مجتبی محرمی: نزدیک بود روز دربی خواب بمانم،پدرم بیدارم کرد/پروین هر کس را دوست داشت به او فحش می داد!

اگر از يك هوادار پرسپوليس بخواهيم از چند ستاره تاريخ اين باشگاه نام ببرد، چه جوابي خواهد داد؟ همايون بهزادي، علي پروين، ناصر محمدخاني، احمدرضا عابدزاده، فرشاد پيوس، علي دايي، مهدي مهدوي كيا، علي كريمي و... اما اگر بخواهيم از يك ستاره خاص با شيطنت هاي به ياد ماندني و تماشاگرپسند نام ببرد، بي شك پاسخ خواهد داد: مجتبي محرمي! بازيكني جنگنده و باهوش آن هم با شماره كفش 39!

در مورد زندگي شخصي و غيرفوتبالي مجتبي محرمي حرف و حديث فراوان است اما مدت هاست نابغه فوتبال كشورمان عاقلانه مسير ديگري را انتخاب كرده و سعي دارد از حاشيه ها فاصله بگيرد هر چند به قول خودش گهگاه مغلوب ما خبرنگاران مي شود مثل همين امروز!

نه بابا! شب قبل از بازي يا منزل خودمان بوديم يا اينكه با استقلالي ها و پرسپوليسي ها دور هم يك جايي جمع مي شديم و شب را هم با خيال راحت تا صبح مي خوابيديم. خوب خاطرم هست كه يك روز تخت خوابيده بودم كه خدابيامرز پدرم هوشنگ محرمي مرا از خواب بيدار كرد!

بله، آمد طبقه بالا و وقتي ديد خوابم، پتو را از روي من برداشت، آن طرف انداخت و با صداي بلند داد زد كه مگر امروز با استقلال بازي نداريد؟! خدا رحمتش كند. بعضي وقت ها كه تلفن خانه مان زنگ مي خورد، گوشي را برمي داشت و خودش را جاي من مي گذاشت و حتي مصاحبه مي كرد!

نمي خواهم از خودم تعريف كنم اما واقعاً هيچ استرس يا ترسي نداشتم.

در دربي كسي را نزدم اما (كمي فكر مي كند و سپس ادامه مي دهد) خاطرم هست روزي فرشاد پيوس يك بازي دوستانه با يكي از مناطق شهرداري ترتيب داده بود. به همراه پرسپوليس به زمين پاس رفتيم تا بازي كنيم. آن روز من از روي سرگرمي رفتم و در خط حمله بازي كردم. اتفاقاً تيم حريف مدافعي داشت كه كلاً بازي را ول كرده بود و فقط مرا مي زد! به طرف گفتم كه آقاجون! ما آمديم اينجا دور هم باشيم و بازي دوستانه است، اين چه وضعي است؟ چرا چپ و راست مرا مي زني؟ جواب داد كه فوتبال همين است ديگر، پينگ پنگ كه نيست! گفتم باشد، خودت ضرر مي كني ها! بعد ادامه داد و... (از تعريف كردن ادامه ماجرا طفره مي رود.)

امان از دست شما خبرنگاران! هر قدر ما مي خواهيم از اين داستان هاي دوران جواني بگذريم، اما مگر شما مي گذاريد! هيچي در يك صحنه آمد مرا بزند و من هم بدنم را جوري ستون كردم كه طرف با صورت و كتف زمين خورد. كتف و فكش شكست و با برانكارد او را به بيمارستان بردند. يك مقدار دلم سوخت ولي خودش اين طوري مي خواست!

محمدآقا شوخي كرده است اما به هر حال او، ناصر محمدخاني و حميد درخشان بزرگ تر ما بودند و نمي توانستم ببينم كسي بي احترامي مي كند يا خطاي بدي روي آنها انجام مي دهد. گذشته ها گذشته ديگر!

توي اتوبوس داشتيم با وحيد قليچ شوخي مي كرديم كه به اصطلاح به تيم روحيه بدهيم كه آن اتفاق افتاد. به هر حال در پرسپوليس همیشه كوچك تر و بزرگ تری رعايت مي شد و اگر هم من با وحيد شوخي مي كردم، چند سال بود كه رفيق بوديم و... گفتم كه ما داريم شوخي مي كنيم، تو مي خندي؟! (اصلاً راضي نمي شود كه ادامه داستان را تعريف كند!)

