عزیز اصلی: چك دوم را هم به يك داور تاجي زدم/ من اول ضدتاج هستم و بعد پرسپوليسي

دروازه بان سابق پرسپولیس می گوید در ابتدا گوش چپ بازی می کرد و سپس دروازه بان شد. عزیز اصلی، عزیز همه پرسپولیسی هاست. پیشکسوت دوست داشتنی و دروازه بان محبوبی که حالا در آلمان زندگی می کند اما برای سال ها، گلر یکِ پرسپولیس بود، آن هم در زمانی که پرسپولیس فقط یک اسم نبود، می رفت تا به یک مکتب بدل شود. در آستانه دربی، به کمک مهدی حدادپور فرصتی پیش آمد تا با عزیز اصلی به صحبت بپردازیم.

شرايط زندگي مرا به اينجا كشيد
در آلمان زندگي مي كنم. سال هاست كه اينجا هستم و بايد بگويم شرايط زندگي، مرا به اينجا كشاند. يك فروشگاه لوازم ورزشي را مديريت مي كنم كه البته همان شغل دومم در ايران بود. فوتبال ايران را نيز تا جايي كه بتوانم، دنبال مي كنم اما در مورد تيم ملي، شرايط فرق دارد چون در جام جهاني 2006 و 1998 در كنار تيم ملي بودم.

گوش چپ بودم و گلر شدم
فوتبالم را در دوران نوجواني شروع كردم. آن زمان در سمت چپ بازي مي كردم اما يكسري اتفاقات افتاد تا دروازه باني را تجربه كنم و آنقدر موفق بودم كه در اين پست به تيم ملي برسم. ما دارايي چي بوديم و به تيم مان خيلي تعصب داشتيم اما وقتي دارايي منحل شد، من و محراب شاهرخي به پرسپوليس آمديم، پورحيدري، اكبر افتخاري و جلال طالبي به تاج رفتند و غلام وفاخواه، مصطفي عرب و فريبرز اسماعيلي هم راهي عقاب شدند.

تيم ملي را اين طور از دست دادم
يادم مي آيد رفته بوديم دربار شاه و به تك تك بازيكنان اعلام شد در زمان ملاقات با شاه بايد دستش را ببوسيد. من اين كار را انجام ندادم و قبل از ديدار شاه هم گفته بودم دست كسي را نمي بوسم. بعد از آن ماجرا، از تيم ملي خط خوردم آن هم در اوج آمادگي. نمي گويم ناصر حجازي دروازه بان بدي است ولي او پس از من صاحب دروازه تيم ملي شد.

بارها عذرخواهي كردم تا دهداري مرا ببخشد
در يكي از بازي ها، در سال هايي كه به تازگي به پرسپوليس رفته بودم، وقتي فهميدم در تركيب اصلي هستم، گفتم تا به من 10 هزار تومان ندهيد، وارد زمين نمي شوم. آن زمان دهداري سرمربي تيم بود و هادي طاووسي گلر دوم اما چون هادي با من مشكل داشت، آن روز به زمين امجديه (شهيد شيرودي) نيامد و فقط من بودم كه مي توانستم بازي كنم. خلاصه تماشاگران اين موضوع را متوجه شدند و روي سكو پول جمع كردند تا 10 هزار تومان مرا بدهند. پول را كه گرفتم، رفتم داخل رختكن و گفتم من آماده ام اما مرحوم دهداري به من گفت: بايد بنشيني بيرون. حتي روي نيمكت هم نمي آيي. آن روز جعفر كاشاني دروازه بان پرسپوليس شد. من هم بارها عذرخواهي كردم تا بالاخره آقاي دهداري مرا بخشيد و به تمرينات و بازي ها برگشتم.

