پرسپوليس در منگنه مديريتي

اتفاق عجيبي است. باشگاه پرسپوليس، براي فرار از بحران مديريتي کنوني اش بايد چشم انتظار بازگشت مردي باشد که در حقيقت از نگاه جامعه و در تلقي کلوني مردمي که شخصيتها را براساس اصلي ترين نقشي که در زندگي شان بازي کرده اند، مي شناسند، مديرعامل باشگاه رقيب به شمار مي آيد!
پرسپوليس بايد چشم به فرودگاه مهرآباد بدوزد و ثانيه هايي را بشمارد که به بازگشت واعظ آشتياني ختم مي شود. بعد وقتي مديرعامل استقلال وارد تهران شد، حبيب کاشاني با او تماس بگيرد، وقتي را طلب کند و اگر ميهماني و وليمه واعظ آشتياني و دغدغه هاي ريز و درشت او در صدور بيانيه هاي ريز و درشت، اين اجازه را به وي داد که فرصتي هم براي رسيدگي به وضعيت پرسپوليس کنار بگذارد، به خدمت مديرعامل باشگاه استقلال برسد و در مورد آينده اين باشگاه تصميم گيري کنند !
محمد دادکان محق بود که حرفهايش را به صراحت در برنامه ورزشي شبکه دوم سيما به زبان آورد. اويي که به واسطه زبان تند و نقدهاي بي پروايش طي چهار سال گذشته فرصتي براي مديريت در ورزش پيدا نکرد، وقتي با ميل وافر سياسيون سازمان براي بازگشت به فوتبال روبه رو شد، هم آزادگي اش را در قبال به دست آوردن پستهاي کلان نشان داد و هم آنچه را بدان معتقد بود، به زبان آورد.
دادکان بود که اولين بار چنين جملاتي را به زبان آورد: اين چه انتخابي است؟ آقاي سعيدلو براي آقاي واعظ آشتياني حکم زده و او را معاون خود کرده است. يعني مديرعامل باشگاه پرسپوليس بايد براي انجام امورش پشت در اتاق معاون سازمان که همان مدير عامل استقلال است، بنشيند! همين اتفاق براي فدراسيون هم مي افتد... يعني آقاي رئيس فدراسيون مي شود زيردست مديرعامل باشگاه استقلال!
ادله دادکان کامل بود و بي نقص... آن قدر کامل بود که نتوان بر آن خدشه اي وارد کرد. همين صريح گويي اش هم او را بار ديگر از ساختمان فدراسيون فوتبال دور کرد.
فدراسيوني که مديرانش مانند دادکان نمي توانند حق را بگويند و از واقعيت دفاع کنند. حاضر مي شوند زير پرچم مدير عامل يک باشگاه کار کنند و همان استقلال عملي را که روزي سازمان مدعي بود براي فدراسيون وجود ندارد، زيرپا بگذارند !
پرسپوليس حالا منتظر و چشم به راه بازگشت واعظ آشتياني نشسته تا تکليف نهايي خود را بشناسد. تکليف نهايي اش در دست نوشته هايي است که حبيب کاشاني آماده کرده و به دستور علي سعيدلو بايد تحويل معاون اول رئيس سازمان تربيت بدني شود، اما معاون مديرعامل باشگاهي است که از سالها قبل پيش درجه اول پرسپوليس محسوب مي شد. حالا تصور کنيد در اين ورزش، مدير عامل استقلال بايد سند خوشبختي و رهايي تيمي را امضا کند که جدي ترين رقيب تيمش است! اين چنين سلسله مراتبي براي شما جذاب نيست؟
*****
پرسپوليس در همان آچمز باقي مي ماند و ترديد نداشته باشيد تا روزي که مديرعامل باشگاه استقلال به اين اطمينان نرسد که پرسپوليس ديگر رقيب درجه اولي براي آنها در راه قهرماني محسوب نمي شود، حکم مديرعامل جديد و هيأت مديره تازه وارد نه آماده مي شود و نه امضا!
اين حقيقتي است که پيش روي ما قرار گرفته و مي توان آن را به وضوح لمس کرد. اما آنچه به صورت روشن برايمان خودنمايي مي کند، جنس مرداني است که مي توانند در اين سيستم مديريتي ورزش به راه خود ادامه دهند. مرداني مانند دادکان مي روند و البته جايشان را مديراني مي گيرند که حاضر مي شوند براي رياست و يا حتي داشتن مقام نايب رئيسي فدراسيون، شأن پست و مقام خود را تنزل دهند! مسلم است دادکان و دادکانها به روي صندليهايي که پايه هايشان توسط اين مديران کوتاه قامت اره شده، برنمي گردند!