ارتش سرخ دات کام

اخبار روزانه

قهرمان را ما تعیین می ...

نویسنده : ارتش سرخ

-

نظرات : 0 اظهار نظر

-

4 سال پیش

قهرمان را ما تعیین می کنیم

ارتش سرخ دات کام :

روزی را به یاد بیاوریم که خبر دادند مهدی طارمی برای 4ماه و پرسپولیس برای 2پنجره نقل وانتقالات محروم شده اند. دنیا به گونه ای روی سرمان هوار شد که فردای آن روز اصلا نتوانستیم خودمان را برابر الهلال جمع کنیم. این جا در ایران، آن خبر برای بسیاری از ما به منزله پایان افسانه قهرمانی توام بود ولی…

کمی جلوتر بیاییم. هنگامی که برای همه ما مسجل شد برانکو ایوانکوویچ دیگر باز نمی گردد. بسیاری از ما باور داشتیم که دیگر تیر خلاص را شلیک کرده اند. صد البته نیتی غیر از این هم نداشتند ولی…

به مهرماه سال 1398 سری بزنیم. سومین شکست در 6بازی ابتدایی فصل بعد از جدایی برانکو، برای بسیاری از ما یک نشانه بود. دیگر از خوشی پیروزی دربی برای ما هوادارانی که تصور می کردیم با خروج روح برانکو از پرسپولیس، کارمان رو به اتمام است، چیزی باقی نمانده بود. به پدیده ای باخته بودیم که همین یحیی گل محمدی، سرمربی آن بود، بعد از این که نتوانسته بود قراردادش را به هم بزند و کالدرون جای او را در پرسپولیس گرفت. گویی دیگر باید با قهرمانی خداحافظی می کردیم ولی…

یک هفته بعد از آن مسابقه، پرسپولیس به پیروزی رسیده بود. نوبت بازی های سختش رو به پایان بود. در پایان هفته هفتم، یعنی در همین نقطه ای که اکنون در آن ایستاده ایم، 3شکست در کارنامه داشتیم و 12امتیازی بودیم. امروز تنها بدون تیم شکست هستیم ولی یک امتیاز کمتر داریم.

*ترس از باختن به جای ترس از نبردن

نکته سخن در این قیاسی که گفتیم نیست، هرچند این هم برای خودش نکته ای است که نباختن در لیگ برتر برای تیمی که 4دوره پیاپی قهرمان مسابقات بوده است و تا فینال آسیا رفته است وجه تمایزی به حساب نمی آید که مرتب بخواهیم درباره آن صحبت کنیم و نقاط ضعف را با آن بپوشانیم. این یک خودزنی است.

البته جالب توجه است که این تیم شکست را بر نتابد. از سوی دیگر فراموش نکنیم که قاعده تا سال قبل این بود که پیروز نشدن در بازی ها را بر نمی تابید و اکنون باید به همان برگردیم. نباید در مقام حمایت مرتکب چنین اشتباهی در حق تیم شویم که ترس از باخت جای ترس از نبردن را بگیرد.

*یک فصل قبل، در چنین موقعیتی

اما در بند پیش تر، نکته این بود که در پایان همان هفته هفتم سپاهان در صدر جدول بود و در پایان هفته نهم، پدیده و یحیی با 20 امتیاز یعنی 2امتیاز بیشتر از امروز استقلال، در صدر جدول بودند. نیم فصل اول که به پایان رسید، همه این ها تغییر کرده بود. حالا پرسپولیس در صدر جدول و تعیین کننده قهرمانی بود. در فاصله هفتم تا پانزدهم البته از بهانه جویی و توجیه این قبیل مسایل خبری نبود. کالدرون، بعضی تحرکات در ارتباط با بحث داوری داشت که جزو همان شگردهای مربیگری بود و خیلی هم کمکی نکرد.

