ماند که هیچ، اما حتی اگر نماند هم حق او احترامی بالاتر از اینهاست. هوای ربیع خواه های زندگی تان را داشته باشید؛ معمولی های نجیبی که هر وقت لازم شان دارید کنارتان هستند، رفیق هایی که شاید زورشان خیلی نباشد، اما به وقت حاجت تمام دارایی شان را کف دست می گیرند و پای کار می مانند. اگر نه با مبتلا شدن به امثال طارمی و احمدزاده کیفر خواهید شد؛ پرزرق و برق های توخالی که هر لبخندشان آغشته به خیانت است و در سلام شان نشانی از سلامتی نیست. حالا خود دانید.