عرب و آن خودکار لعنتی/ حیف که هاشمی نسب بازنشسته شده!

با بازگشت محمدحسين كنعاني زادگان به پرسپوليس، كم كم دارد كلكسيون رفقاي نيمه راه در اين تيم تكميل مي شود؛ انگار كه اراده اي عجيب براي معصوميت زدايي از پرسپوليس شكل گرفته و دارد تيم دوست داشتني فصول قبل را به يك مجموعه پر از بغض و ترديد تبديل مي كند. كنعاني در بهترين حالت يك مدافع متوسط است كه حاشيه را بيشتر از متن دوست دارد؛ كسي كه سايه اش از خودش بزرگتر شده و البته كه اين آفت بزرگي است.

آندره شوچنكو در اوكراين تمام مخارج مدرسه فوتبال كودكي اش را تا ابد تقبل كرده چون مي گويد فراموش نمي كنم از كجا به اينجا رسيدم، كنعاني اما سه سال پيش كه از خدمت سربازي برگشت، بعد از مذاكره ناكام با مسوولان وقت باشگاه پرسپوليس گفته بود: «اينها با من بد حرف مي زنند، فكر مي كنند هنوز همان بازيكن گمنام قديمي ام.» صاحب ديالوگ تاريخي «از بچگي استقلالي بودم، كاري مي كنم پرسپوليسي ها حسرتم را بخورند»، كسي است كه هر روز بعد از برخاستن از خواب نيم ساعت فكر مي كند تا به ياد بياورد امروز بايد شش تا قلب قرمز روي صفحه اش بگذارد يا چهار تا قلب آبي؟ كنعاني زادگان غير از اشتباهات فاحش گاه و بيگاه، حتي سابقه پارگي رباط صليبي هم دارد تا از همه امتيازات لازم براي يك خريد رويايي برخوردار باشد. آيا هوادار حق ندارد بپرسد اين چه خريدي است كه نه منطق فني دارد و نه توجيه اخلاقي و اقتصادي؟

روزگاري كارلوس كي روش تصميم گرفت به كمك امثال كنعاني زادگان، جلال حسيني را از تيمش اوت كند و البته بابت اين سياست تاوان سختي هم به فوتبال ملي ايران تحميل كرد؛ حالا جاي هزار افسوس خواهد داشت اگر همين خيال خام از سر مديران پرسپوليس هم گذشته باشد. در فوتبالي كه هوادار حق راي ندارد و همه سهمش فقط حرص خوردن است، كاش دست كم يك نفر پيدا مي شد و آن خودكار لاكردار را از دست ايرج عرب مي گرفت؛ خودكاري كه با آن قراردادهاي حيرت انگيز بسته مي شود.

طلب برانكو را كه به حساب احمدزاده و كنعاني زادگان واريز مي شود فراموش كنيد، حتي عجيب بودن اين خريدهاي باري به هر جهت را هم كه بالانس فني تيم را به هم مي زند، از ياد ببريد. مهم تر از هر دوي اينها آن است كه مديران باشگاه با سياست بازگرداندن بازيكنان پرحاشيه، جفاكار و كم كيفيت، عملا در حال نابودسازي مهم ترين فرمول موفقيت هاي پرسپوليس طي چند سال اخير هستند؛ مديراني كه شايد اگر دست شان مي رسيد، حتي مهدي هاشمي نسب را هم به پرسپوليس برمي گرداندند و كنارش لبخندهاي شاهانه مي زدند. راستي كه چقدر ترسناك اند اين قاب ها.