عاقبت پرسپولیس با برانکو؛ هم پیاز و هم چماق!

حکایت پیاز و چماق را شنیده اید؟ یکی در محکمه محکوم شد که یا جریمه را بپردازد، یا یک کیسه پیاز بخورد یا فلک شود؟ مرد اول پیاز را برگزید، بعد از تناول چند پیاز بدحال شد و چوب را انتخاب کرد و چون طعم چند چوب را چشید آخر به دادن پول راضی شد. جماعت از نادانی او در شگفت شدند که آخر «هم پیاز را خورد،  هم فلک شد و هم پول داد.» 

حالا حکایت مدیران پرسپولیس است که آنقدر استخوان لای زخم گذاشتند تا هرسه نامه برانکو آمد و فرصت منقضی شد. ده روز پیش که مرد کروات می رفت به صراحت اعلام کرد آخرین نامه روز 15 ژوئن می آید. حالا بگویید فسخ قرارداد، بگویید پایان ضرب الاجل.

مدیران سرخوش با «انشالله که گربه است» تمام این روزهای طلایی را هدر دادند. برای هواداران نگران هر ساعت یک سال می گذشت که «الانتظار اشد من الموت» اما سران باشگاه هر روز وعده ای تازه می دادند و این ده روز به سرعت برق و باد گذشت تا امروز کارشان به شیون و شینا بکشد.

جناب عرب به جای آنکه به فکر پیدا کردن راه نجاتی باشد و به دنبال فراهم آوردن ساز و کار پرداخت طلب باشد، ناگهان دادار دودور برداشت که ایها الناس قرارداد مربی ما بیست و چهار میلیارد است. حالا بماند که این مبلغ پاداش چندین قهرمانی را -که آخری اش همین امروز صبح بود- در جوف خود دارد و باز بماند که همین مربی سراپا تقصیر، سه و نیم میلیون دلار پاداش آسیایی، برای مملکت ارزآوری کرد.

مضحک آنجاست که استاد در کنفرانس می فرمایند «گزینه اول، دوم، سوم ما برانکو است!» بزرگوار؛ برانکو مربی رسمی شماست. این فصل که قرارداد دارد و همه را باید بپردازید که هیچ، فصل بعد را هم باید بپردازید. مانند شفر که از حلقوم استقلال بیرون می کشد. چرا راه دور برویم مگر علی دایی خودمان نگرفت؟

کافی بود زودتر لب بترکانید که حالا نخواهید هم چند میلیارد به برانکو و کادرش بدهید، هم هزینه دادرسی، هم لابد قرارداد مربی های عزیز گرامی که می گویند ماههاست در پستو پسله ها با واسطه ها مشغول مذاکره اند. وقتی اوضاع حسینقلی خانی باشد همین می شود که تدبیرها هم می شود قزن قورتکی و تیری در تاریکی. که حالا باید دعا کنیم برانکو از خر شیطان پیاده شود و به پیشنهادات چند برابر شیوخ عرب و دلارهای نفتی پشت کند و به وعده های آبدوغ خیاری ما دلخوش شود. وقتی از رئیس هیات مدیره هفته پیش پرسیدند برانکو چه می شود فرموده من از یک ساعت دیگر خودم خبر ندارم که زنده ام یا مرده ام، انشاءالله که «الخیر فی ماوقع!» خب با این مدیریت های انشالله و ماشالله همین می شود که «فوقع ماوقع!»

هیات مدیره منفعل و خنثای پرسپولیس که امسال مگس روی شان بنشیند سال دیگر می گویند کیش! فقط هفته ای یک بار دور هم جمع می شوند به صرف موز چیکیتا و پرتقال تامسون! دنیا را آب ببرد دوستان را خواب می برد. به قول علی حاتمی جامعۀ چرتی. خاکه رو خاکه تا مستی شان از گل نیفتد. برخلاف هیات مدیره استقلال که پر شده از امین الضرب ها و امین التجارها که ریخت و پاش می کنند و نکاشته برداشت می کنند و از سفیدی ماست تا سیاهی زغال برای آبی ها فراهم می کنند. افسوس و دریغ که این طرف قرمزها از مجبوری باید به زن بابا بگویند خاله حوری! آنقدر قحط الرجال شده است که مهمترین تیم فوتبال مملکت یک مدیر فوتبالی بالای سرش نمی بیند. به که بگوییم؟ از شما آقایان عشق میز و ریاست خسته ایم! اگر شما یک سال است کالسکه چی شدید ما یک عمر کالسکه سواریم.. امثال شما هر شش ماه با کیشی می آیند و با فیشی می روند. مائیم که با این تیم نرد عشق باخته ایم. شما آب گذارانید و ما ریگ ته جوب. دست بردارید از این تیم نیمه جان. از این تیم بروید، جنگ های قدرت پیدا و پنهانتان را هم ببرید. این تیم مدیر عاشق می خواهد نه مدیر کاسب!