هاشیمان: بنویس ذوب آهن، بخوان پایان!

ذوب آهن همیشه جایگاه خاصی در ذهن وحید هاشمیان خواهد داشت. تیمی که برای یک هدف خاص نشانه‌گذاری شده است.

این آخرین حضور ملی‌پوش سابق فوتبال ایران روی نیمکت پرسپولیس خواهد بود و این تیم چه با برد و چه در صورت شکست، سرنوشتی غیر از ترک نیمکت نخواهد داشت. در تصاویر مخابره شده از تمرین امروز او کنار کریم باقری همبازی پیشین‌ در تیم ملی و پرسپولیس با لبخندی بر لب بازیکنان را زیر نظر دارند، انگار بر خلاف آن چه که در ذهن دیگران گذشته، پایان کار هاشمیان در پرسپولیس آنقدرها هم برای این کادر ثقیل و دردناک نیست و همانطور که خودش برنامه دوشنبه گفت، او مامور است تا آخرین لحظه کارش را انجام بدهد.

این پایانی تلخ برای وحید هاشمیان در دوران کوتاه سرمربیگری‌اش در پرسپولیس خواهد بود. او ۱۳ تیر ماه به عنوان رهبر فنی جدید قرمزها معرفی شد و در حالی که بسیاری امیدوار بودند او فصل تاریک با گاریدو و کارتال را به باد فراموشی بسپارد اما با تنها یک برد در ۷ بازی نخست، مدیران باشگاه را به این جمع‌بندی رساند که حتی در صورت حصول پیروزی دوم نیز او نخواهد توانست کشتی پرسپولیس را دریای پرتلاطم لیگ برتر خارج کند.

هاشمیان امروز با همان شخصیت آرام و بدون انگه گلایه کند، به کنفرانس مطبوعاتی رفت و صحبتهایش را انجام داد. در مورد دیدار با ذوب‌آهن که حالا تبدیل به حریف خاص برای او خواهد شد اما جالب اینکه ذوب‌آهن در دوران بازیکنی وحید نیز یک نقطه خاطره‌انگیز بود.

در ۲۰ فروردین ۱۳۹۰ تیم آشفته علی دایی که شانس قهرمانی را از دست داده بود، برای دیدار با ذوب‌آهن راهی فولادشهر شد. آنها به دنبال کسب سهمیه آسیایی بودند و پس از شکست تلخ برابر استقلال، با نارضایتی شدید هوادارانشان، راهی جز پیروزی برابر ذوب‌آهن پیش‌روی خود نمی‌دیدند.

در این بازی پرسپولیس سه گل زد که آخرین گل را وحید هاشمیان با یک ضربه چیپ از داخل محوطه جریمه وارد دروازه شهاب گردان کرد و نتیجه را به ۳-۰ تغییر داد. یک خوشحالی عادی، برای یک گل خاص - بدون آنکه بداند این آخرین گل زندگی اوست.

پرسپولیس سپس در پنج بازی دیگر به میدان رفت و وحید هاشمیان هم در آنها حضور داشت اما نتوانست گلی به ثمر برساند. سرانجام در دیدار با پیکان برای آخرین بار پیراهن پرسپولیس را پوشید و برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد. خداحافظی مهاجمی که در بایرن مونیخ، بوخوم و هانوفر طعم گلزنی را چشیده و آخرین گل را به دروازه ذوب‌آهن زده بود.

حالا دست سرنوشت آخرین حضور او روی نیمکت پرسپولیس را باز هم به بازی ذوب‌آهن کشانده و احتمالا وحید به یاد بازی ۱۳۹۰ می‌افتد که آرام آرام از آن فوروارد تیزچنگ با استارتهای انفجاری فاصله می‌گرفت و خود را آماده وداع با زمین‌های فوتبال می‌کرد که بعدها در مصاحبه‌ای آن را تلخ و تجربه‌ای شبیه به افسردگی خواند، کابوسی که باز هم سراغ این مرد احترام برانگیز خواهد آمد: دوری از ریتم هفتگی و شور و نشاط یک تیم فوتبال که حتی روزهای شکست‌بارش هم پر از معناست.

ذوب آهن - پایان. آرزوی هاشمیان حداقل یک خداحافظی آبرومندانه است، درست مثل دوران بازیگری که دروازه ذوب آخرین یادگاری او را بعنوان فوروارد شاخص فوتبال ایران در خود جای داد...