هیلکوپتر ایرانی فرود آمد

مطلب بی مقدمه نوشتن یا مقدمه را «آخر مطلب نوشتن» هم عالمی دارد حالا آخر قصه است و و قت یک تکه کردن همه این نوشته های تکه تکه ..

« وحید هاشمیان » همانطوری که ساده آمد ، ساده رفت بدون هیچ حاشیه ای بدون هیچ درگیری وآشوبی ..

پسرک سر به زیری که روزگاری برای پاس تهران خوب گل می زد از آن دسته لژیونرهایی است که برای رسیدن به تیم ملی و لیگ آلمان تلاش کرد و زحمت کشید تا لباس هامبورگ و بوخوم را بدست آورد او آنجا آنقدر گل زد تا پیراهن سرخ بایرن مونیخ را بدست آورد اما آنجا توفیقی نداشت و به هانوفر رفت ..

خیلی ها بر این عقیده اند اگر وحید بعد از ستاره شدن در بوخوم و اختصاص دادن عنوان بهترین ژوكر (بازیكن تعویضی) بوندس لیگا به خود به جای رفتن به بایرن مونیخ به تیم دیگری می رفت الان مطرح تر بود.

وحید در این ارتباط پاسخ منطقی می دهد. بهترین تیم در آلمان بایرن مونیخ است و هر بازیكنی كه در این كشور شروع به فوتبال می كند نهایت آرزویش به بازی در بایرن مونیخ ختم می شود و شاید هیچ بازیكنی پیدا نكنید كه به پیشنهاد مونیخ نه بگوید و بالطبع من نیز از این قاعده مستثنی نبودم اما قسمت نبود .

او 15 گل برای تیم ملی ایران به ثمر رساند از گلزنان برتر تیم ملی کشورمان بود گلهای حساسی هم به ثمر رسانید . « هلیکوپتر ایرانی » لقبی بود که ژرمن ها به وحید دادند او که پروازهایش و سر زدن هایش زبانزد خاص و عام بود آرام آرام از اوج فاصله گرفت و پایین آمد ..

او سالهای آخر فوتبالیش را در پیراهن سرخ پرسپولیس گذراند و برای تیم محبوب پرسپولیس گلزنی هم کرد اما به یکباره و بعد از قرار گرفتن در لیست مازاد و همزمان در روز تولدش از فوتبال خداحافظی کرد .

تکه تکه های این مطلب دیگر گنگ نیست . من واقعا عاشق اخلاق وحید هستم ، تو اما فکر کن همه این ها برای مردی است که هیچ وقت قهرمان آسیا نشد ، آقای گل ایران نشد ، نشد که بیشترین بازی ملی را داشته باشد ، نشد که بادی در غبغب خود بیاندازد و محبوبیت را گدایی کند و با اخلاق بود شاید سوال شود چرا وحید را دوست داری ؟ اما وحید دوست داشتنی بود و هست گاهی می شود بی بهانه کسی را دوست داشت و با خاطراتش زندگی کرد .

نویسنده : سعید علیپور