حالا می توانیم از خودمان بپرسیم چرا دوباره همان اتفاق ها روی ندهد. قطعا شدنی است ولی راه و رسم خودش را دارد. با برخوردهای هیجانی امکان پذیر نیست چه علیه یحیی یا بازیکنان باشد چه به سود آن ها. همه باید راه و رسم درست را بروند. می خواهد هواداران باشند، می خواهد مدیران، مربیان و بازیکنان پرسپولیس.

هیچ راهی برای حمایت وجود ندارد که بخشی از آن از مسیر نقد نگذرد و هیچ راه منفعتی برای پرسپولیس نیست که از مسیر کوبیدن و لِه کردن کادر فنی و بازیکنان عبور کند.

*از کادر فنی و بازیکنان تا مدیران، محکوم به تلاش بیشتر

در این که بخشی از توان بالقوه پرسپولیس تحلیل رفته است شکی نیست. این توان چه با تغییرات در کادر فنی روی داد و چه با جدایی مرحله به مرحله بازیکنان. حتی اگر در تمام موارد، نفرات هم تراز جذب شده بودند که در بعضی موارد چنین نبود، این میزان و نسبت از تغییرات به خودی خود مساله ساز تلقی می شد. حالا این که چه میزان از این پروژه تحلیل بردن پرسپولیس هدایت شده بود و چه میزان ناخواسته اتفاق افتاد خود به مجال دیگری برای بررسی نیاز دارد ولی در کل منکر شدن هرگونه برنامه ریزی برای این منظور، قابل قبول نیست هرقدر هم که بخواهیم، ساده لوحانه به قضایا نگاه کنیم.

قبل از این هم نوشته بودیم با شرایط پیش آمده، پرسپولیس برای رسیدن به قهرمانی به به کارگیری درصد بیشتری از توان خود  برای قهرمانی نیاز دارد. پس ذهن ها و ساق ها باید بیشتر کار کند. پرسپولیس اگر به قدری پتانسیل داشت که مثلا با 70درصد قوا هم به خواسته خود می رسید الان باید از 90درصد توان استفاده کند. این عدد کار را سخت می کند ولی در مرز غیر ممکن حرکت نمی کنیم. ما ناچار از اشتباهات کمتر و بهره وری بیشتر هستیم. کاری که فقط در حیطه فعالیت کادرفنی و به ویژه سرمربی قرار دارد.

به بیان ساده تر می خواهیم بگوییم پرسپولیس در ترکیب کادرفنی و بازیکنان، ابزار رسیدن به قهرمانی را دارد ولی هر یک از آن ها باید در سطح بالاتری از کارایی فصل قبل خود باشند. در این جاست که مسایل انگیزشی، ذهنی، بدنی، تمرین و تاکتیک اهمیت پیدا می کند. در این شرایط باید در نظر بگیریم که بر اساس تحلیل ها به عنوان مثال کادرفنی استقلال در قواره ای نیست که بتواند از تمام ظرفیت بازیکنان خود استفاده کند و این همان جایی است که کادرفنی پرسپولیس باید درست سر پیچ، رقیب خود را غافلگیر کند. منظور از سرپیچ لزوما دربی نیست.

پرسپولیس باید به هوادار نشان دهد که خود را در مسیر دلخواه قرار داده است و از کاستی های خود می کاهد، در این حالت پرسپولیس همان تیمی است که تکلیف قهرمانی را مشحص می کند.

البته همه این ها جدای از آن کاری است که بخش مدیریتی باید انجام بدهد از تلاش برای کم کردن مشکلات تا نقل وانتقالاتی که در پیش است. در واقع خود این بخش کار مطلب مفصل و جداگانه دیگری را طلب می کند.

*داوران کارشان را می کنند، جلوی اشتباهات خودمان را بگیریم

مسایل تاثیرگذار زیادی برای رقم خوردن سرنوشت رقابت ها وجود دارد. قطعا داوری ها و البته عملکرد کمیته انضباطی از جمله این موارد است ولی مساله این است که در سال های گذشته، هر چند به این موارد می پرداختیم تا حداقل فضا برای تاخت و تاز دیگران خالی نماند ولی تمام قهرمانی ها را مدیون این مساله بودیم که در حقیقت درونی خودمان، تفکر حاکم این بود که باید قهرمانی را از چنگ همگان بیرون بکشیم. فرق داد و فریادهای پرسپولیس با دیگران در این نکته بود که آن ها اسیر حرف ها و ادعاهای شان بودند ولی پرسپولیس حرفش را می زد ولی بعد با این باور که سرنوشت را خود باید تعیین کند، راه خویش را می رفت.

