وقتی پرزیدنت روحانی توجهی به ناله و شیون اهالی این شهر اشغال شده ندارد/ چرا آقای رئیس جمهور؟

پرسپولیس به شهرِ اِشغال شده ای می ماند که غارتگران بدون واهمه از مجازات مشغولند به تجاوز و چپاول.

شکست سه بر صفر  برابر لخویا فقط حاصل اتفاقاتی که طی ٩٠ دقیقه در زمین رخ داد، نبود. این شکست از چند روز قبل استارت خورد، از همان وقتی که مدیرعامل مستعفی این تیم بعد از ماه ها "حبس" و تنها چند روز بعد از "آزادی موقت" سراغ این "شهرِ اِشغال شده" آمد تا با استفاده از بستری که مدیریت مشعشع "گودرزی - خادم" مهیا کرده سهم خویش از غنایم را مطالبه کند.

وزیر ورزش و نماینده تام الاختیار ایشان پرسپولیس را چنان بی حرمت کرده اند که یک زندانی به نام "سیاسی" به خود اجازه می دهد پرسپولیس را "خرج" کند. برای کسی که تازه از حبس بیرون آمده چه دستاویزی بهتر از پرسپولیس تا "قدرت نمایی" کند؟ تا پرسپولیس را قربانی کسب حیثیت کند؟ تا نشان دهد هم چنان حضور دارد و وزارتخانه ای به نمایندگی از دولت پشتیبانش است؟ حالا این وسط چه بر سر پرسپولیس می آید برای آقایان، از گودرزی و خادم گرفته تا سیاسی ذره ای اهمیت ندارد. مهم این بود که "یارِ حبس کشیده" آقایان با قدرت برگردد و فریاد "هل من مبارز" سر دهد.

مگر غارتگران وقتی شهری را اشغال می کنند و به چپاول و تجاوز مشغولند به شیون و ناله مردمان آن شهر توجهی دارند که "اشغال کنندگان پرسپولیس" به فکر آه و حسرت هواداران پرسپولیس باشند؟

این آقایان پرسپولیس را اشغال کرده اند، این بهترین توصیف برای وضعیت امروز پرسپولیس به مدیریت گودرزی و خادم و سیاسی است.

پی نوشت یک: تنها کسی که می تواند پرسپولیس را از شرِ این اشغالگران رها کند پرزیدنت روحانی است که در کمال تاسف و تعجب هم چنان ساکت است و توجهی به ناله و شیون اهالی این شهر اشغال شده، هواداران پرسپولیس ندارد.

می پرسیم:
چرا آقای رئیس جمهور؟

پی نوشت دو: مفهوم این نوشته حمایت از نژاد فلاح نیست. که او خود یکی از اشغالگران است. فقط در این روزها فرصت کمتری برای چپاول داشته است!


نویسنده: علی حق شناس