نگران نباش... ما برانکو را داریم

دقیقا روز بازگشت علی پروین پس از دوری 5 ساله اش از فوتبال بود که در ورزشگاه کارگران -محل تمرین آن روزهای پرسپولیس- ولوله ای به پا شده بود. بازیکنان در زمین درحال تمرین بودند. هواداران روی سکوها فریاد سلطان سلطان سر می دادند. در جایگاه خبرنگاران که تنها چند خبرنگار رسانه های قدیمی در حال تردد بودند، بیشتر هوادارانی بودند که آن جایگاه را هم گرفته بودند. راستش را بخواهید آن زمان نه خبری از روزنامه های پرتعداد بود نه خبری از کانال ها و رسانه های مختلف سایبری و اینترنتی.

ولوله ای در کارگران به پا بود و هر کس برای خودش سودایی در سر داشت. در این میان به واسطه یک دوست قدیمی در نزدیکی های علی پروین ایستاده بودم و او با همان نگاه سرد و مغرورش به بازیکن ها نگاه می کرد و از حمید درخشان که آن روزها مرد همه کاره فنی پرسپولیس بود، سوالاتی می پرسید. به هرحال او به عنوان مرد بی شکست پرسپولیس و به عنوان سرمربی به تیم بازگشته بود و می خواست با دیدن توانایی های فنی بازیکنان، آن ها را درلیست نگه داد یا خط بزند.

هنوز صدای علی پروین در گوشم زنگ می زند که از درخشان پرسید: "این پسر موبوره کیه، که موهاش لخته؟!" درخشان پاسخ داد: "علی آقا این اسمش علی کریمی است. بازیکن بدی نیست و...!"

علی پروین که ابهتش همواره در میان پرسپولیسی ها زبانزد بوده و خواهد ماند، بدون اینکه بگذارد صحبت های درخشان تمام شود، به میان حرف های شاگرد سابقش آمد و گفت: "این بچه کارش درسته. معلومه فوتبال بلده. روی این میتونیم خیلی حساب کنیم. این رو نگهش دار. اسمشم بنویس تو لیست"

خیلی ها به صحبت های علی پروین تردید داشتند، 5 سال دوری او از فوتبال و اتفاقاتی که در مقدماتی جام جهانی 1994 آمریکا رخ داد، باعث شده بود تا خیلی ها به سلطان فوتبال ایران و فوتبال فهمی اش شک کنند، اما بعدها ثابت شد که همین "پسر موبوره" که علی پروین گفت، به چه اسطوره ای تبدیل شد.

در همان گیرودار هواداران پرسپولیس که گویی "نگران بودن " و "حرص خوردن" شغل دوم آنهاست، از خریدهای پرزرق و برق استقلال تعریف می کردند و اینکه چه بازیکنانی به استقلال رفته و قرار است در نیم فصل به این تیم بروند.

در این میان تعدادی از آنها کنار وحید قلیچ مربی معتمد علی پروین در پست دروازه بانی مشغول صحبت با او بودند. آنها با نگرانی به قلیچ می گفتند: "آقا وحید فلانی و فلانی و فلانی و... به استقلال رفته و می روند، خیلی تیم شان خوب شده، چه باید بکنیم؟"

... و چهره وحید قلیچ و پاسخ او هرگز از ذهنش نخواهد رفت که پاسخ داد: "ولشون کنید، بذارید همه برن استقلال ما علی آقا رو داریم. سلطان اومده. می فهمین یعنی چی؟ سلطان برگشته. مطمئن باشین هیچ تیمی جلودارمون نیست و از این به بعد هرچی جام هست درو می کنیم. بزرگتر از لوتارماتئوس که نداریم، بگذاری او هم به استقلال برود. آقا ما علی سلطان را داریم. پس ناراحت نباشید."

خود من به این جملات وحید قلیچ شک کردم. ماچه می گوییم او چه جواب می دهد. نکند اتفاقی برای او افتاده؟ نکند مریض شده؟ چرا اینگونه پاسخ هواداران نگران را می دهد؟

اما...

علی پروین به محض آمدن به پرسپولیس پس از 5 سال دوری تنها سه بازیکن به این تیم اضافه کرد. سه بازیکن در سه خط.

 نادر محمدخانی در دفاع مرکزی، حمید استیلی در خط هافبک و پایان رأفت در خط حمله.

نتیجه چی شد؟ قهرمانی پرسپولیس در تمام جام های فوتبال ایران در دو سال پیاپی.

تمام جام های ایران.


نمی دانم چرا امروز پس از شنیدن و خواندن دلواپسی های هواداران پرسپولیس در این "ستون بی ستون" یاد جملات معنادار وحید قلیچ افتادم: "بگذارید هر کس و هر بازیکنی که می خواهد به استقلال برود، ما علی پروین را داریم. "

حالا من با زبان بی زبانی باید بگویم بگذارید هر کس که دوست دارد به استقلال برود، یا هر بازیکنی که دلش با پرسپولیس نیست، برود. به سلامت. پشت سرش آب نمی ریزیم و برای بازگشتش لحظه شماری نمی کنیم. اما امیدواریم سلامت باشد.

 نگران نباش... ما برانکو را داریم.

نویسنده: حامد وفایی