هادی جان! پرسپولیس هنوز ده نفره است

حالا سهم کاپیتان فقید پرسپولیس از دربی، یک عکس است که روی بازوبند کاپیتان استقلال نقش بسته و تشویقش در دقیقه 24.

وقتي پرسپوليس پر از مشكل و دردسر بود، وقتي داوران اشتباه مي كردند، باشگاه پول نداشت، بازيكنان معترض بودند، هواداران شكايت داشتند و سنگ روي سنگ بند نمي شد، هادي نوروزي كاپيتان تيم بود و شايد همان فشارها باعث شد شماره 24 ابدي پرسپوليس، همه چيز را در همين دنياي فاني بگذارد و سفر آخرت را آغاز كند.

شايد همين ها بود كه قلب مهربان هادي را از كار انداخت و او پروازش را شروع كرد. اين دومين دربي بدون هادي است و حال اعضاي خانواده و دوستانش هنوز خوب نشده. كساني كه با مهرباني هاي هادي سرزنده مي شدند، از نبودنش سرخورده هستند.

نوروزي گوشه گير و ساكت بود. از حاشيه ها فرار مي كرد و دلش مي خواست اهالي فوتبال اين را موضوع را درك كنند كه او با تمام وجودش براي پرسپوليس فوتبال بازي مي كند. از وقتي به پرسپوليس آمد، ده ها مربي و مدير به اين باشگاه آمدند و رفتند اما به غير از يك مقطع كوتاه، هادي هرگز از پرسپوليس دور نشد و در هر فصل، يكي از عناصر تهاجمي پرسپوليس بود.

هادي از فصل سيزدهم مي توانست كاپيتان اول پرسپوليس باشد اما براي آنكه رفاقتش را به محمد نوري ثابت كند، بازوبند را خودش به نوري داد اما پس از جدايي نوري، به سفارش بزرگترهاي تيم به خصوص كريم باقري، بازوبند را خودش در اين فصل بست.

چقدر دلش مي خواست در يك دربي با بازوبند كاپيتاني وارد زمين شود و مراسم ابتداي بازي را در كنار مهدي رحمتي، رفيق قديمي اش پشت سر بگذارد و سپس بازيكنان را جمع و جور كرده و به سمت سكوي پرسپوليسي ها ببرد تا به هواداران تعظيم كنند.

هادي چقدر از ابتداي فصل و در تماس هاي پياپي مي گفت: «اين تيم واقعاً خوبه، مي تونيم قهرمان بشيم چون برانكو واقعاً مربي خوبيه. ما همه چي داريم، فقط بايد خوش شانس باشيم. اگه بخوايم، هر تيمي رو شكست مي ديم.»

حالا سهم او از دربي، يك عكس است كه روي بازوبند كاپيتاني مهدي رحمتي نقش بسته و تشويقش در دقيقه 24. و سهم ما از هادي، فقط يك مشت خاطره است. خاطره از مصاحبه ها، عكس ها، ژست ها، تعصب به پرسپوليس، تعصب به هواداران، عشق به فوتبال، روحيه بالا، اخلاق بي نظير و بازوبندي كه سال ها براي بستن آن روي بازويش وقت صرف كرد.

از تمريناتش كه با وجود مصدوميت ادامه مي داد، پابه پاي بازيكنان ديگر مي دويد. بازيكنان جوان را به گوشه اي از زمين مي برد و فضاي حضور در پرسپوليس را براي آنها توضيح مي داد. با خبرنگاران هميشه رابطه گرم و دوستانه داشت. هيچ خبرنگاري به ياد نمي آورد كه هادي به او توهين كرده باشد. هرگز ادعايي بابت بزرگتري در پرسپوليس نداشت و هميشه در بازي هاي بزرگ، آماده گلزني بود.

هادي دربي فردا را نيز از دست داده اما از وقتي او رفته، پرسپوليس 10 نفره است. پرسپوليس مي برد اما غم بزرگي بر دل دارد. غم يادآوري خانه اي سرخ رنگ با سنگ لحد در يك روستاي كوچك حاشيه شهر بابل. خدايش رحمت كند.