عابدینی: همین روزها نام مدیرعامل را از کیسه رمالی خارج می‌کنند

حذف پرسپولیس و استقلال از لیگ قهرمانان آسیا، مهم‌ترین سوژه فوتبال ایران در یکی دو روز اخیر است. موضوعی که می‌تواند این دو باشگاه را تحت تأثیر قرار بدهد، آن هم با خیل عظیمی از هوادار که هر لحظه با آنها زندگی می‌کنند. امیر عابدینی، مدیرعامل سابق باشگاه پرسپولیس اما صحبت‌های جالبی در این باره انجام می‌دهد. او معتقد است برخی از ارکان فدراسیون فوتبال و نه رئیس آن، دوست داشتند چنین اتفاقی رخ بدهد و به نوعی در رابطه با این مسأله شیطنت‌هایی نیز به خرج داده‌اند. از نظر او حذف از لیگ قهرمانان آسیا را باید به‌نام این افراد دانست و البته رؤسای سابق فدراسیون فوتبال که اجازه ندادند دو باشگاه بزرگ فوتبال ایران و آسیا به بخش خصوصی واگذار شوند.

* پرسپولیس و استقلال هم از لیگ قهرمانان آسیا حذف شدند. محور اصلی صحبت ما با شما در این رابطه است.
بالاخره نتوانستند کار این دو باشگاه را درست کنند؟ و AFC دیروز این خبر را رسمی اعلام کرد.

به نظر شما اتفاق خوبی است یا بد؟ خیلی‌ها معتقدند این اتفاق مثبت است و یک توفیق اجباری برای این دو باشگاه و آینده آنها محسوب می‌شود. نظر شما چیست؟
اگر تصمیم AFC به همین جا ختم شود، من زیاد نگران نیستم. بیشتر از حالا نگران آینده هستم و محافظتی که متأسفانه از ورزش انجام نمی‌شود. حداقل سه دوره است که من در جریان هستم که چرا دو باشگاه خصوصی نشدند. یک روزی می‌گفتند اراده نیست و اقدام هست. بعدها گفتند اراده هست، اقدام نیست. در نهایت هم حرف‌شان این بود که نه اراده هست و نه اقدام تا دو باشگاه را به بخش خصوصی واگذار کنند و مشکلات‌شان حل شود. البته روش‌های مختلفی هم برای این کار وجود داشت. سیستم‌ها یا سازمان‌هایی هم آمدند ولی وزارت ورزش به هیچ عنوان این اراده را اجرایی نکرد. اگر هم اراده داشت، نگذاشت اجرا شود.

چرا؟ دلیل خاصی دارند که جلوی این کار را می‌گیرند؟
یک دوره آقای جهانگیری، معاون رئیس‌جمهوری با توصیه برخی از دوستانش که در فدراسیون فوتبال بودند، اجازه نداد دو باشگاه خصوصی شوند.

همان داستان ارتباط ایشان با مهدی تاج و محمود اسلامیان؟
بله. آنها به هیچ عنوان نمی‌گذاشتند که چنین اتفاقی بیفتد. دلیل‌شان هم این بود که استقلال و پرسپولیس اگر خصوصی شوند، قدرت می‌گیرند و آن وقت با هواداران پرشماری که دارند می‌توانند مقابل ارکان فدراسیون فوتبال بایستند و آنها را از دور خارج کنند. حالا اما آدمی با یک پیشینه خاص که به یک رئیس‌جمهور بد می‌گوید و به یکی خوب، اواخر زندگی‌اش به فدراسیون فوتبال آمده، در این مورد حرف می‌زند و دایه مهربان‌تر از مادر می‌شود.

منظورتان داریوش مصطفوی است؟
من اسم نمی‌برم اما آنهایی که باهوش باشند منظور مرا می‌فهمند. آن فرد که حالا در فدراسیون فوتبال حضور دارد، یک روز در جایگاهی قرار داشت که پرسپولیس را یک تنه نابود کرد. محرومیت از بالا تا پایین برای پرسپولیس رقم خورد و هواداران و بازیکنان روزهای تلخی را سپری کردند. ایشان در آن مقطع به چه کسی تکیه کرد؟ به ارکان امنیتی و دولتی. حالا همان آدم می‌گوید چرا دولت در فوتبال دخالت کرده؟ تو رفتی دولت را داخل گود آورده‌ای. آنها می‌آیند برای دو باشگاه تصمیم بگیرند اما نمی‌گذارید. خب معلوم است این دو باشگاه بیشترین ضربه را می‌خورند. چون نه دولتی هستند و نه خصوصی. اگر دولتی هستند ردیف بودجه آنها کجاست و اگر دولتی نیستند بگذارید بروند خودشان مدیریت کنند. چرا دخالت می‌کنید؟ چرا آزادشان نمی‌کنید؟

اگر بخواهید از ابتدا تا امروز، مقصران اصلی این حذف را معرفی کنید، از چه کسانی نام می‌برید؟
کسانی که به خودشان می‌گویند مدیر، پز می‌دهند و از 50 سال سابقه خودشان در فوتبال صحبت می‌کنند، الان باید بیایند و جواب بدهند. من صددرصد معتقدم که در فدراسیون فوتبال نخواستند این اتفاق بیفتد و کارها درست شود. البته نه شخص عزیزی خادم.

