طرحي نو در اندازيم

اين روزها جامعه فوتبال ما غمهاي زيادي را تجربه مي كند سقوط فوتبال ما و چشم اندازه نه چندان روشني كه مردان تصميم گيرنده بر اين فوتبال برايمان تصور كرده اند از يك سو و از طرف ديگر بيماري اسطوره بزرگ ورزش و فوتبال ايران ,ناصر حجازي باعث شده است كه فوتبال رو به قهقرا رفته  ايران و اسير در دامن شعارها و حرفهاي توخالي  هر روز بيش از پيش غم خود را به ياد آورد اما در اين ميان راه كاري كه به ذهن مي رسد اين است كه به قول حافظ "طرحي نو در اندازيم " اما اين طرح نو چگونه بايد به وجود آيد؟
 
از ديد نگارنده, براي اين كار بايد نخست فكري نو داشت و براي داشتن فكري نو شايد بايد آدم ديگري شد بعنوان مثال در مورد مسئله عابد زاده در پرسپوليس صحبتهاي هر سه  طرف قابل شنيدن است از سوي باشگاه و حبيب كاشاني عنوان مي شود كه هر مربي مي تواند و اين حق را دارد كه كادر فني خود را انتخاب كند و از سوي علي دائي مي شنويم كه " گلرهاي پرسپوليس ضعف دارند و در نحوه تمرينات آنها بايد تجديد نظر شود " از سوي ديگر عابد زاده نيز حرفهاي شنيدني دارد او مي گويد " اگر قرار بود كه مرا نخواهند چرا محترمانه از ادامه همكاري باز نزدند و به يك باره به من كه سالها است در فوتبال اين ديار ز حمت مي كشم اين گونه بي احترامي مي كنند"

ظاهرا حرفهاي هر سه طرف صحيح مي باشد اما  تكرار مي كنيم كه براي داشتن طرحي نو بايد فكري نو داشت  و از اين رو به سه طرف در گير اين ماجرا توصيه هائي داريم

1- توصيه به حبيب كاشاني
آقاي كاشاني ! مي دانيم كه شما مديريت در فوتبال را بخوبي تجربه نكرده ايد و هنوز با بسياري از مواردي را كه بايد در يك مديريت مدرن لحاظ شود را لمس نكرديد اما بايد بگوئيم كه فوتبال مدرن جدا از فاكتورهاي رواني و احساسي و مديريتي ,براساس آنها نيست  و شاهديم كه سر الكس فرگوسن تغيير ناگهاني مارك هيوز سر مربي تيم منچستر سيتي را با روشي كه مالك اماراتي و براساس افكار فوتبال خاورميانه اجرا كرده نمي پذيرد و به شدت به آن اعتراض دارد  حال از شما مي پرسيم به چه دليل نبايد احمد عابدزاده همان طوري كه با عزت و تكريم به اين باشگاه آمد با همان رفتار هم از اين باشگاه برود ؟ ا
ز ياد نبريد عابدزاده همان مردي است كه در چند سال پيش بابت بيماري و  از دست ندادنش در جلوي بيمارستان كسري بسياري گريه كردند  او براي فوتبال ما زحمات بسياري كشيده است و مي دانيم مصدوميت او در تيم ملي باعث شد كه عمر بازيگري او زود به اتمام برسد اما با اين همه دلاوريهاي او در بازيهاي بزرگ تيم ملي نظير بازي برگشت در استراليا و بازي در برابر تيم ايالت متحده آمريكا و تيم ملي آلمان و فينال بازيهاي آسيائي 1990 بخشي از ديني است كه فوتبال ما به او دارد پس چه به جا است كه با او رفتاري صحيح داشته باشيم و با اعمالي نخواهيم كه او را به گونه اي دست به سر كنيم زيرا عابدزاده بسيار بيشتر از امثال كرانچاربايد داراي عزت و احترام برايمان باشد و اين گونه نباشد كه زماني به ياد او بيافتيم كه چون مرحوم پرويز دهداري,مرحوم حسين فكري,مرحوم صفر ايرانپاك,مرحوم حميد شيرزادگان, مرحوم فريبرز مرادي و مرحوم پازوكي و بازيكناني چون ناصر محمد خاني و مجتبي محرمي... خيلي دير شده باشد

2-توصيه به علي دائي
آقاي دائي اين واقعيت را مي پذيريم كه شما حق داريد كه همكارانتان را خودتان انتخاب كنيد اما بعنوان يكي از كساني كه سالها در كنار عابد پزاده در تيمهاي ملي و پرسپوليس حضور داشتيد نبايد اندكي به فكر حرمت او مي بوديد ؟ اين كه به يك باره در خروجي باشگاه را به او نشان دادن چه معنائي داشت ؟ آيا در فوتبال آلمان و تيم بايرن مونيخ هم نيز با بكن باير و رومنيگه و گرد مولر و سپ ماير و لوتار ماتئوس .. همين رفتار را مي كنند كه شما با عابدزاده كرديد؟ و سوال بعدي اين است كه مگر وضعيت دروازه باني در ايران بهترين است كه حال تمامي تقصير هاي دروازه پرسپوليس را به گردن او مي گذاريد ؟  و سوال سوم اين است كه مگر شاگردان او چه كساني بودند كه حالا به نظر شما آنها ضعيف شده اند ؟ همه مي دانيم ميثاق معمار زاده در تيم سايپا كه شما سرمربيش بوديد هم چندان دروازه بان محكمي نبود و دوران افت و خيز فراواني داشت و حقيقي هم دروازه بان جواني است و اگر بي انصاف نباشيم بايد بگوئيم هيچكدام از اين ها اندكي شبيه دروازه بانهاي بزرگ اين باشگاه نظير عابدزاده,عزيز اصلي,وازگن صفريان,هادي طاووسي,بهروز سلطاني,بهرام مودت... نبوده و نيستند و شايد هم نخواهند بود و از جهت ديگر آيا اشكالي داشت به عابدزاده چند هفته ديگر هم فرصت مي داديد تا خود را نشان دهد و از سوئي با تكريم با او خداحافظي مي كرديد؟

3- توصيه به عابدزاده
بايد بگوئيم كه او بخشي زيادي از خاطرات شيرين فوتبال را براي خيلي از ما رقم زده است و از اين سو دوست نداريم كه او را اين گونه بر افروخته در حالي ببينيم كه مي دانيم خطر جاني نيز براي او دارد اما شايد بهترين جمله اي كه مي توانيم به او بگوئيم اين است " عابدزاده باشد " عابدزاده كسي بود كه همواره حرفش را با كارش مي زد بسياري در بسياري از مواقع عمر كاري او را تمام شده مي دانستند اما او بازگشت بدون آن كه حرفي بزند پس چه بهتر كه امروزهم برود و با كارش برگردد و به ياد داشته باشد كه گاهي وقتها براي ماندن بايد رفت