يك چك زدم زير گوش داور و رفتم
در سال 48 هادي طاووسي به خاطر مسائل مالي چند نفر از بازيكنان را به تيم پيكان برد اما من با پرسپوليس ماندم. همان سال فردي به نام رجب فرامرزي از بانك ملي چند بازيكن جوان مثل مسيح مسيح نيا، مودت، ناصر سليمي، محمد كبريايي و... را با خود به پرسپوليس آورد و ما با همين بازيكنان به دربي رفتيم. حدود 25 هزار نفر به استاديوم آمده بودند، بازي شور و هيجان داشت اما ما گل خورديم. تا اواخر بازي از استقلال يا تاج آن زمان عقب بوديم كه در آخرين دقايق بازي محمود خوردبين با يك ضربه سر به تير دروازه آنها كوبيد كه توپ از خط رد شد اما ابوالقاسم حاج ابوالحسن داور بازي كه به او لقب تاج ابوالحسن داده بودند، گل را مردود اعلام كرد. همه داشتند اعتراض مي كردند و من كه خيلي عصباني بودم، آرام آرام از دروازه جدا شدم و رفتم داخل محوطه جريمه استقلال. آنجا كه رسيدم، يك چك محكم زير گوش حاج ابوالحسن زدم! بعد هم خودم به سمت رختكن رفتم ولي بازي خراب شد و سپس اين ديدار را 3 بر صفر به سود استقلال كردند.

چك دوم را هم به يك داور تاجي زدم!
يك بار ديگر هم داور را در دربي كتك زدم. اين بار ارشد برازنده داور بود كه مي گفتند تاجي است. اين بار ما يك بر صفر جلو بوديم اما حدود دقيقه 80 براي استقلال يك خطاي ناحق گرفتند كه اين توپ وارد دروازه من شد. ما چند دقيقه اي بابت گرفتن اين خطا به داور اعتراض مي كرديم ولي زير بار اشتباهش نمي رفت. چند دقيقه بعد، همه ما عصباني و شاكي بوديم كه كارو حق ورديان زير محراب شاهرخي را خالي كرد تا شاهرخي بدجوري زمين بخورد و بيهوش شود. همايون بهزادي به كارو اعتراض كرد كه عباس مژدهي با مشت به بيني همايون كوبيد. همه بازيكنان درگير اين ماجرا بودند اما در نهايت ارشد برازنده داور بازي به همايون بهزادي و حسين كلاني كارت قرمز نشان داد. من هم به سمت داور رفتم و يك چك محكم خواباندم زير گوشش!

من اول ضدتاج هستم و بعد پرسپوليسي
خيلي ها مي گويند ما قديمي ها فقط پرسپوليسي بوديم در صورتي كه اين طور نيست. ما اول ضدتاجي بوديم و بعد پرسپوليسي. ما در ابتدا از تاج يا استقلال خوش مان نمي آمد و بعد عاشق پرسپوليس بوديم. البته احترام همه بازيكنان تاج و هواداران استقلال را نگه مي داشتيم اما اين يك مدل طرفداري بود كه براي بازي در پرسپوليس بايد در ابتدا عليه تاج يا استقلال بودي.

بازيكنان امروز كه بازيكن نيستند
دربي هم دربي هاي قديم. زمان ما حتي درگيري ها و دعواهايش هم جذاب بود. همه چيزش عالي بود. بازي ها سرعت داشت، گل ها ديدني بود. ورزشگاه ها هم پر مي شد ولي حالا انگار بازيكنان جاني براي فوتبال بازي كردن ندارند. آنها اصلاً بازيكن نيستند. بازيكنان زمان ما را ببينيد. هم استقلالي ها خوب بودند و هم پرسپوليسي ها حتي تيم هاي ديگر تهراني و شهرستاني پر از بازيكنان خوب بود. ما با يك باخت گريه مي كرديم و با يك برد از ته دل مي خنديديم. حالا فكر مي كنم شرايط خيلي فرق كرده باشد. با اين حال اميدوارم پرسپوليس باز هم اين دربي را با برد پشت سر بگذارد و هوادارانش را خوشحال كند.