روشن و واضح حرف‌تان را می‌زنید؟
اگر بنده صلاح می‌دانستم اسم هم می‌بردم اما شما که می‌توانید حدس بزنید منظورم چه کسی است. برخی از اشخاصی که با سن و سال بالا در فدراسیون فوتبال حضور دارند و مدعی هم هستند، دلیلی اصلی این حرف هستند. آنها نه تنها حمایت و کمک نکردند، بلکه شیطنت هم کردند. به شخصه از آنها مساعدتی ندیدم تا استقلال و پرسپولیس بتوانند همچنان در لیگ قهرمانان آسیا حضور داشته باشند. همچنین وزرای ورزش دو دوره قبل از آقای سجادی نیز بسیار تقصیرکارند. سجادی یک وارث است. تا بیاید و بنشیند این اتفاقات رخ داده است.

وزاری قبلی باید چه کار می‌کردند؟
آقای سلطانی‌فر که روی این صندلی مهم نشست، واقعاً چه کار خاصی انجام داد؟ والیبال ما را در اوج تحویل گرفت اما ببینید با این رشته چه کار کرد. در کشتی هم خدا به بچه‌های‌شان خیر بدهد که توانستند افتخار بیاورند. من یکطرفه قضاوت نمی‌کنم اما می‌خواهم بدانم هنر آقایان در وزارت ورزش چه بود؟ اوج هنرشان این بود که دو باشگاه مشهور فوتبال ایران و آسیا با این مشکل مواجه شوند؟ بماند که ما خودمان هم قدر خودمان را نمی‌دانیم. آدم‌هایی که یک روز زیر توپ زدند، حالا می‌آیند حرف‌هایی می‌زنند که نه درد‌شان هوادار است و نه رسانه. ادبیات‌مان را باید عوض کنیم. اگر می‌خواهیم انتقاد کنیم، اما فحش و ناسزا ندهیم. برخی‌ها دیگر انتقاد نمی‌کنند بلکه فحاشی را در دستور کار قرار می‌دهند. اینها درد فوتبال است.

شما در ابتدای صحبت‌های‌تان مدعی شدید که نگران آینده هستید و تصمیمات بعدی AFC، پیش‌بینی‌تان از آینده چیست و فکر می‌کنید چه اتفاقات جدیدی رخ خواهد داد؟
پیش‌بینی من این است که ما را تا محرومیت‌های مختلف پیش می‌برند. اما ما باید تکلیف‌مان را با جهان ورزش مشخص کنیم. تصمیم بگیریم که چه کاری می‌خواهیم انجام بدهیم. الان نسل ما دارد فرسوده می‌شود اما پشت سر ما دارند می‌آیند. باید فکر آنها بود و تصمیم بگیریم چه کار کنیم تا آنها بتوانند همه جا باشند. ما در المپیادهای مختلف عرض اندام کرده‌ایم. نشان داده‌ایم هنر داریم، علم داریم. مگر می‌توانیم در ورزش را ببندیم؟ باز هم تأکید می‌کنم این موارد نیاز به بررسی و بحث‌های فراوان و یک تصمیم جامع دارد.

در مورد مدیرعاملی پرسپولیس هم صحبت کنید. انتخاب جانشین سمیعی خیلی طولانی نشد؟
ببینید چه وضعی است. چه ارثیه‌ای به جا گذاشته‌اند که کسی حاضر نیست مدیریت را قبول کند. هر کسی آبرویی دارد، در می‌رود و پیشنهاد را نمی‌پذیرد. شاید فقط آدم‌هایی که واقعاً عاشق پرسپولیس هستند خودشان را داخل چاهی بیندازند که نه سر دارد و نه ته. باشگاهی با هزینه‌های وحشتناک اما درآمد اندک. هزینه‌ها بالا رفته اما آیا درآمدی هم وجود دارد؟ تنها منبع درآمد حضور در لیگ قهرمانان آسیا بود که کرکره آن را هم پایین کشیدند.

نمی‌دانید در نهایت چه کسی مدیرعامل پرسپولیس می‌شود؟
نگران نباشید. بالاخره یکی را از کیسه رمالی بیرون می‌آورند. به یکباره فردی را انتخاب می‌کنند که آدم هر چه فکر می‌کند، او را نه دیده است و نه می‌شناسد. به پیشکسوتان هم زنگ می‌زنیم، کسی او را به جا نمی‌آورد. بابا کمی از پرسپولیس مراقبت کنید، اینجا ماجرا فرق می‌کند. البته کو گوش شنوا.