نیمکت؛ ضعف بزرگ پرسپولیس که رفع شد

یکی از مشکلات و معضلات پرسپولیس و برانکو در فصل گذشته بخصوص نیم فصل دوم نداشتن بازیکن قابل و با کیفیت روی نیمکت بود چنانچه وقتی تیم به لحاظ تاکتیکی دچار مشکل می شد و یا مقابل حریف به مشکل می خورد عملا پروفسور گزینه چندانی برای تغییرات نداشته باشد. این مساله با محرومیت ها و مصدومیت ها در هفته ها و ماه های پرترافیک فصل تشدید می شد و پیشکسوتان باشگاه مدام روی نیمکت خالی و ضعیف به عنوان نقطه ضعف برانکو و تیمش یاد می کردند. با آنکه پرسپولیس با اقتدار در لیگ برتر قهرمان شد و در مواجهه فنی با حریفان خود خیلی کم به مشکل خورد اما در برخی از بازی های مهم نیاز به تعویض در ترکیب تیم احساس می شد تا ورق به سود پرسپولیس برگردد.

شاید اگر پرسپولیس یک هافبک دفاعی خوب روی نیمکت داشت تنها نقطه تاریک فصل قبل که شکست در شهرآورد برگشت بعد از شش سال اتفاق افتاد هم رقم نمی خورد یا در لیگ قهرمانان شرایط به شکل بهتری پیش می رفت. نمونه اش بازی برگشت با الهلال در حالی که پرسپولیس برتری نسبی داشت و می توانست با تغییراتی در فاز حمله ضربه نهایی را به حریفش بزند اما دست برانکو خالی بود و دقیقه 90 علوان زاده را به زمین فرستاد که طبیعتا با توجه به زمان کم و کیفیت این بازیکن نمی توانست منجر به تغییر نتیجه شود. تساوی در آن مسابقه و البته بازی برگشت با الریان در تهران صعود پرسپولیس از گروهش را به ضعیف ترین حالت ممکن رساند اگر کار بزرگ الهلال در دوحه نبود پرسپولیس خیلی زود از لیگ قهرمانان حذف می شد.

پرسپولیس سال قبل و در مقطع فعلی سه بازیکن فوق العاده کارآمد مثل سیدجلال حسینی، وحید امیری و علیرضا بیرانوند جذب کرد و با بازگرداندن ماهینی و حفظ ستاره های فصل قبلش تیم کاملی تشکیل داد. البته در نقل و انتقالات سال گذشته سه خارجی ناکارآمد باعث شد عملکرد باشگاه در این مقطع بالانس شده و وقتی ساسان انصاری رفت و دو بازیکن سرباز شدند تیم خالی تر از همیشه به نظر می رسید.

پرسپولیس نسبت به تیم ابتدای فصل و به تدریج از هفته چهارم فصل تا اوایل اسفندماه نفراتی مثل گولچ، انصاری، پلی یانسکی، پریموف، نوراللهی، عالیشاه، زاهدی، رحمتی و نهایتا رضاییان را از دست داد و به جای این 9 نفر چهار بازیکن به نام های کرمی، نریمان جهان، کرملاچعب و رفیعی جذب کرد که به غیر از آخری از سه نفر دیگر بازی نگرفت. شرایط فصل قبل پرسپولیس روی نیمکت آنقدر سخت و بد شده بود که در بسیاری از بازی ها برانکو دو دروازه بان را روی نیمکت می نشاند و بقیه نفرات هم جوان هایی مثل طاهرخانی، آقایی و کرملاچعب بودند. مهم ترین نیمکت نشین ها هم علیپور، کرمی و نریمان جهان بودند که برانکو فقط به نفر اول اعتماد و اعتقاد داشت.

امسال اما به نظر می رسد شرایط متفاوتی را شاهد خواهیم بود و با اینکه برخی هواداران پرسپولیس از نحوه یارگیری باشگاه شان رضایت ندارند اما پر و پیمان بودن نیمکت نسبت به فصل قبل بخصوص نیم فصل دوم کاملا مشهود است.

به هر حال اگر کامیابی نیا و نوراللهی را قطعا پرسپولیسی بدانیم و فهرست تیم با همین نفرات مشخص می شود نیمکت پرسپولیس نسبت به فصل قبل چقدر بهتر شده و تا چه حد قابل اطمینان تر به نظر می رسد. حالا اگر بازیکنان فصل قبل را در ترکیب اصلی بگنجانیم و ارنج بازی های پایانی را در زمین بچینیم، نیمکت پرسپولیس شامل نفراتی مثل خلیل زاده، نعمتی، علیپور، نوراللهی، ربیع خواه، رادوشوویچ، مصلح و جوان هایی مثل علوان زاده، طاهرخانی و درویش وند به علاوه جوانان تازه وارد خواهد بود که از این جمع بعید است برخی بازیکنان جوان خیلی راحت راهی به فهرست 18 نفره پیدا کنند اما با مرور اسامی و کیفیت نفرات ذخیره به نظر می رسد شرایط نیمکت پرسپولیس نسبت به قبل پیشرفت محسوسی داشته و دست برانکو برای تعویض کاملا باز خواهد بود.

هر چند شاید نظر برانکو این باشد که مثلا از همان ابتدا به همه بازیکنان تازه واردش در ترکیب اصلی میدان دهد و اصلا به همین مظور آنها را جذب کرده اما اگر این اتفاق نیفتد و بازیکنانی مثل مصلح، نعمتی و خلیل زاده روی نیمکت بنشینند یا مهره ای مثل نوراللهی در جمع ذخیره ها باشد هر دو مدافع میانی ملی پوش پرسپولیس، ماهینی مدافع چپ احتمالی ترکیب اصلی، امیری و احمدزاده به عنوان هافبک های کناری و البته کامیابی نیا در نقش تنها هافبک دفاعی تیم جای محکمی در ترکیب اصلی نخواهند داشت و خیلی خوب می دانند با کوچکترین لغزش جای خود را به گزینه های شاخص روی نیمکت می دهند.

این مساله مثل فصل قبل در مورد بیرانوند و رادووشویچ هم وجود خواهد داشت و اضافه شدن جوان های شاخص به علاوه مهره هایی مثل علیپور، ربیع خواه و علوان زاده هم به اندازه کافی کار نفرات اصلی را سخت خواهد کرد که مجموع این شرایط می تواند به برانکو و پرسپولیس در فصل پرترافیک و دشوار پیش رو کمک کند.

هنوز یادمان نرفته که نیمکت خالی پرسپولیس در سال گذشته چه معضلاتی برای این تیم به بار آورده بود. این معضل جدا از داستان دست های خالی برانکو برای تعویض در کیفیت برخی بازیکنان اصلی این تیم هم تاثیر منفی گذاشته بود به طوری که مثلا محسن مسلمان با آگاهی از اینکه بعید است برانکو مثلا نریمان جهان را به جای او در ترکیب بگذارد در برخی مسابقات نمایش های ضعیفی ارائه کرد.

حالا اما پرسپولیس امیدوار خواهد بود مشکلات پیش گفته را نداشته باشد و رقابت بازیکنان برای رسیدن به ترکیب اصلی پرسپولیس برانکو را تبدیل به تیمی هیجان انگیز تر و با کیفیت تر خواهد کرد که به نظر می رسد در فصل پیش رو با تجهیز مدعیانی مثل سپاهان و استقلال و راه پرپیچ و خم در راه قهرمانی آسیا باید هم چنین باشد.