(مكثي مي كند) پدرم مي آمد اما مرتضي... به هر حال دوست نداشتم حاشيه و جنجالي درست شود. يكي فحش مي داد، يكي فرياد مي زد و ممكن بود دردسر درست شود و خود مرتضي هم خيلي فوتبالي نبود.

(مي خندد) اتفاقاً مصطفي برادر ديگرم كه شهيد شد هم معروف بود. مرتضي از من هم معروف تر بود اما به هر حال... (سكوت مي كند).

تو را به خدا دوباره يك دردسر جديد درست نكنيد! مرتضي آن دوران جوان بود و حالا يك كارهايي هم كرد اما اگر هم شر بود، به بزرگ تر خودش هميشه احترام مي گذاشت و من مجتبي محرمي هم از او اين مسائل را ياد گرفتم.

كي سيروس را دوست نداشت؟ مرحوم سيروس با همه فرق داشت و هر وقت به منزل ما مي آمد، با مرتضي دوتايي گرم مي گرفتند و خيلي هم صميمي بودند. خدابيامرزدش.

بنويسيد ناصر محمدخاني و حميد درخشان. چشم بسته همديگر را پيدا مي كردند و بسيار راحت و خونسرد در دربي توپ مي زدند. به نظرم اين دو نفر دربي باز واقعي بودند.

عالي بود. مهدي هم فوتباليست خوبي بود و هم بچه مشتي و بامعرفتي است. هاشمي نسب هم به نظرم دربي باز بود.

ببينيد اتفاقاً سؤال خوبي را مطرح كرديد. اين روزها همه جا صحبت از نتيجه دربي و رفتن و ماندن مربيان است. اين به نظرم اشتباه است. حميد درخشان كاپيتان پرسپوليس بوده است. بازيكن بسيار تعيين كننده اي بود و دربي را هم خوب مي شناسد اما زدن اين حرف ها ممكن است تمركز او را به هم بزند. اگر به من باشد مي گويم حداقل 2 يا 3 سال به درخشان بايد فرصت داد، آن وقت نتيجه كار را بررسي كرد و...

شايد هم نمي توانستم مجيدي را مهار كنم چون بازيكن بسيار تكنيكي و خوبي است اما راستش را بخواهيد خيلي حرص مي خوردم و هميشه مي گفتم كاشكي جلوي فرهاد بازي مي كردم و مي ديديم مي توانم او را بگيرم يا نه؟

به خدا خسته شدم! يعني منِ مجتبي محرمي يك صحنه فني خوب در دربي نداشتم؟ هر وقت دربي نزديك مي شود، همه درباره اين دو داستان مي پرسند اما امروز مي خواهم جواب شما را بدهم. در مورد دعوا با امير كه من اشتباه كردم. نبايد آن صحنه به وجود مي آمد و به اندازه كافي هم توضيح داده ام ولي درباره ماجراي عابدزاده مي خواهم براي اولين بار يك چيزي را بگويم...

عجله نكنيد! اصلاً شرط بندي ای وسط نبود. گفتم كه براي اولين بار اينجا مي گويم كه همه چيز در يك لحظه اتفاق افتاد. دروازه عابدزاده را كه آن روز در استقلال توپ مي زد، باز كرديم و من هم خيلي خوشحال بودم. ناگهان به ذهنم رسيد كه با عابدزاده شوخي كنم و آن شيطنت اتفاق افتاد. اصلاً هم فكر نمي كردم دوربين روي من زوم باشد يا كسي متوجه شود. بعداً كه فيلم و عكس هاي بازي پخش شد، علي آقا پيشنهاد داد كه بگوييم ماجرا شرط بندي بوده است!

آن زمان مثل حالا كه نبود. مربيان از شاگردان خود دفاع مي كردند و علي آقا هم از سر دلسوزي و براي آنكه دچار مشكلات بيشتر نشوم، گفت بگوييم شرط بندي بوده و... در واقع شرط بندي دروغ بود و آقاي پروين از سر دلسوزي آن حرف را زد (نيشخند مي زند). ديديد بالاخره حرفي را از زير زبان ما كشيديد كه تا به حال نگفته بودم؟!

