و اینک دوباره پرسپولیس!

 زمین خوردن تقدیر تقریباً تمام انسان هاست اما برخاستن و محکم تر از قبل ادامه دادن، هنر قدرتمندترین آنهاست. همین جمله در جهان ورزش و در مورد باشگاه های فوتبالی نیز صدق می کند. آخرین یکشنبه بهمن ماه، می تواند روز برخاستن دوباره ارتش سرخ باشد، پس از چشیدن طعم تکراری شکست در قطر و در دیدار نهایی لیگ قهرمانان آسیا. ارزش این بازگشت نیز از آنجا مشخص می شود که پرسپولیس یحیی برای رسیدن به این نقطه باید از طرفی با کمبود بازیکن و از طرفی دیگر نیز با حواشی عجیب ساختمان مدیریت باشگاه مقابله کند.

پیکان این فصل تیمی بود که کمی دیر تحویل مهدی تارتار داده شد اما سکان هدایتش به سرمربی ای رسید که پیش تر در پارس جنوبی جم و نفت مسجدسلیمان نشان داده که سیستم بازی مبتنی بر ضدحمله های برق آسا را به خوبی پیاده می کند. در همین فصل جاری، خودروسازان سفیدپوش با 15 گل زده، رده چهارم برترین خطوط حمله لیگ برتر را به طور مشترک با خود پرسپولیس و چند تیم دیگر در اختیار دارد.

نکته قوت شاگردان تارتار در آخرین نمایش نیم فصل شان، بازیکنان جوانی هستند که بازی با پرسپولیس می تواند انگیزه آنان را دوچندان نماید.

 محمد دریس که این فصل از نفت آبادان به پیکان پیوسته، در دیدار مقابل دیگر تیم پرهوادار پایتخت، عامل شماره یک کلین شیت تیمش بود. نادر محمدی که محصول آکادمی خود باشگاه است، با پرتاب های بلندش حتی مدعیان قهرمانی لیگ را به لغزنده سازی محوطه کنار زمین واداشته. امیر روستایی که قرضی از خود پرسپولیس در پیکان بازی می کند، در پستی به کار گرفته می شود که در تیم های تارتار کلیدی ترین نقش در اختیار وی است؛ هافبک کناری.

برای تقابل با پیکان و سپس گل گهر، یحیی همچنان مشکلات تکراری پیشینش را یدک می کشد؛ مصدومیت حسین کنعانی، محرومیت عیسی آل کثیر و در دسترس نبودن مهدی ترابی اما وی نشان داده که پیروزی با کمترین داشته ها را به خوبی می داند.

اگر مهدی عبدی گاهی در پرسپولیس موقعیت می سوزاند، در عوض کاپیتان سیدجلال حسینی با کمال کامیابی نیا زوج تشکیل می دهد و گل های پیروزی بخش قرمزها را در آغاز 39 سالگی اش به ثمر می رساند.
شاید بتوان بر بردهای چند هفته اخیر پرسپولیس برچسب «برد اقتصادی» زد و حتی به درستی از آنها خرده هم گرفت اما این بردها هرچه بودند، یک نیاز بودند برای خروج از یک بحران موقت که باید به هر شیوه ای تأمین می شدند. به علاوه، آمار دیدار آخر سرخ پوشان با مس رفسنجان، تیمی که چندان هم اهل فوتبال دفاعی نیست، حاکی از آن است که زمان بازگشت پرسپولیس به فوتبال مالکانه همیشگی خودش نزدیک است. امید گلزنی 76/1، ارسال 600 پاس با دقت 85 درصد و مالکیت 60 درصدی زمین.

پرسپولیس نیم فصل دوم با حضور آل کثیر و ترابی در فاز هجومی بی شک تیم مخرب تر و رعب آورتری خواهد بود اما مهم تر از جذب بازیکن جدید یا بازگشت این دو، پی ریزی تاکتیکی دوباره ای است که گل محمدی و کادرش در بازی تیم انجام داده اند.

بازی با پیکان برای پرسپولیس روی کاغذ هم حایز اهمیت است؛ ولی از این جهت مهم تر است که المان های بازی باحوصله، منطقی و جاه طلبانه قرمزپوشان مقابل پیکان نیز دیده شود تا طرفداران این تیم را امیدوار به تداوم یکه تازی آنان در فوتبال ایران نگاه دارد.