حالا هم اوضاع از همین قرار است. بر اساس عرف فوتبال ایران، اصلا قرار نیست در یک بازی مثل دربی لزوما قضاوت بدون اشتباه را شاهد باشیم و اشتباه هم که روی دهد بر اساس همان عرفی که گفته شد قرار نیست به سود استقلال نباشد. پس پرسپولیسی برنده است که روی کار خودش متمرکز باشد. این که استقلال در هفته های گذشته از اشتباهات داوری بهره برده است یک حرف است و این که حریفان ما هم از اشتباهات ما سود برده اند یک بحث دیگر. جلوی اشتباهات داوران را نمی توانیم بگیرم ولی جلوی اشتباهات خودمان را چطور؟

*تکلیف لیگ را پرسپولیس تعیین می کند

یک نفر در حمایت از سرمربی تیم و البته در واکنش به یک هتاکی در شبکه های اجتماعی توئیت زده بود؛ «یحیی بهترین مربی ایرانیه حال حاضره. (حالا) هافبک ها تو بازی 4تا پاس سالم نمی دن بعد به یحیی توهین می کنن. یک صحنه از بازی نشونم بدین که تعویض منطقه (بازی) داشته باشیم یا بیشتر از 4-5تا پاس رو به جلو داده باشیم. پاس های بلند همه شون اشتباه و هزارتا ایراد دیگه»

به این ها موارد دیگری را هم اضافه کنم. مثلا از فینال تا پایان بازی با سپاهان را نگاه کنیم و ببینیم گل ها را چگونه خوردیم، پنالتی ها و موقعیت ها را چگونه دادیم. بعضی ایرادها، مرتب تکرار می شود.

در آن توئیت هم از جهتی درست گفته شده بود ولی، این معایب را چه کسی، چگونه و کجا باید مرتفع کند؟ این معایب از تمرینات، روش بازی و آرایش نفرات می آید. از سوی دیگر ما که لیگ قهرمانان را تا فینال رفتیم، می دانیم هر چند فقدان عیسی، شجاع و بشار یک جاهای خالی را در تیم ایجاد کرد ولی به استناد همان بازی ها، توان رفع این مشکلات از کادر فنی دیده شده است. در هر صورت هم قرار نیست با بروز مشکلات و نقص ها خیلی سریع پشت یکدیگر را خالی کنیم. باید خودمان را به تعادل برسانیم و قطعا اگر این ترس و رویکرد توجیه گرایانه و قضاوت های تک بُعدی را کنار بگذاریم، پرسپولیس همچنان در موقعیتی قرار است که تعیین می کند قهرمان لیگ خودش خواهد بود یا دیگری. با تمام بی مهری ها، نا داوری ها، پول هنگفتی که باید به بودیمیر بدهیم و نقل وانتقال نیم فصلی که نمی دانیم سرانجامش چه می شود این ما هستیم که اگر اراده و درست عمل کنیم، تکلیف قهرمانی را مشخص می کنیم. باید ترس های کاذب را از خود دور کنیم که منجر به برخوردهای استرسی و سلسله اشتباهات می شود. این حرف را همه باید جدی گرفت، چون وقوع آن را از هواداران تا کادرفنی و بازیکنان شاهد هستیم.

لینک کوتاه : https://arteshesorkh.com/index.php/p/137720

نظرت رو بنویس

از حروف انگلیسی استفاده نکن

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر فقط کاربرانی که در سایت ثبت نام کرده باشند میتوانند نظر ثبت کنند.
جهت ثبت نام میتوانید اینجا کلیک نمایید.

اولین نفری باشید که نظرش را ثبت می کند.