مارگزیده ای که نمی ترسد!

فصل نقل وانتقالات در فوتبال ایران به نیمه رسیده و حالا همه نگاه ها معطوف به تحولات رخ داده در تیم های بزرگ است؛ اینکه باشگاه ها چه بازیکنانی را جذب می کنند و چطور برای حضور در لیگ پانزدهم آماده می شوند. با این حال اما دست کم در مورد باشگاه پرسپولیس، این روزها علاوه بر شایعات مربوط به آمد و رفت بازیکنان، خبرهای فوق العاده نگران کننده دیگری هم به گوش می رسد؛ اخباری در مورد شکایات متعدد بازیکنان خارجی این تیم به فیفا که هر لحظه ممکن است باعث مجازات و محرومیت شدید این باشگاه شود. طی همین چند روز اخیر هشدارهای زیادی در مورد شکایت افرادی نظیر ممدوتال، تیاگو فراگا، گابریل و ژوزه از پرسپولیس رسانه ای شده و در کنار انتشار هرکدام از آنها، حرف وحدیث هایی هم پیرامون کسر امتیاز به گوش رسیده است. عجیب اینکه همچنان هیچ اراده ای برای برخورد ریشه ای با این معضل وجود ندارد و تصمیم گیران کماکان تلاش می کنند با حل موردی پرونده ها و به تعویق انداختن بررسی بعضی دیگر از آنها، مسوولیت را از خودشان رفع کنند.

 مارگزیده ای که نمی ترسد!
چند فصل پیش پرسپولیس تاوان بدحسابی با بازیکنان خارجی اش را به بدترین شکل ممکن پرداخت. این تیم در لیگ هفتم حرفه ای در کنار سپاهان در یک کورس فشرده قهرمانی قرار داشت، با این حال همان روزها یکی از بازیکنان خارجی قدیمی قرمزها به نام رافائل ادرو از باشگاه شکایت کرد و در نهایت باعث شد 6 امتیاز حیاتی از سرخپوشان کم شود. ابلاغ این حکم به باشگاه در میانه های فصل یک بحران جدی را به وجود آورد و چیزی نمانده بود که باعث از دست رفتن جام شود، اما در ادامه سپاهانی ها هم به خاطر وقایع ورزشگاه فولادشهر و صدمه دیدن سرباز احمدی سه امتیاز جریمه شدند تا شرایط تا حدودی تعدیل شود. پرسپولیس در آن فصل در دقیقه 97 قهرمان ایران شد، اما مسوولان باشگاه هرگز از حادثه تلخ کسر امتیاز درس نگرفتند تا همچنان پرسپولیس با سایه این کابوس زندگی کند. اگر از جست وجوگر گوگل استفاده کنید، خواهید دید که طی همین چند روز اخیر، چندبار شایعه آغاز لیگ پانزدهم با امتیاز منفی برای پرسپولیس در سطح رسانه ها منتشر شده است.

 دو حقیقت تلخ
انتشار گاه و بیگاه خبر شکایت یک خارجی از پرسپولیس، به طور همزمان دو حقیقت تلخ را برای هواداران مشخص می کند که نخستین آنها، کیفیت بسیار پایین اغلب بازیکنانی است که برای حضور در این باشگاه به ایران آمده اند. همان رافائل ادرو که برای پرسپولیس 6 امتیاز منفی سوغات آورد، همین ممدوتال که حرفش مطرح است و حتی بازیکنی مثل تیاگو فراگا؛ کدام یک از اینها ارزش آن را داشتند که با دستمزد بالا به ایران بیایند، در بهترین نقطه تهران ساکن شوند، به فیفا شکایت ببرند و در نهایت ضمن محکوم کردن باشگاه و خدشه دار کردن اعتبار فوتبال ایران، اصل و فرع پول شان را بگیرند؟ آیا فردا که همین تادو به یکی از شاکیان احتمالی پرسپولیس تبدیل شود، نباید حسرت بخوریم که اصلا چطور پای چنین بازیکنی به فوتبال ایران باز شد؟ حقیقت تلخ دوم مربوط به اطمینان مدیران پرسپولیس از کوتاه بودن دوران مسوولیت شان در این باشگاه است. متاسفانه اینطور به نظر می رسد که بسیاری از دست اندرکاران پرسپولیس در زمان معطل کردن طلبکاران خارجی، استدلال شان این بوده که منابع مالی موجود را خرج کارهای مهم تری کنند و تسویه با این بستانکاران را برای مدیران بعدی به ارث بگذارند! اگر یک مدیرعامل می دانست که قرار است چند سال در پرسپولیس کار کند، شاید محال بود که از پرداخت طلب 20 هزار دلاری یک بازیکن شانه خالی کند و اجازه بدهد مدتی بعد همین فوتبالیست رقمی بسیار بیشتر از عدد اولیه را از باشگاه بگیرد و لذت ببرد. وقتی همه می دانند که در پرسپولیس هر سه ماه یک بار کادر مدیریتی عوض می شود، طبیعی است که کسی به فکر تسویه حساب با طلبکاران، آن هم از نوع خارجی اش نباشد و دل به اطاله دادرسی ببندد!