نگاهي به بازي پرسپوليس در مقابل پاس

پرسپوليس حتى در خانه و حتى در مقابل پاس قعر جدولى نيز در حد محلات بازى مى كند. البته پاس هم دست كمى از حريفش نداشت و در مجموع فوتبالى ديديم كه عارى از جذابيت هاى اين رشته ورزشى بود.
كرانچار از بازى هاى اخير تيمش راضى است و احساس مى كند كه ديگران هم بايد زاويه ديدى مشابه او داشته باشند! مربى كروات در اهواز نيز به هيچ عنوان از بابت شكستى كه نصيب شاگردانش شد احساس ناراحتى نكرد و با گفتن اين جمله كه «ما بدشانسى آورديم» طورى درباره اين مسابقه حرف زد كه انگار پرسپوليس ۹۰ دقيقه سوار بازى بوده و ده ها موقعيت گل داشته است.
بالطبع تا زمانى كه سرمربى قرمزها چنين زاويه ديد يك سويه اى به قضايا داشته باشد امكان ايجاد تحول كيفى غيرممكن مى شود، زيرا ابتدا بايد ايراد را پذيرفت تا بشود برطرفش كرد و مسأله اينجاست كه كرانچار هيچ عيبى را نمى پذيرد.
•••
پرسپوليس در كدام صحنه از بازى اش با پاس نشانه هاى تيم بودن را بروز داد؟ آيا لحظه اى را سراغ داريد كه طى آن تعداد پاس هاى رد و بدل شده ميان ميزبان به عدد ۳ رسيده باشد؟ آيا همه بضاعت تيمى كه بايد به اندازه مخارجش بازى كند و نمى تواند، همين است؟تيمى كه كرانچار ساخته در هيچ يك از خطوط سه گانه اش «زوجى» كه با هم هماهنگ باشند را در اختيار ندارد. در اين تيم هافبك هاى تكنيكى بيشتر از اينكه مكمل يكديگر باشند و يا براى رد و بدل شدن توپ ميان همديگر رغبتى به خرج دهند، دوست دارند تا با بازى انفرادى شان، خودى نشان بدهند.
•••
اگر سوشا مكانى آن پاس گل را به ميثم بائو نمى داد پرسپوليس تا چند سال ديگر هم نمى توانست دروازه ميهمانش را باز كند. بعد از گل و با توجه به اينكه سفيد و سبزها جلو كشيدند، پيش بينى مى شد كه ارتش سرخ بتواند حداقل در ضدحملات موفقيت هاى مناسبى را خلق كند اما صرف نظر از شوت خليلى كه تير دروازه پاس را لرزاند، هيچ اتفاق تيمى ديگرى نيفتاد كه بتوان آن را به تمرينات و برنامه هاى كرانچار ربط داد.
آرى، پرسپوليس حتى در شرايطى كه حريفش دفاع نمى كرد هم نمى توانست موقعيت خلق كند و اين بدان خاطر است كه كرانچار مدام دست به تركيب تيمش مى زند و با تغييراتى كه به وجود مى آورد اين امكان را از شاگردانش مى گيرد تا با يكديگر به هماهنگى برسند.