(لبخند مي زند) نه! روي هيكل داداشم مرتضي حساب كرده بودم! (دوباره مي خندد!) البته حتماً از قول من بنويسيد دروازه بان روي دست احمدرضا نيامده و آن موضوع هم يك شوخي بود. روابط ما دو تا خيلي خوب و دوستانه بود و هنوز هم اين رفاقت وجود دارد.

اي بابا! اين هم از آن حرف هاست. چه كسي گفته مادر مهدي مرا نفرين كرده؟ ما توي خانه حاجي فنوني (پدر مرتضي و مهدي) بزرگ شديم. حاج خانم هم هميشه به ما لطف داشت. قبل از يكي از دربي ها چند روز خانه فنوني زاده ها بوديم و روز بازي با استقلال يك لگدي من به طرف مهدي انداختم. بعداً به شوخي گفتند كه مادر مهدي گفته است مجتبي اين طرف ها پيدايش نشود كه البته سر به سرم مي گذاشتند و جدي نبود!

خواهش مي كنم اين كلمات را نگوييد. كل كل چيه؟!

نمي گذاريد سرمان توي لاك خودمان باشد. راستش را بخواهيد بيشتر با شاهين و شاهرخ بياني كري داشتيم و بعد از اين دو تا رضا احدي! راضي شديد؟!

همان درگيري و دعواي معروف كه من شروع كردم. با او خيلي رفيق بودم و هنوز هم هستيم. آن روز عصباني شدم و... اما مهم اين است كه بلافاصله آشتي كرديم و ماجرا تمام شد و رفت پي كارش.

ايشان مربي ما بود. بايد هم تذكراتي مي داد و...

مي دانم منظورتان چيست. علي آقا هر كس را بيشتر دوست داشت، بيشتر به او فحش مي داد و منظور خاصي هم نداشت. ما به آقاي پروين مثل پدر يا برادر بزرگ تر خودمان نگاه مي كرديم و از ته دل دوستش داشتيم. آن روزها فحش هاي علي آقا هم نمك رختكن پرسپوليس بود!

(كمي فكر مي كند) محمدحسن انصاري فرد و خدابيامرز فريبرز مرادي كه ضمناً از فحش هاي علي آقا هم در امان بودند!

از لحاظ قيافه؟!

از مادر زاييده نشده است! (خنده جمعي، محرمي فقط با چند خبرنگار رابطه دوستانه دارد و فقط با آنها شوخي مي كند. او بعد از اين شوخي گفت ننويسي يه وقت فكر كنن جدي گفتم ها!) از شوخي گذشته همه خوب هستند و خيلي ها از ما بهتر بوده اند.

برعكس! همين الان برويد و از آقايان زماني، خوشخوان، عسگري، بهلولي و... بپرسيد كه رابطه آنها با من چگونه بوده است! اين حرف ها را باور نكنيد. شايعه است!

بارها اين حرف را زده و از تماشاگران پرسپوليس تقاضا كردم اين شعارها را سر ندهند. شما هم لطفاً از قول من بنويسيد كه آن محرمي تمام شد و به تاريخ پيوست. من در اين سن و سال اصلاح شده ام. مي خواهم زندگي جديدي آغاز كنم. اين حرف ها و شعارها به نفع محرمي نيست و كمكي كه نمي كند هيچ، ضربه هم مي زند. اگر هواداران پرسپوليس مرا دوست دارند، خواهشاً ديگر اين شعارها را در آزادي سر ندهند.

صد درصد! هم به اردو مي روم و هم تا آنجايي كه از دستم برآيد، به بازيكنان جوان كمك مي كنم.

دارد! همين محمد نوري مي تواند بزند اما نمي زند. محمد به عنوان كاپيتان تيم بايد آن اتفاق و خراب كردن پنالتي را فراموش كند و در صورت دستور حميد درخشان برود و پنالتي بزند. به خودش هم اين حرف ها را خواهم زد.